Emocje w walce z długami – sprawdzone strategie wychodzenia z długów

Kupujemy rzeczy, których nie potrzebujemy, za pieniądze, których nie posiadamy, po to żeby zaimponować osobom, na których nam nie zależy – co takiego jest w naszych głowach, że stwierdzenie to do wielu z nas pasuje?

Do Ciebie nie pasuje? To nie czytaj tego artykułu. Napisałem go przede wszystkim dla osób, które nie radzą sobie ze swoimi długami, które stoją na granicy spirali zadłużenia lub już w nią wpadły.

Dziękuję tym Czytelnikom, którzy mailowo ponaglali mnie, bym poruszył ten temat na blogu. Oto wstęp do serii publikacji o tym, jak spłacać długi i jak radzić sobie z własnym buntującym się “ja”. Jeśli masz długi, to nie nastawiaj się na miłą lekturę. Artykuł ma Ci pomóc, a nie głaskać po główce.

Czytaj także: Jak oszczędzać bez budżetu domowego – recepta dla leniwych na 3-cie urodziny bloga

O czym nie jest ten artykuł?

Jeśli szukasz cudownej recepty na rozwiązanie wszystkich Twoich finansowych problemów, to ten artykuł Ci tego nie da. Nie mam cudownego sposobu, nie mam magicznej różdżki. Jeśli masz problemy z zadłużeniem, jeśli już wpadłeś w spiralę długów, to mogę Ci tylko współczuć, ale brutalnie mówiąc nie wyręczę Cię w wyjściu z tych problemów. Sam musisz się z tym uporać.

To, co poniżej opisuję, to tylko jeden ze sposobów radzenia sobie z zadłużeniem. Jest to jednocześnie bardzo prosty sposób (zobaczysz, że nie ma w nim większej filozofii), ale jednocześnie bardzo trudny w praktycznej realizacji. Trudny, bo wymagający żelaznej konsekwencji i zaciśnięcia pasa, ale jednocześnie dający realną szansę uwolnienia się od długów.

I żeby było jasne: ja nie jestem autorem przedstawianego scenariusza wychodzenia z długów. Jego “ojcem” jest Dave Ramsey, autor amerykańskiego bestsellera “Total Money Makeover”, który prowadzi również jeden z najpopularniejszych programów radiowych w USA poświęconych właśnie wychodzeniu z długów i finansom osobistym.

Ten artykuł to wstęp do tematu. Fragmentaryczna pigułka, która ma Cię zachęcić do zastanowienia się nad Twoimi finansami i pokazać w telegraficznym skrócie, jak można podejść do spłaty zadłużenia. Po wakacjach chcę kontynuować ten temat – już bardziej szczegółowo.

Od czego zacząć?

Miałem niemały dylemat siadając do tego artykułu. Otrzymałem już dziesiątki e-maili od osób, które mają mniejsze lub większe problemy finansowe i każdy z tych przypadków jest inny. Staram się na nie odpisywać, ale jednocześnie nie chcę odpowiadać na pytania „jak wyjść z długów” i “co Ty byś zrobił” we fragmentaryczny i wyrywkowy sposób.

Chciałem zacząć od konkretów, opisując od razu dwa alternatywne podejścia do ustalania kolejności spłacania długów. Chciałem poszerzyć dyskusję, która przetoczyła się pod wpisem o problemach finansowych Przemka. Ale z drugiej strony mam poczucie, że byłoby to zaczynanie od środka. Nie wystarczy bowiem przedstawienie sposobów. Najpierw powinienem raczej uświadomić Wam co jest prawdziwą przyczyną wpadania w spiralę zadłużenia.

