WNOP 017: 10 wskazówek jak skutecznie planować cele, opracować konkretny plan działania i uniknąć słomianego zapału

Hej Michale,

Dziękuję bardzo za fajne życzenia. Też sobie tego wszystkiego życzę. Na szczęście blogowych okazji do „paplania” nie widzę na horyzoncie w najbliższym czasie, więc powinno być więcej „mięsa” związanego z oszczędzaniem i poprawianiem stanu finansów.

Gratuluję wytrwałości w postanowieniach. Jak widzać – da się 🙂

Pozdrawiam

Odpowiedz

Hej Leszek,

Moja odpowiedź będzie emocjonalna, ale to Ty uderzyłeś w stół. Nie zamierzam pisać w tym temacie więcej, bo sądzę, że Ty i tak „wiesz swoje i wiesz lepiej”. Więc tylko tyle:

Proszę Cię bardzo i wprost – wylecz się z tego poszukiwania wszędzie spisków! Gdy czytam, to co piszesz, to od razu maluje mi się przed oczami taki Twój obraz (wybacz jeśli nieprawdziwy, ale sam się o to prosisz): jak idziesz na spotkanie ze znajomymi, to zabierasz dyktafon, bo nigdy nie wiadomo kiedy ktoś Cię będzie chciał „przekrecić”. Niby to tylko Twoi znajomi, ale na pewno mają jakiś interes w tym, żeby się z Tobą spotkać. No przecież by się nie spotykali, gdyby go nie mieli. Albo i gorzej – pewnie chcą Cię od razu upić i wyciągnąć od Ciebie numer konta, PIN do karty itd, albo wręcz zmuszą Cię do podpisania. Stawiają piwo? Niemożliwe. Na pewno coś wsypali do środka…

Czy naprawdę jak chcesz się z kimś spotkać i porozmawiać, to traktujesz go jak wroga albo kimś z kim będziesz knuł, jak zrobić w konia innych?

Jeśli nie (a mam nadzieję, że nie), to dlaczego w kółko mnie i innych o to podejrzewasz? Co Ci daje powody do tak wypaczonego postrzegania otaczającej rzeczywistości? Naprawdę zastanawiam się czy w ogóle jest sens wchodzić w tą dyskusję z Tobą, bo wydaje mi się, że mamy kompletnie różne podejście do świata. Tak różne, że mi się po prostu w głowie nie mieści, to co piszesz. Te Twoje sformułowania typu: „układy, konszachty, nieetyczne, monopol” itp. – nie wiem czy Ty próbujesz mnie obrazić, sprowokować, czy naprawdę tak myślisz…

Dla Twojej i innych informacji: prowadzę największy w chwili obecnej blog finansowy w Polsce (poza blogiem Maćka Samcika). Czekałem z jakimikolwiek propozycjami współpracy dla innych do momentu, w którym będę największym, albo jednym z największych. Dlaczego? Właśnie dlatego żeby nie być posądzanym o to, że próbuję się „przewieźć na czyichś plecach”. A i tak – pomimo, że staram się wspierać inne, mniejsze blogi – to posądzany jestem o to, że próbuję wybić się na ich popularności. Zaproponowałem współpracę mniejszym ode mnie blogerom. Części pomysł luźnego i niezobowiązującego spotkania się spodobał, a część nie chciała o tym słyszeć. Życie. A po spotkaniu od razu pojawiły się pomysły na współpracę, które udaje się skutecznie wdrażać w życie.

Współpracuję z tymi blogerami, których znam. Których czytałem zanim wystartowałem, którzy są nastawieni na współpracę, którzy sami pokazali mi się jako fajni ludzie w naszej wielomiesięcznej korespondencji, którzy nie podchodzą do innych „jak pies do jeża”. Uważam, że taka współpraca jest potrzebna. Jej celem jest wymiana doświadczeń – także po to by każdy z nas nie musiał marnować czasu. Rozmawiamy o swoich dylematach, o tym na ile dopiekają nam komentujący, jak sobie radzić z niemerytorycznymi komentarzami, jak skutecznie informować Czytelników o nowych treściach, wspieramy się nawzajem, gdy mamy swoje dołki. Chcesz przykładu? Krzysiek z Metafinansów miał swój gorszy czas. Od lutego 2013 mało co pisał. Po naszym spotkaniu wrócił do regularnego pisania bloga. Takiego dostał kopa motywacyjnego. I o to w tym wszystkim chodzi. Poza tym zastanawiamy się także czasami nad tematami, ale generalnie każdy realizuje po prostu swoją strategię. Ja nie mam czasu czytać wszystkich blogów, podobnie inni. Dlatego nawzajem informujemy się o swoich najciekawszych wpisach. Jeśli któryś się nawzajem spodoba – linkujemy. Dobre treści warto promować – o ile wiemy, że mogą się spodobać Czytelnikom. I to cała wielka współpraca. Tylko tyle i aż tyle – bo w Polsce nawet o taką elementarną współpracę między blogerami jest trudno. Ja tego nie rozumiem i nie akceptuję – dlatego wychodzę z propozycjami do innych. Ale jak czytam taki komentarz jak Twój, to zaczynam rozumieć skąd się bierze ta niechęć do jakiejkolwiek współpracy…

Nie byłoby akcji „Elementarz Inwestora”, gdyby nie ta krytykowana przez Ciebie jawnie współpraca blogerów. Nie byłoby kilku innych inicjatyw, o których jeszcze nie słyszałeś. Rozmawiamy, ścieramy się, zgadzamy się w grupie kilku osób przede wszystkim po to, by robić lepsze blogi – dla Czytelników i dla nas.

