Kontrakt z sobą samym, czyli dlaczego warto określać sobie żelazne zasady działania

Czasami mocne postanowienia nie wystarczą. Dlatego warto posługiwać się wybiegami w stosunku do siebie samego, aby zmieniać niekorzystne nawyki finansowe. Zresztą nie tylko finansowe.

Mamy luty. Nawet nie pytam jak tam Wasze postanowienia noworoczne. 😉 Zamiast tego podsunę Wam swój sposób na działanie w określony i pożądany sposób. Pokażę, jak zawczasu wyznaczam sobie ramy działania, których łatwiej mi się trzymać – także w niesprzyjających okolicznościach. Podpowiem, jak wyrabiam w sobie nowe nawyki – zastępując te, których nie lubię.

Dzisiejszy wpis to obszerny cytat z drugiego rozdziału książki “Finansowy ninja”, w którym przedstawiłem koncepcję kontraktu z sobą samym – konkretnego, spisanego, nie zostawiającego pola na niedomówienia lub interpretacje.

O koncepcie tym mówiłem także podczas spotkań z Wami z cyklu #JOPlive Tour (tu znajdziecie zapis jednego z tych wystąpień). U wielu z Was bardzo to rezonowało i podsyłaliście mi przykłady reguł, które sami stosujecie. Kilka z nich przedstawiam jako inspirację w dalszej części tego wpisu.

Ten artykuł jest także takim długim wstępem do podcastu, który ukaże się w Walentynki. Będę w nim odpowiadał na często zadawane mi pytanie jak się motywuję do pracy i robienia tego wszystkiego co robię, chociaż – przynajmniej w teorii – mógłbym sobie dać już z tym wszystkim spokój i odpuścić.

Zapraszam do lektury. 🙂

Kontrakt z sobą samym

Jeśli jesteś przygotowany na wydarzenia, które mają nastąpić i uświadamiasz sobie możliwe scenariusze rozwoju sytuacji, to wiesz, czego unikać. Z grubsza wiesz też, jakie działania przybliżą Cię do realizacji celów, a które Cię od nich oddalą.

W teorii wszystko to wygląda pięknie. Niestety w praktyce często jest tak, że złe nawyki biorą górę. Wynika to z tego, że podejmujemy zbyt mało wysiłku, żeby postępować inaczej. Zmiana siebie nigdy nie jest łatwa. Jesteśmy inteligentni i zawsze potrafimy znaleźć wytłumaczenie, dlaczego postępujemy w taki, a nie inny sposób. Potrafimy znaleźć niekorzystne „czynniki zewnętrzne”, które „uniemożliwiły” nam wywiązanie się z planów. No przecież nic nie mogliśmy zrobić! To silniejsze od nas! To inni nas do tego zmusili, sprowokowali lub zachęcili. A przecież w końcu „nic takiego złego się nie stało”, „to był ostatni raz”, a „od przyszłego tygodnia się zmienię”.

Czasami tak skutecznie sobie to wmawiamy, że sami zaczynamy w to wierzyć. Ale finansowy ninja jest świadomy, że jego mózg go oszukuje. Ninja wie, że to odruch obronny. Gdybyśmy obarczali się winą za wszystkie niepowodzenia, miałoby to zgubne konsekwencje dla psychiki. Warto zadbać, aby w najważniejszych kwestiach nie oszukiwać samego siebie.

Jednym z najlepszych sposobów walki ze złymi nawykami jest zawarcie kontraktu z sobą samym. Na czym to polega? W dużym skrócie chodzi o wprowadzenie pewnych reguł porządkujących sposób obchodzenia się z pieniędzmi – scenariuszy postępowania, które wielokrotnie zastosowane pomogą Ci wykształcić nowe, prawidłowe nawyki.

To tak jak ze szkoleniem prawdziwych ninja. Trenując samodzielnie, ćwiczą do perfekcji konkretne sekwencje ciosów, po to aby w późniejszej walce móc je wykonywać bez zastanowienia – odruchowo – osiągając najlepszy z możliwych efektów.

