Długi, alkohol i trudna droga na prostą – czyli jak wyjść z długów szanując każdą złotówkę

Historia Andrzeja pokazuje, jak bardzo toksyczne mogą być długi, ale daje też nadzieję, że każdy może się z nimi uporać. Daje też dobre wskazówki.

10 496 osób – tylu jest aktualnie uczestników kursu “Pokonaj swoje długi”. Nie wiem, ilu z nich przeszło przez cały kurs, a ilu tylko się zarejestrowało i “odpadło” gdzieś po drodze. Wiem za to, że w przypadku tych osób, które podchodzą do walki z długami na serio, poszerzenie wiedzy i zainwestowanie tych 5-ciu tygodni czasu w zdobycie amunicji do walki z długami, daje bardzo dobre rezultaty.

Za każdą taką walką kryje się osobista historia. I nie są to historie łatwe. Niektórzy z Was opisują mi je w mailach – czasami chwaląc się sukcesami (brawo!), czasami próbując udowodnić, że nic się nie da w ich sytuacji zrobić (nie wierzcie w to!), a czasami po prostu szukając wsparcia lub podpowiedzi. Na szczęście dla mnie – dla wielu osób wystarczającą pomocą jest sam kurs “Pokonaj swoje długi”.

Jedną z takich osób jest Andrzej. Poniżej publikuję jego e-mail. Dobrze przedstawia walkę, jaką przyszło mu stoczyć – ze sobą samym, z nałogami, w które się wpędził, z długami. Pomimo, że Andrzej jest dopiero na początku drogi do życia bez długów, to dokonał najważniejszego: odbił się, działa, ma plan, widzi długoterminowy cel. Szanuje każdą złotówkę. Potrzeba mu “tylko” determinacji i czasu.

Od czasu do czasu będę pokazywał Wam takie historie życiem pisane. Wierzę, że mogą one stanowić inspirację i dać impuls do działania tym osobom, które nie wierzą dzisiaj w możliwość poprawy swojej sytuacji finansowej.

Czytaj także: Jak pokonać swoje długi

List od Andrzeja o trudnej walce z sobą i długami

Cześć Michał!

W przypływie pozytywnej energii, której brakowało mi ostatnio przez długi, długi czas, postanowiłem naskrobać parę słów z mojego frontu walki z długami. Właściwie to w większości historia typowo życiowa i historia jak narobić sobie długów, bo walka dopiero się zaczęła.

W sumie odkąd pamiętam, w mniejszy lub większy sposób byłem “pod kreską” ale nie na tyle, by kolejna wypłata nie pokrywała moich zobowiązań. Wszystko jakoś się kręciło, opłaty stałe, przyjemności, a i na wakacje też udawało się odłożyć.

Myślę, że pierwszą czerwoną lampką, zwiastująca zaczątek kłopotów, była karta kredytowa. Zupełny brak wiedzy, jak ten produkt działa, sprawił, że dość szybko limit, choć niewielki (1300 zł), osiągnął maksimum i zaczęło się mozolne jego spłacanie. Później założenie drugiego ROR z od razu przyznanym debetem 2000 zł pogorszył sprawę, ale jeszcze nie na tyle, bym nie był wypłacalny. A może nie chciałem myśleć o kłopotach czających za horyzontem i jakiekolwiek rozwiązania odsuwałem w czasie, na później, na jutro, na kolejny miesiąc? Później jakieś niespodziewane wydatki sprawiły, że potrzeba było gotówki “na już”. Przyznano mi kredyt odnawialny w ramach ROR, kolejne 3000 zł, które wyparowały z prędkością światła. Kiedy? Gdzie? Nie wiem. Jednak jeszcze, cały czas, po trochę spłacałem swoje zobowiązania.

Później było już tylko gorzej. Różne zakręty życiowe sprawiły, że zacząłem coraz częściej sięgać po alkohol. I tu każdy może się domyślić, że zaczęła się równia pochyła. Wiadomo, alkohol i już zła sytuacja finansowa sprawiły, że stała się ona jeszcze gorsza. Dodatkowo dwa kolejne kredyty, które wziąłem (w sumie na 8000 zł), pokryły część zaległości za czynsz i inne opłaty. Naprawa auta też swoje pochłonęła, a i nowy członek rodziny też zwiastował dodatkowe wydatki.