I z trzeciej strony – jeśli skoncentrowałbym się w tym artykule na przyczynach, to nie podałbym konkretnej wiedzy i kroków, które możecie podjąć zaraz po lekturze artykułu. Impas. I dlatego tutaj będzie wszystkiego po trochu, a każdy z tych aspektów rozwinę potem w oddzielnych artykułach. No to zaczynajmy…

Sprawdź również: Jak spłacić długi

To ja jestem przyczyną problemu i ja się z nim uporam

Jeśli jesteś w tarapatach finansowych, to pierwszą i najważniejszą rzeczą jest uświadomienie sobie, że to Ty sam jesteś przyczyną swoich problemów. Jeśli weźmiesz odpowiedzialność za swoje problemy i otwarcie się z nimi skonfrontujesz, to łatwiej Ci będzie dojść do wniosku, że to właśnie Ty możesz zmienić swoją sytuację.

Ktoś kiedyś powiedział, że w kwestiach finansowych, tylko 20% to wiedza o finansach, a 80% to nasze nastawienie. Jeśli tak właśnie jest, to naprawdę niewiele Ci potrzeba żeby spłacić długi i zacząć się bogacić. Tak – wiem, że w Twojej sytuacji może brzmieć to niewiarygodnie i wydawać się odległe. Nie mówię, że będzie łatwo, ale jest to jak najbardziej możliwe. Jednak bardzo wiele zależy od Twojego nastawienia. Od tego czy chowasz głowę w piasek i obarczasz winą za swoją sytuację wszystkich na około, czy bierzesz problemy “na klatę”.

Niektórzy idą przez życie obwiniając o wszystko innych, a w szczególności o sytuację w jakiej się znaleźli. Ja wyznaję bardzo prostą zasadę: gdziekolwiek jesteś teraz w życiu, to jest to prostą sumą decyzji, które podejmowałeś kiedyś w przeszłości. I możesz się buntować, że upraszczam i brutalizuję, ale nadal będę twierdził, że sytuacja, w której się znajdujemy jest powodowana decyzjami, które wcześniej podejmowaliśmy.

Gdy tak stanowczo to mówię, to zdarza mi się słyszeć takie narzekanie: “nie znasz mojej historii, zdarzyło mi się to i tamto, i nie zawsze to co mi się przytrafia, jest pod moją kontrolą…”. Całkowicie się z tym zgadzam – nie wszystko jest pod naszą kontrolą. Zdarzają się także przypadki losowe. Ale warto sobie uświadomić, że nad jedną rzeczą mamy stuprocentową kontrolę – tylko my decydujemy jak reagujemy na to, co się nam przytrafia. I to właśnie sposób podejścia (powiedziałbyś: radzenia sobie z sytuacją) odróżnia tych ludzi, którzy odnoszą sukces, od tych, którzy przegrywają.

Oskarżasz innych na około o swoje problemy. A czy zastanawiasz się co zrobiłeś nie tak i co następnym razem mógłbyś poprawić? Dużo łatwiej jest iść przez życie, jeśli akceptuje się odpowiedzialność za swoje decyzje. “Zaakceptuję wszystko co przytrafia się w wyniku moich działań bądź zaniechań, i wyciągnę z tego wnioski”. Zobacz jak to działa: jeśli uświadomię sobie, że to ja jestem odpowiedzialny za moją sytuację, to wiem także, że to ja mogę ją zmienić. Jeśli obwiniam innych, to cóż… będę tkwił tam gdzie jestem, bo przecież nie mam na to wpływu…

Prawda jest taka, że każdy z nas ma wpływ na decyzje jakie podejmuje, na sposób w jaki reaguje na otaczającą nas rzeczywistość. Mogę zmienić moje decyzje, bo mam nad nimi kontrolę. Przeciwieństwem tego jest obwinianie innych i wszystkiego na około. I od razu Cię pocieszę, że tej kontroli sytuacji możesz się nauczyć – bez względu na sytuację, w jakiej dzisiaj się znajdujesz. Możesz lepiej rozumieć siebie i swoje reakcje. Zacznij od tego, że zgodzisz się ze mną, że miejsce, w którym dzisiaj jesteś jest bezpośrednim wynikiem Twoich decyzji, które podejmowałeś w przeszłości. Czujesz to czy nadal się buntujesz?

