Podcast: Play in new window | Download (Duration: 1:35:00 — 87.8MB)
Subscribe: Apple Podcasts | RSS
Czy istnieje jedna słuszna droga blogowania? Co to są #darylosu i jak je oceniamy? Czego brakuje w blogosferze, a czego jest aż nadto?
O tym wszystkim rozmawiam z Konradem Kruczkowskim, autorem bloga Halo Ziemia i jednocześnie zdobywcą nagrody głównej oraz kilku innych nagród w ubiegłorocznym konkursie “Blog Roku”.
Ten odcinek podcastu jest dosyć “hermetyczny”. Zainteresuje on przede przede wszystkim blogerów oraz te osoby, które zastanawiają się nad tym czy prowadzić własnego bloga. Nie jest to jednak rozmowa tylko dla nich.
Jeśli jesteście konsumentami blogów, to usłyszycie o pewnych dylematach – także moralnych – przed którymi stajemy my jako blogerzy. W naszej rozmowie dotykamy także tematu wartości w życiu, sensu chodzenia na skróty, rozmienianiu się na drobne oraz swoistym kręgosłupie moralnym.
Mam nadzieję, że nawet jeśli nie blogujecie – to wyniesiecie z tego coś dla siebie. Serdecznie zapraszam do wysłuchania tej wartościowej dyskusji.
Konstruktywna krytyka blogosfery
Ten odcinek podcastu to jednocześnie klamra zamykająca ostatnie 12 miesięcy mojej aktywności w blogosferze. Obejmuje ona okres od sukcesów w ubiegłorocznej edycji “Blog Roku” aż do gali finałowej tegorocznej edycji konkursu. Tak się składa, że w tym roku zarówno Konrad, jak i ja, mieliśmy zaszczyt oceniania startujących blogów oraz niesamowitą przyjemność wybrania zwycięzców w dwóch kategoriach. Braliśmy także udział w pracach jury wyłaniającego tegorocznych zwycięzców konkursu oraz wybraliśmy “Blog Blogerów”. Listę wszystkich laureatów możecie znaleźć na stronie “Blog Roku”.
Swoje wrażenia tuż po tegorocznej gali opublikowałem na Facebooku:
https://www.facebook.com/michal.szafranski/posts/10152862920583800
Ale jeszcze zanim trafiłem na galę nagraliśmy z Konradem dwie rozmowy. Pierwsza z nich miała miejsce przed kamerami Maćka “Mediafun” Budzicha, który pełnił rolę obserwatora na głosowaniu jury konkursu “Blog Roku” (i otrzymał także nagrodę “Blog Dekady”!).
Tegoroczne obrady były podobno najbardziej burzliwymi i najdłuższymi w 10-letniej historii konkursu. Zapis naszych wrażeń tuż po głosowaniu jury stanowi dobry wstęp do tego odcinka podcastu. Zachęcam do jego obejrzenia.
Dzień później nagraliśmy z Konradem rozmowę, którą słyszycie w tym odcinku. Mam nadzieję, że będzie to ważny i słyszalny głos.
I tu chcę dokonać jednego zastrzeżenia: chociaż jesteśmy krytyczni w stosunku do niektórych zjawisk, które widzimy w blogosferze, to nie jesteśmy osobami, które mają monopol na rację. Przedstawiamy tylko swój punkt widzenia, pewne refleksje, ale jesteśmy dalecy od generalizowania. Istnieje bowiem wiele dróg blogowania. My dzielimy się dzisiaj tylko naszymi opiniami na temat tego, co uważamy za istotne. Można się z nami zgadzać lub nie. Wierzymy jednak, że warto o tym dyskutować – w szczególności o cieniach blogowania i tym, co można zrobić, by przenosić je na wyższy poziom.
Bez względu na to co mówimy, blogosfera jest dzisiaj miejscem dla absolutnie każdej osoby i jest przestrzenią, która pozwala współistnieć osobom o różnych pomysłach na siebie. I to jest wspaniałe.
Dodatkowy komentarz od Konrada
W materiale, o którym większość z Was wyraża się dobrze, znalazła się łyżka dziegciu. Tam, gdzie pada nazwisko Janka Favre, łatwo ulec wrażeniu, że to krytyka. Tymczasem intencja tej wypowiedzi była inna. Zawsze uczono mnie, że jeśli w mediach komunikat może zostać źle zrozumiany, odpowiada za to mówiący. Dlatego chciałbym dopowiedzieć kilka słów i przeprosić.