Tak samo działa kontrakt z sobą samym. To wzorzec postępowania. Ważne, aby taki kontrakt rzeczywiście spisać i mieć pod ręką. Jeśli zaplanujesz coś tylko w głowie, istnieje duże ryzyko, że szybko o tym zapomnisz lub przekręcisz treść. Kontrakt spisany na papierze nie ulegnie zniekształceniu. I trudniej będzie się wymigać. 😉

Co ważniejsze, kontrakt może opisywać sytuacje, które jeszcze się nie wydarzyły. Przykładowo: jeśli dzisiaj uważasz, że „nie masz z czego oszczędzać”, to zaplanuj, co zrobisz, gdy będziesz mieć nadwyżkę finansową, np. gdy otrzymasz podwyżkę. Po latach podziękujesz sobie za przezorność i za to, że wcześniej zaplanowałeś, co zrobisz, i nie przejadłeś wszystkich pieniędzy.

Krótko mówiąc: kontrakt ma opisywać, co będziesz robił w konkretnych sytuacjach, w których będziesz mieć do czynienia z pieniędzmi. Będzie to Twój własny kompas finansowy. Nie musi on jednak dotyczyć wyłącznie finansów – może odnosić się także do innych, ważnych dla Ciebie obszarów życia.

Niektórzy uważają, że takie dobrowolne krępowanie się zasadami i regułami ogranicza wolność. To nieprawda. Mądrze sformułowane zasady upraszczają życie i ułatwiają podejmowanie decyzji. Stanowią odzwierciedlenie systemu wartości, którym dana osoba się kieruje, i pomagają przetrwać trudne chwile, gdy traci się wiarę w sens swoich działań. Rzut oka na zasady pozwala wrócić do tego, co dla nas ważne, a nie do tego, co próbują narzucić inne osoby i otaczająca nas rzeczywistość.

Czytaj także: WNOP 090: Jak przygotować plan roczny, czyli jak określić cele i znaleźć czas na ich realizację

Przykładowy zestaw zdrowych zasad

„Gdy będziesz pisał książkę, to oprócz napisania, że coś trzeba robić, podpowiedz też, jak można to robić” – taką sugestię usłyszałem od jednego z czytelników bloga. Poniżej zamieszczam więc kilka propozycji reguł, które możesz wykorzystać w swoim kontrakcie. Takich zasad może być wiele. Podam kilka pozwalających zacząć oszczędzanie – nawet jeśli nie chcesz dzisiaj ograniczać wydatków.

1. Będę oszczędzał połowę kwoty każdej podwyżki – od dziś do końca pracy zawodowej

Załóżmy, że prawdą jest, że dzisiaj nie masz z czego oszczędzać. Skoro jednak udaje Ci się żyć za zarabiane aktualnie pieniądze, to chyba nie będzie kłopotem, jeśli po otrzymaniu podwyżki tylko jej połowę przeznaczysz na regularne oszczędzanie? Załóżmy, że pracodawca podwyższy Ci wynagrodzenie o 100 zł – wtedy 50 zł co miesiąc odkładaj na koncie oszczędnościowym. Jeśli otrzymasz kolejną podwyżkę, np. o 500 zł, niech na konto oszczędnościowe trafia kolejne 250 zł (czyli łącznie 300 zł co miesiąc). Z drugą częścią podwyżek zrób, co chcesz, np. wydawaj na poprawę komfortu życia.

Konsekwentne stosowanie tej zasady do końca pracy zawodowej pomoże osiągnąć dwa cele:

1. Będziesz systematycznie oszczędzać i stopniowo zwiększać kwotę oszczędności – chociaż dzisiaj wydaje Ci się, że nie masz jak oszczędzać.
2. Twoje koszty życia będą rosły wolniej od zarobków, dzięki czemu przyzwyczaisz się do utrzymywania ich na niskim poziomie. Jeszcze sobie za to podziękujesz.

Czy takie kilkadziesiąt lub kilkaset złotych oszczędzane systematycznie co miesiąc ma rzeczywiście tak duże znaczenie? Olbrzymie! Jeśli masz 30 lat, to każde 100 zł podwyżki, które zaczniesz oszczędzać, da Ci 100 tys. zł więcej na koncie w wieku emerytalnym (przy założeniu, że przejdziesz na emeryturę w wieku 67 lat i “wykręcać” będziesz 4% rocznie ze swoich inwestycji). Jak to możliwe? Dokładnie policzyłem to w książce “Finansowy ninja” w rozdziale poświęconym kosztowi czasu.