Dlaczego wpadamy w długi

Gdzieś przeczytałem kiedyś taki cytat tłumaczący prawdziwą przyczynę powstawania długów:

Kupujemy rzeczy, których nie potrzebujemy, za pieniądze, których nie posiadamy, po to żeby zaimponować osobom, na których nam nie zależy.

Przeczytaj to jeszcze dwa razy. Żeby było jasne: jeśli masz pieniądze i stać Cię na kupowanie za gotówkę rzeczy których nie potrzebujesz, to ten artykuł nie jest dla Ciebie. Jeśli jednak masz przynajmniej jeden kredyt, to zastanów się, czy to co robisz na co dzień zbliża Cię do bogactwa, czy może potencjalnie kieruje Cię w sidła jeszcze większego długu? Czy mając kredyt lub wiele kredytów, zależy Ci na ich jak najszybszym spłaceniu, czy może łudzisz się, że skoro dzisiaj stać Cię na spłacanie zobowiązań z bieżącego wynagrodzenia, to taka sytuacja będzie trwała wiecznie, np. przez najbliższe 30 lat. I że jesteś w komfortowej sytuacji, w której możesz sobie pozwolić na zbędne wydatki.

Oczywiście masz prawo sądzić, że coś Ci się od życia należy i buntować się przeciwko swojej sytuacji. Przykład takiej zbuntowanej osoby był omawiany ostatnio na blogu AppFunds, ale wrócę tutaj od razu do tego co napisałem powyżej: trzeba mieć świadomość, że nasza przyszła sytuacja (bez względu na to czy dobra czy zła) będzie sumą decyzji, które podejmujemy obecnie. Taki bunt ma swoje konsekwencje.

Na moim szkoleniu mówiłem, że istnieje tylko 5 kategorii wydatków, które są niezbędne w naszym życiu: jedzenie, ubranie, podstawowa opieka medyczna, zapewnienie schronienia oraz koszty transportu. Cała reszta naszych wydatków, to… mniejsze lub większe zachcianki. Współczesny świat doskonale nas “trenuje” i wmawia nam potrzebę ich ponoszenia, ale tak naprawdę – w sytuacji podbramkowej – możemy, bez szkody dla nas samych, ograniczyć się do pięciu powyższych kategorii. I nadal zdolni będziemy zapewnić ludzkości przetrwanie 🙂

Masz długi? Jesteś w sytuacji podbramkowej (lub coraz bliżej niej)? Działasz, czy chowasz głowę w piasek? Buntujesz się czytając powyższe? Nikt nie mówił, że będzie łatwo. Łatwo to się dzisiaj bierze kolejne pożyczki – oczywiście tylko do momentu, w którym pożyczkodawca sądzi, że może je jeszcze ściągnąć z majątku “ofiary”.

Jestem gotowy. Co robić dalej?

Jak zepsuta katarynka powtarzam, że każdą podróż trzeba rozpocząć od pierwszego kroku. Tak działa nasz mózg. Dopóki czegoś nie zrobisz, to Twój mózg będzie kreował dziesiątki powodów dlaczego Ci się nie uda. Ogólnie jako ludzie jesteśmy świetni w byciu negatywnymi narratorami komentującymi w naszych głowach naszą rzeczywistość. “Dlaczego miałoby się udać? Przecież tylu Polaków jest zadłużonych. W zasadzie to moja sytuacja jest normą…”. Zbudź się! Są też tacy, którzy nie mają żadnych długów, są i tacy, którzy potrafią wydostać się z samego dna. Nie dzięki innym. Wyłącznie dzięki swojej inicjatywie.