Mówiąc o blogu Janka, miałem na myśli nie mniej, nie więcej, a tyle, że choć cenie jego pracę, lekkie pióro, to treści związane ze współpracami reklamowymi są dla mnie mniej atrakcyjne. Mniej nie znaczy, że wcale. Z Michałem rozmawialiśmy o tym, że (ogólnie) zjawisko niesie ze sobą kilka zagrożeń.
Pozwoliłem sobie użyć konkretnego przykładu i przytoczyć nazwisko dlatego, że intencją wypowiedzi było pokazanie, że sam Janek jest dzisiaj w miejscu, do którego chciał dotrzeć, a to zasługuję na uznanie, a krytyka modelu „współprac reklamowych” nie może być dogmatem. Jestem ostatnią osobą, która ma prawo do autorytarnej oceny innych autorów (czym innym jest ogólna krytyka zjawiska czy trendu). Przez brak precyzji, rozpęd, pomieszanie kilku wątków, powyższe nie wybrzmiało w podcaście jednoznacznie.
W tym odcinku usłyszysz:
- Nasze obserwacje i opinie dotyczące blogosfery.
- Jak Konrad definiuje swojego bloga i o czym pisze?
- Gdzie oprócz bloga można przeczytać teksty Konrada?
- W jaki sposób poradzić sobie z sukcesem własnego bloga?
- Jakie furtki otwiera udział (oraz wygrana) w konkursie Blog Roku?
- Jakie specjalne kryteria miał Konrad gdy wybierał najlepszy jego zdaniem blog?
- Czy działalność komercyjna może stanowić zagrożenie dla wiarygodności blogera?
- Co to są dary losu i jakie mamy zdanie na ich temat?
- W jaki sposób zarabia Konrad Kruczkowski, a jakie projekty realizuje za darmo (pro publico bono)?
- Ciekawostki z życia Polskiej Akcji Humanitarnej.
- Czego brakuje w polskiej blogosferze?
- Jakie dylematy mamy z Konradem w naszym życiu?
- Co nie podoba nam się u polskich blogerów?
- Jak robić dobre reportaże?
- Jak duży kredyt zaufania mają blogerzy w porównaniu z np. telewizją?
- Co musi się wydarzyć, by powstało więcej jakościowych blogów/treści?
- Skąd, jako blogerzy, możemy się uczyć warsztatu?
- Dlaczego większość małych blogów jest ważna?
- O dobroczynności w polskiej blogosferze.
Kliknij prawym przyciskiem, aby ściągnąć podcast jako plik MP3.
Zobacz także: WNOP 018: Droga od pasji do własnej firmy – Maciej Mazurek z bloga ZuchRysuje.pl
Strony, osoby i tematy wymienione w podcast’cie:
- Blog Roku
- Miejsca w których można znaleźć Konrada:
- Inni blogerzy wspominani w odcinku:
- Blog Maćka Budzicha – zdobywcy nagrody “Blog dekady”
- Blog Maćka Mazurka – Maciek ma również drugiego bloga
- Blog Natalii Hatalskiej i rozmowa Konrada z Natalią w ramach serwisu “Onet autorzy”
- Blog Marysi Góreckiej
- Blog Janka Favre
- Sklep Rezigiusza
- Nasza rozmowa z Maćkiem Budzichem po obradach dotyczących finalistów konkursu Blog Roku.
- Projekt OnOff Natalii Hatalskiej – pierwszy dokument cyklu poświęcony jest Generacji Z, czyli dzieciom urodzonym po roku 2000.
- Szlachetna Paczka
- PSBV – Polskie Stowarzyszenie Blogerów i Vlogerów
- Inne materiały przydatne dla blogerów:
Pytanie lub komentarz? Zostaw mi wiadomość!
Masz pytanie? Możesz skorzystać z tego linku i nagrać dla mnie wiadomość głosową z wykorzystaniem mikrofonu Twojego komputera. Pamiętaj, że jedna wiadomość może mieć maksymalnie 90 sekund (ale możesz ich nagrać kilka) 🙂
Jeśli nagrywając pytanie przedstawisz się i podasz adres swojego bloga (lub strony WWW), to zlinkuję do niego tak jak uczyniłem w poprzednich odcinkach podcastu. To może pomóc w promocji Twojego bloga, więc tym bardziej zachęcam do zadawania pytań głosowo.