2. W sposób niezaplanowany wydaję maksymalnie 50 zł dziennie

Ta zasada ma zabezpieczyć przed spontanicznymi zakupami. Jeśli udajesz się do sklepu, żeby kupić coś konkretnego (co wynika np. z budżetu, wcześniejszych planów albo z listy zakupów na dany dzień), to jak najbardziej możesz wydać dowolnie zaplanowane kwoty. Taki zakup nie będzie przypadkowy. Jeśli jednak dopiero w sklepie wpadnie Ci coś w oko lub zechcesz sobie dogodzić przegryzką na mieście, to będzie to właśnie niezaplanowany wydatek. Nie chodzi o to, by całkowicie się ograniczać, ale warto wprowadzić sobie dzienny limit – w granicach zdrowego rozsądku. I kurczowo się go trzymać. Przecież nie chcesz oszukiwać samego siebie?

I jeszcze jedna zasada: niewykorzystane limity nie przechodzą na kolejne dni. To, że wczoraj nie wydałeś 50 zł, nie oznacza, że dzisiaj możesz wydać na głupoty 100 zł.

Dobrym sposobem na poradzenie sobie z własną słabością jest finansowanie niezaplanowanych zakupów wyłącznie gotówką i umieszczenie w portfelu maksymalnie 50 zł.

3. Daję sobie dzień/tydzień na przemyślenie zakupów powyżej 100 zł

Ta zasada uzupełnia poprzednią. Nie planowałeś zakupu nowej kurtki, ale widzisz „świetną promocję” i chcesz wydać 300 zł? Być może nawet jest to dobra okazja, ale skoro nie chciałeś kupić nowej kurtki, to może wcale jej nie potrzebujesz? Sklepy specjalizują się w tym, by skłonić nas do zostawienia u nich pieniędzy – stosują ograniczone czasowo promocje, wizualizują w atrakcyjny sposób obniżki, podsycają i wykorzystują naturalny strach klienta przed tym, że bezpowrotnie utraci szansę na otrzymanie produktu w atrakcyjnej cenie. Ulegamy sklepom, a refleksja czasami przychodzi dopiero w domu. Ogarniają nas wyrzuty sumienia, że ulegliśmy chwilowym emocjom i wydaliśmy niepotrzebnie pieniądze.

Aby tego uniknąć, pomocne jest wdrożenie żelaznej zasady, że zakupy powyżej pewnej kwoty zawsze muszą być poprzedzone np. 24-godzinnym lub tygodniowym namysłem. Dajesz sobie czas na zastanowienie się, czy dana rzecz jest Ci rzeczywiście potrzebna, czy nie możesz jej zdobyć taniej. A kupisz dopiero po zastanowieniu, gdy będziesz absolutnie przekonany, że warto.

Jeśli jesteś w sklepie i czegoś bardzo pragniesz, to w otrzeźwieniu może pomóc sięgnięcie po telefon i sprawdzenie ceny oglądanego produktu w internecie, np. w porównywarce Ceneo.pl. Nic nie leczy z pomysłu zakupu tak dobrze, jak uświadomienie sobie wielkości marży, jaką potrafią narzucać sklepy stacjonarne. Sam musisz sobie odpowiedzieć na pytanie, czy warto przepłacać.

4. Płacę 100-proc. podatek od luksusu w przypadku złamania reguły nr 2 lub 3

Czasami ulegniesz pokusie i wydasz pieniądze pomimo restrykcyjnych zasad. W zatarciu poczucia winy pomoże nałożenie na siebie dobrowolnego podatku od luksusu spełnienia zachcianki. Jak to działa?

Przyjmij, że jeśli wydasz więcej niż 50 zł danego dnia na niezaplanowane wydatki lub nie poczekasz z decyzją o kosztownym zakupie co najmniej tydzień, to po prostu wpłacisz drugie tyle na konto oszczędnościowe. Zakup będzie dla Ciebie dwa razy droższy, ale jednocześnie wraz z zakupami zwiększysz tempo oszczędzania.