Napisałem, że 80% sukcesu to nastawienie, a tylko 20% to wiedza finansowa. To dobra informacja. Te 20% szybko jesteś w stanie zdobyć (to nie jest wiedza tajemna i między innymi temu służy mój blog, żebyś pogłębiał swoją inteligencję finansową). Pozostałe 80% zależy wyłącznie od Ciebie, ale w tym też spróbuję Ci pomóc…

Wracając do naszego mózgu: gdy ten narrator w głowie torpeduje nasz entuzjazm i dobre pomysły, to najlepszym sposobem żeby go uciszyć, jest pokazanie mu, że “się da”. Oczywiście trzeba się wykazać przebiegłością. W końcu walczymy z sobą samym. Ale to naprawdę działa. Podam jeden przykład: jeśli postawię sobie duży cel (a mam tendencję do wyolbrzymiania celów, bo nie warto przecież sięgać po coś mało ambitnego ;-)), np. “przebiegnę maraton”, to ten cel wyda nam się nieosiągalny. Dlaczego? Bo został źle sformułowany. Nie wiadomo kiedy ma to nastąpić, nie wiadomo gdzie. Dobrze, że przynajmniej dystans jest znany 😉 I przy takim sformułowaniu celu pojawiają się wątpliwości “przecież nie biegam”, “nie wiem jak się za to zabrać”, “to wymaga czasu, którego nie mam” itd. Już nasz wewnętrzny narrator ubija za nas ten pomysł.

Inaczej to wygląda, gdy sformułujemy mierzalny cel poparty też dobrym powodem dlaczego ważne jest dla nas jego osiągnięcie, np. “W kwietniu 2014 r. przebiegnę maraton, bo wiem, że potrafię i zależy mi na tym żeby moje dzieci były ze mnie dumne i bym był zdrowy” (przepraszam, ale jakiś banalny powód wymyśliłem ;-)). Tak postawiony cel jest już na tyle precyzyjny, że prowokuje pytanie “jak to osiągnąć?”. Powoli zacznie się rodzić w Twojej głowie plan. Od razu usiądź i go zapisz. Notuj punkty. To “automagicznie” zmusi Twój mózg do działania, a nie do kwestionowania. Nie musi to być plan precyzyjny. Może być prosty, np. “OK, będę musiał biegać 3 razy w tygodniu. Im wcześniej zacznę tym lepiej. Pójdę potruchtać już dzisiaj”. Nie daj sobie wmówić, że potrzebujesz butów, ubrania itd. Zdążysz to kupić. Wyjdź jeszcze dzisiaj i potruchtaj. Przyzwyczaisz swój mózg do tego, że to już trwa. Że faza przygotowań jest w toku. Trudniej będzie to zakwestionować. A uczucie spełnienia, którego doznasz po pierwszych truchtaniu, będzie tym czego potrzebujesz do przekonania samego siebie, że “muszę to ciągnąć dalej”.

Swoje nastawienie możemy zmieniać poprzez działanie. Dlatego tak ważne jest wykonanie pierwszego kroku. Bez względu na to za co się zabieramy. Kolejny przykład: ja nie wiedziałem od czego zacząć ten artykuł, więc po prostu usiadłem i zacząłem go pisać od środka. Napisałem fragment, który był dla mnie najłatwiejszy… po czym dopiero po napisaniu zabrałem się za porządkowanie treści. Gdybym siedział i kombinował nad tym od czego zacząć, to nadal byście nie czytali tego artykułu. I tu pojawia się od razu kolejna podpowiedź: zacznij od tego zadania, które najłatwiej Ci będzie wykonać – po to by ustawić swój mózg we właściwych torach 🙂 i jednocześnie osiągnąć szybki sukces („przynajmniej to już zrobiłem, idę dalej…”)

Wielu osobom wydaje się, że trzeba mieć odpowiednie nastawienie, by coś zrobić. Nic bardziej mylnego. Często Ci, którzy coś zaczynają, nie wiedzą jeszcze, w którą stronę zmierzają. Jest to dla nich coś nowego, ale mają odwagę eksperymentować. Moja rada: skoncentruj się na konkretnym, pojedynczym działaniu i wykonuj je, a odpowiednie nastawienie pojawi się w trakcie, jak to robisz. Konkretne nawyki wykształca się poprzez systematyczne działanie. Nie odwrotnie! I można siebie wytrenować.