Zastanów się, czy i w jaki sposób Ty przyczyniasz się do tego, na czym tak bardzo Ci rzekomo zależy, czyli lepszych jakościowo blogów… Moim zdaniem – nie pomagasz.

Dla jasności: były osoby, które były zaproszone do współpracy, ale się na nią nie zdecydowały. Nie chciały się spotkać, nie chciały dyskutować otwarcie. Współpraca ma charakter dobrowolny i jednocześnie wszyscy musimy się czuć z tym dobrze. W tej nieformalnej grupie, która się zawiązała, jest w tej chwili 7 blogów. Żaden z nas nie ma problemu z tym żeby ujawnić innym, np. planowane tematy – także takie, których nie chce nam się samodzielnie poruszać. Tak pojawiają się również takie pomysły, że ktoś inny może u siebie napisać na dany temat bo ma akurat do niego „wenę”. Czy na tym według Ciebie polega „ograniczanie konkurencji”? Ja Ci powiem tak – oczywiście, że będziemy się próbowali trzymać w takiej grupie, która jest nastawiona na współpracę. Ja szukam ludzi podobnych do siebie.

Ja mam proste zasady: nastawiony jestem na współpracę z każdym, ale muszę wierzyć, że będzie to dobra współpraca. Taka, w której 1+1 czasami równa się 3. Na inne scenariusze szkoda mi czasu i energii życiowej. A Twój zjadliwy komentarz i pomówienia (w zasadzie mogę tak chyba stwierdzić) wyssały mi trochę energii życiowej. I zamiast pisać kolejny artykuł, to zżymam się odpowiadając na Twoje pytania…

Jeszcze na koniec kilka kamyczków do Twojego ogródka i odpowiedzi wprost żeby nie było niedomówień:

– Nie widzę niczego nieetycznego we współpracy tych kilku blogerów.

– Pisanie o monopolu jest po prostu… śmieszne? Tragiczne? Brakuje mi słów… Skoro, jak twierdzisz, jest tyle blogów o dużo lepszych treściach, to o jakim monopolu mówisz? Przecież jakość się broni, czyż nie? Zresztą lepiej mi nie odpowiadaj

– Nie ma żadnego podziału „tortu profitów od reklamodawców”. Czy naprawdę uważasz, że reklamodawcy są na tyle naiwni, by dawać sobie narzucić coś, co nie jest zgodne z ich oczekiwaniami?

– Tak – wolny rynek opiera się na konkurencji. I ja jak najbardziej jestem za konkurencją. I uważam, że „staję na uszach” żeby robić dobry blog i nawet „ciągnę za uszy w górę” innych żeby też robili jak najlepsze blogi. Uważam, że w Polsce jest ZA MAŁO dobrych blogów finansowych. Wielu autorom kończy się „paliwo” po jakimś czasie. Wiem, że i ja będę miał kiedyś gorsze chwile. Po to zawiązaliśmy współpracę żeby się wspierać i pomagać sobie przetrwać gorsze chwile. Mi pomagają je przetrwać Czytelnicy, ale nie każdy ma tak zaangażowanych Czytelników. Trudno jest pisać, gdy nie ma się sprzężenia zwrotnego (feedback). A jak ktoś, przy swoich dobrych chęciach, dostaje czasami więcej kopniaków niż wyrazów poparcia, to dopiero może zdołować. Dobrze mieć w takich momentach kogoś, kto rozumie blogera i potrafi go wesprzeć własnym doświadczeniem i przemyśleniami. Temu służy m.in. nasza współpraca.

– Powtarzasz się z pytaniem „Jakie szanse mają inni blogerzy…” – już chyba je zadawałeś w kontekście działań SEO. Każdy bloger ma szansę żeby zaistnieć! W Internecie to żaden problem, o ile tylko się chce! Ja szedłem 1,5 roku temu od zera i jakoś się udało. Dzielę się tym co robiłem otwarcie – na blogu, w podcastach. Jeśli tylko ktoś chce z tej wiedzy skorzystać i ma chęć do ciężkiej pracy nad sobą i nad treściami, to nic nie stoi na przeszkodzie, by osiągnął to co ja lub dużo więcej (bo ja także mówię o moich błędach, z których inni mogą wyciągać naukę). Nie rozumiem czego Ty oczekujesz? Że będę siedział z założonymi rękami i spoczywał na laurach po to, by inni mieli szansę nadążyć? To Wy wymagacie ode mnie więcej. A ja po prostu robię co mogę (w miarę moich ograniczeń), by to dostarczyć.

Tyle w temacie. Lubię czasami to Twoje sceptyczne podejście, bo zmuszasz mnie do wysiłku. Ale dzisiaj mi po prostu ręce opadły, jak przeczytałem ten Twój wywód i spiskowe teorie. Autentycznie mi przykro – także dlatego, że odpowiadam Ci w tak emocjonalny sposób…

Pozdrawiam

Odpowiedz