Jak widzisz, nie zmuszam do restrykcyjnego trzymania się reguł, ale musisz być świadomy konsekwencji. Dług zaciągnięty u siebie samego w przyszłości (a tak właśnie robisz, łamiąc swoje zasady) również ma konkretny koszt.

5. Nie zadłużam się i nie kupuję niczego na kredyt (poza mieszkaniem)

Kupuję tylko za własne pieniądze – te, które już zarobiłem. Pomaga w tym płacenie gotówką. Jeśli na coś nie mam pieniędzy, to znaczy, że nie stać mnie w tej chwili na dany zakup. Muszę pieniądze zarobić i zaoszczędzić. Dopiero wtedy kupię.

Stosowanie tak sztywnej reguły ma kilka zalet:

1. Uczy cierpliwości i szacunku do pieniędzy. Inaczej wydaje się pieniądze, gdy rozumie się, jak wiele wysiłku kosztuje ich zdobycie, a inaczej, gdy sprawiają one wrażenie łatwo dostępnych.
2. Zabezpiecza przed ponoszeniem kosztów obsługi zadłużenia. Odsetki, prowizje, koszty ubezpieczeń pożyczek i kredytów sumują się do dużych kwot, które są zbędnym kosztem, na który i tak musiałbyś zarobić. W efekcie na spełnienie zachcianki, gdy nie stać Cię na nią, musisz pracować dużo dłużej, niż gdybyś po prostu wcześniej zaoszczędził pieniądze.
3. Zabezpiecza przed wyrobieniem w sobie błędnego przekonania, że wszystko możesz mieć tu i teraz. Prawda jest taka, że nie możesz mieć wszystkiego – wbrew temu, co wmawiają Ci reklamy telewizyjne. Finansowy ninja żyje tylko za swoje pieniądze.
4. Zabezpiecza przed nieopatrznym wpadnięciem w kłopoty finansowe. Większość osób nie zauważa, kiedy zaczyna finansować swoje życie długiem. Już samo posługiwanie się kartą kredytową to wydawanie cudzych pieniędzy. Jeśli nie stać nas dzisiaj na spłatę całego zadłużenia, to już żyjemy na kredyt.

Jedynym wyjątkiem od tej reguły może być skorzystanie z kredytu hipotecznego na zakup mieszkania lub domu. O tym, jak go wziąć mądrzę, napisałem szczegółowo w siódmym rozdziale książki “Finansowy ninja” zatytułowanym “Mieszkanie lub dom – największy zakup w życiu”. Takie wpisy znajdziesz także na blogu w sekcji “Zakup mieszkania”.

6. Zrezygnuję z karty kredytowej, gdy nie uda mi się raz spłacić całego zadłużenia

Kartom kredytowym poświęciłem już na blogu kilka wpisów, np. tu i tu. Dla wielu osób są one jak chodzenie po bagnie. To wciąga i jest pierwszym krokiem do spirali długów.

A kiedy naprawdę zaczyna się problem? Gdy nie stać Cię na spłatę całego zadłużenia z wyciągu. Obiecaj sam sobie, że jeśli kiedykolwiek taka sytuacja się przytrafi, to zrezygnujesz ze swojej karty kredytowej. Prosta zasada. Jeśli nie dajesz rady spłacić całego zadłużenia, tniesz kartę na kawałki i zaciskasz pasa, aby jak najszybciej spłacić dług.

7. W każdą sobotę poświęcam dwie godziny swoim finansom

Nie da się zostać finansowym ninja bez stałego doskonalenia swoich umiejętności finansowych. Obiecaj sam sobie, że poświęcisz co najmniej dwie godziny tygodniowo na spisywanie wydatków, planowanie finansów, czytanie książek i poradników, rozmowy z rodziną na tematy dotyczące pieniędzy.