Jak to się ma do spłacania długów?

Możesz zapytać “a jak to się ma do spłacania długów?”. Skoro wyciągnąłeś już tą swoją głowę z piachu, skoro wiesz, że to Ty jesteś odpowiedzialny za swoją sytuację i skoro chcesz zmienić swoją sytuację, to zadam Ci jedno pytanie: dlaczego chcesz spłacić długi? Dlaczego jest to dla Ciebie ważne? Musisz mieć cel. Konkretny. Musisz umieć sobie i swojej rodzinie wytłumaczyć, dlaczego warto mocno zacisnąć pas. I lepiej żebyś miał dobry powód 🙂 Ja już pisałem o tym, że oszczędzanie to sport zespołowy. Musicie bardzo blisko ze sobą współpracować i wzajemnie wspierać się chwilach zwątpienia, żebyście mogli wspólnie osiągnąć sukces. “Chcę spłacić długi, by nie bać się o to czy nasza rodzina będzie miały gdzie mieszkać”. Każdy powód, który Was motywuje, jest dobry. Musi być ważny. Musi być tym, co będzie Wam pomagało przetrwać trudne chwile. Wydrukuj i powieś w widocznym miejscu.

Rozpoznanie wroga

Skoro masz już cel, to kolejnym krokiem jest rozpoznanie wroga 🙂 Większość ludzi wpada w spiralę zadłużenia nie dlatego, że są głupi, ale dlatego, że zbyt lekkomyślnie podchodzą do swoich finansów i nie wiedzą tak naprawdę, na ile sobie mogą pozwolić – czy stać ich na konkretne zakupy, czy nie. Łatwy dostęp do pieniędzy w postaci możliwości debetowania konta ROR, wydawania “cudzych” pieniędzy kartami kredytowymi, łatwego kupowania produktów na raty bądź po prostu brania pożyczek gotówkowych – powodują, że wydają więcej niż zarabiają.

Tak, jak pisałem już w artykule dotyczącym zadłużenia Przemka, pierwszym i absolutnie najważniejszym krokiem w drodze do wyjścia z zadłużenia jest inwentaryzacja wszystkich długów.  Najwygodniej jest to zrobić w arkuszu Excel (link poniżej w artykule), ale równie dobrze można się posłużyć zwykłą kartką i długopisem.

Sposób inwentaryzacji długów zależy od metody spłacania długów, którą wybierzemy. Czytaj więc dalej 🙂

Czy ważniejszy jest rozum…

Istnieją zasadniczo dwie szkoły spłacania długów.

Pierwsza oparta jest na suchych liczbach. Cała filozofia jej stosowania polega na ułożeniu kolejności spłacania długów w taki sposób, aby zminimalizować całkowitą sumę zapłaconych odsetek. W praktyce sprowadza się ona do spłacania w pierwszej kolejności tych długów, które mają najwyższe oprocentowanie (szybkich pożyczek, kart kredytowych itp.). Metoda ta nie stroni również od zaciągania nowych długów, np. w celu obniżenia dotychczas płaconego oprocentowania. Przykładem takiego naprawiania finansów jest zastosowanie kredytu konsolidacyjnego zastępującego inne dotychczasowe długi. Może nim być również zaciągnięcie dodatkowych, niżej oprocentowanych pożyczek od znajomych, rodziny, z funduszu pracowniczego itp., które pozwolą “zasypać” wyżej oprocentowany dług, np. ten na kartach kredytowych.

Metoda oparta na suchych liczbach jest dobra, ale wyłącznie w przypadku, gdy dłużnik potrafi zachować reżim i żelazne nerwy. Kiedy nie kieruje się emocjami, a wyłącznie liczbami. Albo gdy ma bieżący nadzór kompetentnej osoby, która pilnuje jego finansów. Zjawisko to rzadko jednak występuje w przyrodzie 🙂 Gdyby dłużnicy potrafili dobrze zarządzać swoimi finansami i kierowali się wyłącznie rozumem, to prawdopodobnie nie znajdowaliby się w sytuacji, która wymaga podjęcia radykalnych kroków naprawczych.