Będę Ci również wdzięczny za każdy komentarz. Napisz proszę, czy podobał Ci się ten odcinek podcastu. Chętnie z Wami podyskutuję i odpowiem na ewentualne dodatkowe pytania.
Sprawdź również: WNOP 051: Pieniądze w świetle Ewangelii – o książce nie tylko dla katolików rozmawiam z Konradem Kruczkowskim
Skąd pobrać podcast
Podcast dostępny jest dla Was w wielu miejscach:
- Na blogu – lista wszystkich podcastów
- W iTunes – dla użytkowników iPhone’ów i iPad’ów
- W serwisie Stitcher – pobierz aplikację Stitcher dla Androida i innych modeli telefonów
- W katalogu Zune
- W katalogu BlackBerry
- Poprzez specjalny RSS
A jeśli podoba Ci się podcast, to będę Ci bardzo wdzięczny, jeśli poświęcisz minutkę i zostawisz swoją ocenę oraz krótką recenzję w iTunes. Wasze głosy powodują, że mój podcast trafia do rankingów iTunes. Dzięki temu łatwiej jest do niego dotrzeć tym osobom, które jeszcze nigdy go nie słyszały. A na tym bardzo mi zależy 🙂
Oceń podcast “Więcej niż oszczędzanie pieniędzy” <–
Jeszcze raz bardzo Ci dziękuję za Twoje wsparcie i życzę Ci świetnego dnia! 🙂
Cześć! Jestem Michał. Dzięki zarabianiu na blogu i rozsądnemu oszczędzaniu stać mnie na wiele. Chcę Ci pokazać jak zadbać o domowy budżet, wychodzić z długów, pomnażać oszczędności i samemu zadbać o godziwą emeryturę. 
{ 60 komentarzy… przeczytaj komentarze albo dodaj nowy komentarz }
Czy będzie kiedyś wywiad z Warrenem Buffettem? 🙂
Hej Hernik,
Szczerze wątpię 😉
Pozdrawiam
Może to głupie pytanie, ale muszę je zadać :D. Nie lubię słuchać podcastów – wolę czytanie transkryptów. Dlaczego nie można poczekać z opublikowaniem posta do momentu posiadania spisanego tranksryptu? Bo lepsza „czytalność” jest w poniedziałek rano niż wieczorem? 😉 Na większości blogów, na które zaglądam obserwuję ten mechanizm i zachodzę w głowę czemu :).
Hej Olga,
Może dlatego, że wiele osób czekało już na ten odcinek? Ja z kolei nie rozumiem motywacji typu: „nie lubię słuchać podcastów więc niech inni, którzy mogą posłuchać jednak nie dostaną tego, tylko niech czekają aż będzie transkrypt”.
Wnioski co do czytelnictwa wyciągasz błędne. W przypadku mojego bloga większe czytelnictwo jest wieczorem – zwłaszcza dla podcastów 🙂 Ale to nie powód, bym gotowy materiał miał „kisić” cały dzień – zwłaszcza, że po piątkowej zapowiedzi otrzymałem wiele próśb, by udostępnić go jak najwcześniej.
Pozdrawiam
Ja uwielbiam słuchanie podkastów, kiedy biegam, jade samochodem albo w pracy wykonując jakieś mechaniczne czynności. Dziwie się czemu więcej bloggerów nie robi podkastów 🙂
Olgo nie rozumiem problemu czy nielubienia, słuchanie jest znacznie wygodniejsze niż czytanie, Oszczędza czas. Słuchają możesz wykonywać pracę, zając się ćwiczeniem, czy po prostu położyć się, zamknąć oczy i słuchać. Niektórzy wolą od rana pozytywnie się naładować, pozdrawiam.
Czym różni się położenie i słuchanie od czytania na leżąco?
Jeśli wolisz słuchać podczas sprzątania/ćwiczenia to super, dla mnie to nie jest wygodniejsze i wolę czytać :). Lepiej przyswajam materiał zawarty w przekazie. Nie byłabym w stanie skupić się na ćwiczeniu/sprzątaniu i słuchaniu, więc wolę czytać. Pozwól, że tak zostanie ;).