Można to robić codziennie, np. po 20 minut. Można raz w tygodniu. Najważniejsze, aby uczynić z tego stałą praktykę. Osoby żyjące z terminarzem w ręku powinny wpisać do niego „spotkanie z finansami”. Wybierz taki dzień, który będzie Ci najbardziej pasował.

U mnie najlepiej sprawdza się przeznaczenie na finanse dwóch godzin w każdą sobotę. Jeśli w trakcie tygodnia przypomni mi się coś dotyczącego finansów, to wpisuję to sobie jako zadanie na liście. W sobotę hurtowo załatwiam i odhaczam wszystkie z nich.

8. W każdą ostatnią sobotę miesiąca planuję budżet na kolejny miesiąc

Jednym z najważniejszych elementów pozwalających panować nad finansami jest budżet domowy. O tym, jak go tworzyć i dlaczego jest to ważne, przeczytasz w cyklu “Zaplanuj budżet domowy” oraz oczywiście w książce.

Budżet to plan dla Twoich finansów i – jak każdy plan – jego ułożenie wymaga czasu. Z założenia tworzy się go przed rozpoczęciem kolejnego miesiąca. Potrzeba na to nieco czasu, zwłaszcza gdy opracowujesz budżet wspólnie z rodziną. Idealnie nadaje się do tego weekend, gdy wszyscy domownicy mogą wygospodarować na to czas. Przygotowanie budżetu w ostatnią sobotę miesiąca pozwala zaplanować go, zanim jeszcze przystąpicie do jego realizacji. Warto z tego uczynić comiesięczny rytuał.

9. Jeśli coś nie jest definitywnym „tak”, to jest definitywnym „nie”

Ta zasada pochodzi ze świetnej książki Essentialism napisanej przez Grega McKeowna (wyszła także po polsku jako “Esencjalista”). Dotyczy ona mądrego gospodarowania czasem i pieniędzmi. Greg przekonuje, że aby mieć w życiu czas na rzeczy ważne, trzeba go wygospodarować – poświęcając wszystko to, co jest dla nas nieistotne lub mniej ważne. Problem w tym, że nie jesteśmy jedynymi dysponentami naszego czasu. Zewnętrzny świat, szefowie, współpracownicy, znajomi, rodzina, sklepy, banki, media – wszyscy zabiegają o naszą uwagę i próbują wyrwać jak najwięcej dla siebie.

Ile razy przyłapałeś się na tym, że pochopnie zgodziłeś się na coś, na co tak naprawdę nie masz ochoty lub, co gorsza, oddala Cię od realizacji tego, co naprawdę jest dla Ciebie ważne? Postępujemy tak na własne życzenie. I dotyczy to nie tylko czasu, lecz także pieniędzy.

Dlatego zanim na cokolwiek się zgodzisz, spytaj sam siebie: „Czy naprawdę tego chcę? Czy to przybliża mnie do realizacji moich celów? Czy jest to naprawdę dla mnie ważne? Czy na pewno tego potrzebuję?”. Jeśli odpowiedzią nie jest „zdecydowanie TAK!”, to powinieneś zdecydowanie odpowiedzieć „NIE!”.

Być może będzie Ci się wydawało, że odpowiadając „nie”, coś tracisz. W efekcie jednak będziesz świadomie wybierał te rzeczy, które są warte poświęcania im swojego czasu i pieniędzy. Jeśli nie jesteś do czegoś stuprocentowo przekonany, po co się w to angażować?

Zobacz także: WNOP 111: Po co mi pieniądze? – czyli jak wyznaczyć granice oszczędzania i zarabiania

Kilka moich zasad

Powyższa lista jest otwarta. Każdy powinien zbudować ją według własnych zasad. Dobrą praktyką jest jej systematyczne aktualizowanie, tak by był to prawdziwy zbiór zasad, którymi będziesz chciał się kierować w swoim życiu. Muszą one być dostosowane do Twojej bieżącej sytuacji.