Chociaż metoda ta pozwala osiągnąć największe korzyści finansowe, to w praktyce może mieć zły wpływ na psychikę zadłużonej osoby. Nie widzi ona bowiem jednoznacznie czy pozbywa się długów czy nie. Czasami “zmuszana” jest do zastąpienia jednego długu innym, co powoduje niepewność. Zdarzają się także drastyczniejsze przypadki, w których osoba zadłużona, po skonsolidowaniu swojego zadłużenia (kredyt konsolidacyjny), odczuwa nagle ulgę (gdyż zaczyna płacić niższe raty) i zamiast wykorzystać nadwyżki finansowe do uporania się z zadłużeniem, wykorzystuje je w celu wynagrodzenia sobie dotychczasowego stresu. A to prosta droga do dalszych kłopotów.

… czy może ważniejsze jest serce?

Druga szkoła spłacania długów bierze pod uwagę emocje. I dlatego polega ona na nieco innym podejściu do spłacania długów. W metodzie tej nie zwraca się uwagi na oprocentowanie długów. Priorytetem jest jak najszybsze zmniejszenie ilości długów i osiągnięcie pozytywnego efektu psychologicznego, polegającego na przekonaniu dłużnika, że potrafi samodzielnie z nich wychodzić.

W praktyce oznacza to, że spłacamy długi w nieoptymalnej kosztowo kolejności, ale przynajmniej pozbywamy się ich jeden za drugim. Najpierw spłacamy jeden, najmniejszy dług, a potem kolejny i tak aż do ostatniego. Promotorem tej strategii jest Dave Ramsey, absolutny guru finansów osobistych, autor bestsellera “The Total Money Makeover”, który pomaga milionom amerykanów wychodzić ze spirali zadłużenia. Dave nazwał tą strategię “Debt Snowball” i polega ona na osiągnięciu efektu kuli śniegowej przy spłacaniu swoich zobowiązań. Po prostu każde kolejne zobowiązanie kredytowe spłacamy coraz szybciej. Zaraz dokładnie wytłumaczę na czym to polega.

I chociaż ja mam bardzo matematyczne podejście do oszczędzania (co przejawia się również w liczbach prezentowanych na tym blogu), to biorę też pod uwagę to co napisałem powyżej, że 80% naszego sukcesu finansowego związanego jest z naszym zachowaniem, a więc emocjonalną stroną naszej natury. I z mojego doświadczenia wynika, że emocje przy spłacaniu długów mają daleko większe znaczenie niż matematyka. I dlatego aktywnie promuję drugą szkołę spłacania długów – właśnie tą, która uwzględnia nasze emocje. Uważam, że motywacja i jej długofalowe utrzymanie na wysokim poziomie, są ważniejsze od tego czy zapłacimy mniej czy więcej odsetek (spójrzcie jeszcze raz na przykład Przemka). Grunt żeby spłacać długi.

Efekt kuli śniegowej przy spłacaniu długów

Posługując się tą metodą, powinieneś uporządkować stworzoną wcześniej listę długów umieszczając na szczycie listy ten kredyt, którego całkowita wartość (kwota do spłaty) jest najmniejsza. I właśnie według sumarycznej kwoty do spłaty powinieneś uporządkować zobowiązania – od najmniejszego do największego. Jest tylko jeden wyjątek od tej reguły: jeśli wartości dwóch kredytów są do siebie zbliżone, to wyżej powinieneś umieścić ten z nich, który ma wyższe oprocentowanie (czytaj: drożej Cię kosztuje). Ale zrób to tylko przy porównywalnych kwotach zobowiązań. Powyżej zamieściłem szablon dokumentu, który Ci w tym pomoże.