Eksplozja przyszła w momencie, gdy zostałem zwolniony z pracy, w wyniku redukcji etatów, we wrześniu 2014 r. Nastąpił kilkumiesięczny okres bezrobocia, rosnące zaległości finansowe, depresja, alkohol. Jednym słowem lot na dno. Kolejne dorywcze prace nijak nie rozwiązały żadnego z moich problemów. No i dotarłem do przysłowiowej ściany, muru, dna – dead end. Żona z dzieckiem się wyprowadziła. Ja pracowałem dwa tygodnie jako support techniczny, na telefonie.

Pewnego dnia (w połowie maja 2015) po prostu wstałem od biurka, powiedziałem przełożonemu, że rezygnuję z pracy, załatwiliśmy rozwianie umowy. Wstępny plan miałem ułożony. Najpierw musiałem zrobić porządek ze sobą, wiec terapia. 7 tygodni w szpitalu na oddziale uzależnień. Wyszedłem pod koniec lipca 2015 r.

Nie muszę mówić, że cały czas długi rosły: niezapłacone to tamto, monity, ponaglenia. Po półtora miesiąca znalazłem pracę, od grudnia zeszłego roku mam kolejną. Pieniądze nie powalają na nogi, ale jest OK, narzekać nie mogę.

Teraz o finansach. 😉

Na Twojego bloga trafiłem gdzieś na początku 2014 r. Pomyślałem, że fajnie by było, choć część z tych rzeczy wdrożyć u siebie, ale nic kompletnie wtedy nie zrobiłem. Do teraz. Z trzeźwą 😉 głową, po terapii usiadłem z mocnym postanowieniem, że nie ma co dalej chować głowy w piach.

Kurs “Pokonaj swoje długi” to było to, czego potrzebowałem, by uchwycić istotę swoich problemów finansowych, określić ich skalę i zacząć działać. Przejście kursu zajęło mi, co prawda, więcej niż planowałem, ale na pewno to podstawa dla mnie i innych zadłużonych. Z moich wyliczeń, cała moja beztroska finansowa kosztowała mnie około 13 000 zł. Na szczęście moja wartość netto była kilkukrotnie większa, więc to już na początek dobrze. Wdrożyłem kilka rozwiązań podsuniętych mi przez Ciebie w kursie.

Zacząłem od opłat stałych. Czynsz? Telefon do spółdzielni z prośbą o zmniejszenie zaliczek. Miła pani po drugiej stronie – nie ma sprawy – i czynsz z 370 zł schodzi na 336 zł. Każda złotówka mnie ratuje.

Rozdmuchany abonament za telewizję cyfrową – 75 zł. Na szczęście skończył się 31 grudnia – wysłałem wypowiedzenie, a tu okazja: jeden z banków ma promocję 20 zł, jeśli będziesz płacić abonament z ich konta. Zakładam konto, umowę przedłużam na najniższy pakiet 19,90 zł. Warunki promocji łatwe do spełnienia – TV będzie płacić się sama. Każda złotówka mnie ratuje.

Telefon – tu będę męczyć się jeszcze rok – zachciało mi się nowy aparat – abonament 74 zł. Abonament muszę płacić, a komórkę musiałem sprzedać, by zapłacić zaległy czynsz.

Prąd? Znowu okazuje się, że jest możliwość obniżenia kwoty rachunku. Zmiana taryfy na dwustrefową + weekendy w niższej cenie sprawiło, że rachunki ze 130 zł spadły do 60 zł. Każda złotówka mnie ratuje.

Internet? Zrezygnowałem z abonamentu na rzecz modemu LTE (u jednego z operatorów 50 zł opłaty i 5 miesięcy darmowego LTE). Każda złotówka mnie ratuje.

Sprzedaj co ci nie jest potrzebne. Dokładny przegląd piwnicy zaowocował wystawieniem sporej ilości rzeczy na portalach aukcyjnych. Kolejne 300 zł. Do tego przyszła ugoda z bankiem, gdyż z tytułu zaległości wypowiedziano mi umowę na kredyt odnawialny. Ja ze swojej strony proponowałem spłatę po 150 zł miesięcznie, bank chciał 300 zł, ostatecznie skończyło się na 260 zł. Dam radę, każda złotówka mnie ratuje.

Zlecenia dodatkowe? Szanuję każdy zarobiony pieniądz. Lecę od razu do wpłatomatu, nie trzymam ich w portfelu. Wrzucam na oddzielne konto i buduję swoją “poduszkę”.