Na zachętę podam Ci kilka moich prywatnych zasad (choć zmieniają się one w czasie):

• Nagrywam nowy podcast co dwa tygodnie: dopóki nie wprowadziłem tej zasady, podcasty ukazywały się z dużą nieregularnością i trudno było mi zmotywować się do ich nagrywania. Teraz nie ma wymówek, a systematyczność pozytywnie wpływa na moje samopoczucie i słuchalność kolejnych odcinków.
• Bezpłatnie występuję tylko na tych konferencjach, które są bezpłatne: prosta zasada, ale pomaga mi skreślić wszystkie te propozycje, w których zachęcany jestem do występu za darmo, pomimo że organizator konferencji pobiera opłatę za bilety od uczestników.
• Występuję tylko na 3–4 konferencjach rocznie – takie ograniczenie zmusza mnie do większej asertywności i bardziej skrupulatnego filtrowania propozycji. Zaoszczędzony w ten sposób czas wolę przeznaczyć dla rodziny i na te przedsięwzięcia, które umożliwiają mi dotarcie do jeszcze większej liczby osób niż za pośrednictwem konferencji.

Nie ma to jak dodatkowa motywacja

W przypadku, gdy masz skłonności do łamania samodzielnie wyznaczonych zasad, dobrym rozwiązaniem jest wyznaczenie sobie dotkliwych kar oraz skorzystanie z pomocy innej osoby, z którą podzielisz się takimi problematycznymi zasadami lub celami – to taki kontrakt z sobą samym, ale z zewnętrznym nadzorem. Jeszcze lepiej jeśli taki partner także zdecyduje się postępować według podobnych reguł. Wtedy dodatkowo pojawi się pomiędzy Wami rywalizacja, która sprzyja zazwyczaj realizacji postanowień – o ile tylko wypracujecie również “kuloodporny” sposób wzajemnego weryfikowania trzymania się zasad.

Jak to może wyglądać w praktyce? Oto kilka założeń przyjętych przez moich znajomych, którzy postanowili się wspólnie odchudzać (na odległość):

• Każdy z nich indywidualnie określił swoje cele, czyli docelową wagę na koniec każdego tygodnia i miesiąca. Ustalenia te zostały zanotowane we wspólnym arkuszu kalkulacyjnym.
• Karą za niezrealizowanie celu jest darowizna pieniężna na organizację dobroczynną, której wysokość zależy od “odległości” od celu.
• Żeby darowizna ta nie dawała pretekstu do samozadowolenia “no co prawda nie dotrzymałem celu, ale przynajmniej moja ulubiona organizacja otrzymała pieniądze”, czyli żeby nie była inną formą nagrody za niewywiązanie się z zobowiązania, to każdy z uczestników tej rywalizacji zdecydował się przekazywać pieniądze na cele, których nie chcą wspierać i nigdy dobrowolnie by nie wsparli. Przykładowo: jeśli masz awersję do ojca Rydzyka, to właśnie jego fundację mógłbyś wybrać jako cel dobrowolnych datków za niewywiązanie się z kontraktu z sobą samym. 😉 Z tego co od nich słyszę, to bardzo dobra, dodatkowa motywacja do osiągania celów.
• Przyjęty system weryfikacji rezultatów eliminuje możliwość “koloryzowania” wyników. Znajomi systematycznie udostępniają sobie zdjęcia wskazań wag, na których stoją, wraz z dowodami ich wykonania w konkretnym dniu. Wiem, że zastanawiali się także nad elektronicznym udostępnianiem wyników z wag, które łączą się z Internetem. 🙂

To wszystko tworzy takie ramy działania, które pomagają skutecznie eliminować złe nawyki, realizować plany i nie oszukiwać przede wszystkim samych siebie.

Podobne formy samoorganizacji w “grupę wsparcia” widzę również u uczestników kursu “Pokonaj swoje długi”. Publikują oni swoje plany pożyczek i kredytów, aby – poprzez publiczne poinformowanie o swoich planach – wziąć na siebie jeszcze większą odpowiedzialność za realizację celów… a także usłyszeć podpowiedzi i słowa wsparcia. To także działa.

Sprawdź również: Porady jak oszczędzać pieniądze

Kontrakty krótkoterminowe

Dobrym sposobem pracy nad własnymi nawykami i wadami są także kontrakty krótkoterminowe: jednodniowe, tygodniowe lub miesięczne. Pomagają one narzucić sobie pewien reżim bez długoterminowego zobowiązania. Cel pozostaje ten sam: przygotować sobie sztywne ramy działania, będąc świadomym grożących pokus i zagrożeń.