I jeszcze jedna uwaga: na tym etapie w ogóle nie uwzględniaj kredytu hipotecznego. Jego spłatę pozostawimy na koniec i to po spełnieniu innych wymagań, o czym będę pisał w oddzielnych artykułach.

Jak widzisz struktura tego dokumentu jest inna niż w przypadku Excela z listą długów. Znaczenie poszczególnych kolumn jest następujące:

• Nazwa długu – tu po prostu nazwij dług tak żebyś wiedział o co chodzi, np. Pożyczka od Mamy, karta mBank VISA itp.
• Wysokość długu – no chyba jasne 🙂 Całkowita kwota zadłużenia.
• Minimalna kwota spłaty – czyli kwota, jaką musisz zapłacić żeby nie być ściganym, np. na kartach kredytowych może to być 5% wartości całkowitego zadłużenia.
• Nowa kwota spłaty – na razie nie wypełniaj tego pola. Docelowo znajdzie się tu kwota jaką chcesz spłacać co miesiąc. Będzie ona rosła z każdym spłaconym długiem, ale to opisuję poniżej.
• Notatki – tu zapisz dodatkowe komentarze.

Jak rozpędzić kulę śniegową?

Zakładam, że przygotowałeś sobie już listę długów od najmniejszych do największych. Jeśli chcesz żeby ta strategia spłaty długów zadziałała, musisz się zastosować do kilku prostych zasad:

1. Nie zaciągaj nowych długów. Skoncentruj się wyłącznie na spłaceniu obecnych.
2. Pozbądź się kart kredytowych. W Twojej sytuacji ich posiadanie nie jest dobrym pomysłem.
3. Jeśli dysponujesz jakimikolwiek wolnymi środkami, to nadpłacaj wyłącznie pierwszy dług na liście, aż do czasu jego całkowitej spłaty.
4. Jeśli spłacisz któryś dług, to zaoszczędzone w ten sposób pieniądze przeznacz w całości na spłatę kolejnego długu z listy. Reasumując: jeśli dzisiaj suma wszystkich rat kosztuje Cię 2300 zł miesięcznie, to nawet jeśli spłacisz pierwszy, drugi, czy trzeci dług, to nadal przeznaczaj 2300 zł miesięcznie na spłatę czwartego długu.

Prawda, że proste zasady? To co jest trudne, to ich praktyczna realizacja. Ale w ten sposób można zarówno szybko wykreślać kolejne długi z listy, jak i osiągać efekt kuli śniegowej: każdy kolejny dług – pomimo, że coraz większy – spłacamy coraz szybciej.

Przykładowa spłata długów

Przeanalizujmy to na prostym przykładzie: załóżmy, że istnieje sobie Jacek, który ma 3 pożyczki oraz kredyt hipoteczny. Na razie nie uwzględniamy w ogóle kredytu hipotecznego. Jacek chce się uporać z pożyczkami. Ułożył je od najmniejszej do największej:

• Pożyczka od Mamy = 750 zł
• Dług na karcie kredytowej = 2300 zł
• Pożyczka od znajomego = 4000 zł

Mamie obiecał spłacać 250 zł / m-c, na karcie kredytowej musi spłacać minimum 5% czyli 115 zł (dla uproszczenia przyjmijmy, że tyle spłaca co miesiąc), a znajomemu oddaje po 400 zł / m-c. Drugie i trzecie zobowiązanie na liście spłaca w minimalnej wysokości, a pierwsze – nadpłaca w takim tempie, w jakim potrafi. Udaje mu się zwiększyć kwotę spłacaną Mamie do 300 zł / m-c. Czyli łącznie spłata długów kosztuje go 300 zł + 115 zł + 400 zł = 815 zł.

W ciągu 3-ech miesięcy upora się z pierwszym długiem. I wtedy powinien te 300 zł spłacane Mamie, przeznaczyć na spłatę kolejnego długu na liście – karty kredytowej. Czyli od 4-ego miesiąca zamiast 115 zł powinien spłacać 415 zł. Dzięki temu dług “karciany” spłaci dużo szybciej. A po jego spłacie powinien “zaatakować” pożyczkę od znajomego, dorzucając 415 zł do 400 zł comiesięcznej raty. Żelazna dyscyplina pozwoli mu wyjść z długów w kilka miesięcy.