W grudniu postawiłem sobie za cel na 2016 r. zmniejszenie swoich długów o 30%. Teraz ze wstępnych, ale dokładnych wyliczeń wiem, że to będzie możliwe. 🙂

W kolejnym roku chcę ściąć 50% tego, co mi zostanie do spłacenia. Proces długotrwały i mozolny, ale mam nadzieje, że za 3 lata będę mógł do Ciebie napisać, że jestem DEBT FREE. 🙂 Na chwilę obecną na bieżąco reguluję wszystkie swoje zobowiązania i odkładam, na razie niewiele na swój “bufor bezpieczeństwa”.

Moje “grzeszki”:

• Edukacja finansowa na miernym poziomie dotychczas, teraz nadrabiam zaległości. 😉
• Życie na kredyt.
• Alkohol (mam na myśli osobę uzależnioną) i dbanie o finanse nie idą w parze. 😉
• Fajki – 300 zł miesięcznie – jak zobaczyłem tę kwotę, spisując grudniowe wydatki to… odeszła chęć zapalenia kolejnego papierosa. 😉

Konkludując to, co najważniejsze:

• Rodzina, która bardzo mi pomogła. Przez 6 miesięcy byłem praktycznie na ich utrzymaniu, wspierali mnie duchowo i finansowo.
• Przyjaciele – ci, co zostali byli dla mnie ogromną pomocą, wspierali mnie dobrym słowem i radą.
• Dbaj o to, co masz, bo masz więcej, niż myślisz. Rozejrzyj się tylko dookoła, a na pewno to dostrzeżesz.
• Na naukę nigdy nie jest za późno.

Trochę, może to wszystko chaotycznie brzmi, ale pisałem pod wpływem pozytywnych emocji, widząc w perspektywie pozytywne zakończenie tej zagmatwanej, mojej historii. 🙂

Serdecznie pozdrawiam,
Andrzej

Sprawdź także: Jak pokonać swoje długi

Szukajcie wsparcia i korzystajcie z niego!

Walka z długami, zawirowania w życiu, niepowodzenia, zawód z powodu kogoś bliskiego lub siebie samego, poczucie bezsilności, obawy o jutro, gorsze dni – każdego z nas to dotyka lub może dotknąć. Najczęściej w najmniej spodziewanym momencie. Nie ma tu wyjątków. Można uchodzić za “super bohatera”, ale nawet i oni mają swoje gorsze momenty i problemy.

Warto, w takich momentach gorszej formy, korzystać ze wsparcia innych. Czasami wystarczy tylko głośno opowiedzieć o swojej sytuacji – już samo nazwanie problemu i bycie wysłuchanym, potrafi pomóc. Ale to nie jedyna korzyść – coś co dla nas jest problemem nie do przejścia, może się okazać łatwe do pokonania bądź rozwiązania z pomocą kogoś, kto ma dystans lub po prostu przeszedł już tę drogę. Wiem, że niekiedy wystarcza po prostu poklepanie po plecach i proste “dasz radę!”.

Przypominam, że jeśli mierzycie się z długami, to jest takie miejsce w sieci, gdzie możecie porozmawiać z innymi osobami w podobnej sytuacji. To właśnie dla Was powstała grupa “Pokonaj swoje długi” na Facebooku. Dołączają tam niektórzy z uczestników i absolwentów kursu PSD. Jest nas aktualnie 784 osoby, z którymi możecie się podzielić tym co Was trapi, pochwalić się swoimi sukcesami, poprosić o poradę – cokolwiek Wam przyjdzie do głowy.

Ja ze swojej strony chciałbym przy tej okazji szczególnie podziękować jednej osobie, które aktywnie angażuje się na grupie od samego początku istnienia. Tak – do Ciebie piszę Aneto Królikowska. Wielkie dzięki! Twoja praca i pomoc innym jest nieoceniona. 😀

Na koniec mam do Was serdeczną prośbę. Wiem już, że kurs “Pokonaj swoje długi” ma realny wpływ na życie osób, które decydują się aktywnie walczyć o poprawę swojej sytuacji finansowej. Nie tylko zadłużonych. Bardzo Was proszę – informujcie swoich znajomych, że taki kurs istnieje i jest dostępny całkowicie bezpłatnie. W Polsce nadal jest 2,5 miliona osób, które mają przeterminowane długi. Z kursu skorzystało zaledwie (i aż) 10 496 osób. Widzę tu wielki potencjał, ale sam do tych osób nie dotrę. Pomóżcie, chociażby udostępniając ten artykuł.

Z góry dziękuję za Wasze wsparcie.

Zobacz także: Jak spłacić swoje długi