Jeśli uświadomisz sobie, co jest Twoją piętą achillesową, będziesz mógł dobrać odpowiednie rozwiązania. Kilka przykładów reguł, które na co dzień pomagają mi się uporać z rozpraszaczami, przeszkadzającymi w tym, co naprawdę ważne:

• Wieczorem zamykam wszystkie aplikacje na komputerze.
• Rozpoczynając pracę, włączam tryb „nie przeszkadzać” na telefonie.
• Nie otwieram poczty i Facebooka, dopóki nie wykonam najważniejszego dla mnie zadania danego dnia.
• Bez względu na to, jak ważną rzecz robię, wyjdę na spacer o 13:00.

Dla jasności: dwie ostatnie reguły z tej listy notorycznie łamię, ale przynajmniej dzięki temu, że je mam, to przynajmniej rozumiem, jaki jest punkt odniesienia i od czasu do czasu udaje mi się ich nie łamać. Brak tych zasad byłby dla mnie całkowicie destrukcyjny.

Nie jestem ideałem, ale – tak jak pisałem wcześniej – staram się stworzyć sobie warunki do optymalnego działania i… efekty chyba pokazują dobitnie, że w długoterminowej perspektywie raczej osiągam całkiem dobrą średnią. 😉

A jakie Ty masz zasady?

Cały ten wpis, to tak naprawdę zasługa Tomka, który napisał do mnie takiego maila:

„Ostatnią już kwestią jest prośba do Ciebie, abyś w odniesieniu do fragmentu z książki dotyczącego sporządzenia kontraktu z samym sobą, opublikował artykuł w tym temacie oraz poprosił czytelników o podzielenie się zapisami ze swoich kontraktów. Te zasady zaproponowane przez Ciebie są super. Ale ile głów tyle pomysłów. Już pracuje nad swoim kontaktem i cały czas się zastanawiam nad wartościowymi zasadami i czasami wpadam na (skromnie mówiąc) genialne pomysły, które inni być może chcieli by wykorzystać. Inni też z pewnością mają wspaniałe pomysły, z których można czerpać i dzięki temu stawać się jeszcze lepszymi ludźmi.

Przykładową zasadę, którą wymyśliłem, która jednocześnie może w szerszy sposób wpłynąć na nasze społeczeństwo jest zasada dotycząca posługiwania się telefonem komórkowym w czasie jazdy samochodem. Niestety czasami, choć sporadycznie zdarza mi się. Moja zasada brzmi tak, że jeżeli przyłapie się na posługiwaniu się telefonem w czasie jazdy (stanie w korkach jest dopuszczalne:)) to wpłacam 10 zł na konto Fundacji, która zajmuje się pomocą ofiar wypadków drogowych. Cel szczytny, a i bat mocny.

Gdyby choć część osób pomyślała o tym problemie w ten sposób to myślę, że może to mieć jakieś szersze pozytywne implikacje dla nas wszystkich.”

Od czasu, gdy otrzymałem tego maila, sam zwracam większą uwagę na to, żeby minimalizować używanie telefonu w samochodzie. Z radością przychylam się więc do pomysłu Tomka i proszę Was o podzielenie się Waszymi pomysłami na kontrakty z sobą samymi. Jestem bardzo ciekawy, jakie zasady znajdują się na Waszych listach.

Życzę dobrego dnia i zapraszam do komentowania. 🙂

A no i jeszcze na koniec wielka prośba: podaj proszę dalej link do tego wpisu. Po lewej (lub na dole) znajdziesz ikonki umożliwiające jego udostępnienie w mediach społecznościowych. Klikając symbol koperty możesz go wysłać od razu mailem. Autentycznie uważam, że przedstawiony sposób ogarniania nawyków finansowych i samego siebie, to jedno z najprostszych i najskuteczniejszych rozwiązań do wprowadzenia trwałych, pozytywnych zmian. No dlaczego nie miałbyś powiedzieć o tym znajomym? 😉 Z góry dzięki!