Czy teraz już wiesz do czego służy kolumna Nowa kwota spłaty? Do tego żeby w przypadku drugiego długu wpisać tam kwotę 415 zł i by w przypadku trzeciego długu docelowo wpisać tam 815 zł, i pamiętać że zobowiązałeś się nadpłacać kwotę i widzieć perspektywę ile miesięcy pozostało jeszcze do wolności od długów 🙂

I moja serdeczna propozycja: powieś tą listę długów w widocznym miejscu i celebruj każdy spłacony i wykreślony dług 🙂

A gdzie opis metody matematycznej?

Jak widzicie, w tym artykule skoncentrowałem się na metodzie “kuli śniegowej” i nie rozwinąłem koncepcji metody matematycznej. Zrobiłem to świadomie. O matematycznej metodzie spłacania długów opowiem Wam dopiero po wakacjach. W dużym uproszczeniu polega ona na spłacaniu w pierwszej kolejności tych zobowiązań, które mają najwyższe oprocentowanie. Ale w jej przypadku warto wziąć także pod uwagę możliwość konsolidacji długów, pożyczki hipotecznej itp. i tylko z tych powodów robi się z tego kolejna dłuższa opowieść.

Tak jak napisałem – ja jestem orędownikiem uwzględniania swoich emocji w procesie wychodzenia z długów i jak najszybszej redukcji liczby posiadanych długów. Mało co działa tak motywująco, jak wykreślanie grubym, czerwonym flamastrem już spłaconych długów z listy naszych zobowiązań 🙂 I jeśli jesteś zadłużony, to chciałbym żebyś w jak najkrótszym czasie doświadczył tego uczucia.

Ja znikam na wakacje, ale mam poczucie, że zostawiam Cię z bardzo dobrym materiałem, który może Ci pomóc (o ile tylko zechcesz) zbliżyć się do wyjścia z długów.

Podziel się!

Wiem, że ten artykuł może pomóc wielu osobom, które chcą wyjść z długów, ale nie wiedzą jak się za to zabrać w usystematyzowany sposób. Chociaż metoda tu przedstawiona może wydawać się banalna (bo jest banalna), to uwierzcie, że jest ona skuteczna. Zresztą, jeśli jesteście zadłużeni (piszę do tych, którzy są), to wiecie, że sami słabo panujecie nad swoimi finansami. Może najwyższa pora spróbować powyższej metody? A jeśli będzie Was korciło żeby zamieścić komentarz “to nie działa”, to zastanówcie się najpierw czy przypadkiem prawdziwa przyczyna tego, że “to nie działa” nie tkwi w Was samych. Nie generalizujcie, bo ja mogę powiedzieć, że ten system doskonale działa – dla tych osób, którym naprawdę zależy na wyjściu z długów i gotowe są poświęcić swój czas i energię, by jak najszybciej się ich pozbyć.

Moja prośba do Was wszystkich czytających ten artykuł – roześlijcie proszę link do niego każdemu, kto może skorzystać na jego lekturze. W Polsce, w chwili obecnej, jest już ponad 2,2 mln osób, które mają kłopoty z terminową spłatą swoich długów. Pomóżcie mi dotrzeć do jak największej liczby z nich.

W szerzeniu tej wiedzy pomoże mi także każde “Lubię to” i podzielenie się artykułem na Facebooku. Z góry dziękuję za wszelkie Wasze działania.

A jeśli chcielibyście otrzymywać powiadomienia o publikacji kolejnych tego typu artykułów (i innych dotyczących tematyki oszczędzania i pomnażania oszczędności), to gorąco zachęcam do rejestracji na mój newsletter. Nie rozsyłam wiadomości reklamowych – wyłącznie informacje o nowych artykułach.