„Niektórzy wolą od rana pozytywnie się naładować” – tego argumentu to już zupełnie nie rozumiem :). Moje pytanie pojawiłoby się również pod podcastem opublikowanym wieczorem, więc pora dnia nie ma znaczenia. Pytałam o ogólny mechanizm rozdzielenia podcastu od transkryptu.
„Ja z kolei nie rozumiem motywacji typu: „nie lubię słuchać podcastów więc niech inni, którzy mogą posłuchać jednak nie dostaną tego, tylko niech czekają aż będzie transkrypt”.” – mam taką motywację tylko z jednego powodu – jeśli nie wiem, że dzisiaj rano będzie podcast, to nic nie tracę, jeśli będzie wieczorem ;). Uogólniam tutaj – nie mówię o tym konkretnym podcaście, na który wiele osób czekało :). I pytałam w zasadzie o to uogólnienie, a nie o wywiad z Konradem :).
Ja odczuwam to jako otrzymanie niepełnowartościowego produktu. Nie jest to z mojej strony żadna złośliwość. Po prostu byłam ciekawa jak to działa, bo obserwuję to niemalże wszędzie, więc coś musi być na rzeczy :D.
To wszystko kwestia przyzwyczajeń… fakt, na szybko można przeskanować tekst i szybciej go „wciągnąć” ale też ja na podcasty przeznaczam jakąś część dnia – np. podczas robienia śniadania lub jazdy na rowerze – dzisiejszy odcinek właśnie tak skonsumowałem – na rowerze (i było świetnie, zazwyczaj wolałem lekko agresywną, nakręcającą muzykę) – więc doskonale rozumiem motywację Michała – że czasem forma pisana i dźwiękowa jest do innych grup ludzi i nie mam problemów z tym, która pojawi się wcześniej.
Super! Uwielbiam słuchać podczas robienia czegoś innego. Cieszę się, że nie trzeba czekać na świeży temat dłużej, aż transkrypt będzie gotowy 🙂 Dzięki!
Na blog Konrada trafiłam dzięki jednemu z Twoich wcześniejszych wpisów. Fajnie, że pojawiają się tutaj też treści o blogowaniu i blogosferze. Wiele z tych wpisów jest dla mnie inspiracją, za co bardzo dziękuję 🙂
Hej, Bardzo ciekawa rozmowa. Miałbym drobną prośbę. Czy podczas nagrywania mógłbyś wyciszyć powiadomienia? Sam używam slacka i słuchając podcasu przez chwilę nie wiedziałem o co chodzi ponieważ słyszałem dźwięk slacka a nikt do mnie nie pisał. Można się na prawdę zdziwić 🙂
Pozdrawiam serdecznie
Hej Krzysztof,
Dziękuję. Zazwyczaj wyciszam 🙂 Przy tej sesji zapomniałem, ale w trakcie wyciszyłem.
Pozdrawiam
Dotychczas Konrada szanowałem, ale po tej rozmowie doprawdy zyskał jeszcze bardziej w moich oczach. Ponadto naprawdę zmienił sposób w jaki będę patrzył od tej pory na blogi 🙂
Gratuluję udanej rozmowy!
Michał opublikuj wreszcie coś nudnego bo zaczyna się robić za bardzo przewidywalnie 😉
Bardzo ciekawy materiał.
Na BFG nie byłem aczkolwiek wystarczyło obejrzeć transmisję żeby zobaczyć to o czym w podcaście mówi Konrad. Wyglądało to bardzo słabo i sam nawet nie wiem czemu ale i my zrobiło się wtedy przykro.
Muszę napisać jeszcze jeden komentarz 🙂 Odsłuchałem rozmowę do końca i zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Przy tak ciekawej merytorycznie i wartościowej dyskusji dwa beepnięcia nie miały kompletnie znaczenia 🙂 Fajnie, że cały czas są blogerzy z bardzo pozytywnymi wartościami i mimo to, są w stanie żyć ze swojej działalności. Temat odbiega od głównej tematyki bloga, ale jeżeli o mnie chodzi to oby jak najwięcej takich materiałów. Pozdrawiam
Dobre to było :P, długie, ale dobre.
Blog ma tę przewagę (póki co), że można pisać co się chce i działa naturalny mechanizm odfitrowywania słabej jakości. Myślę też, że blogi są dużo mniej podatne na naciski zewnętrzne i jednocześnie są znacznie mniej zdolne do robienia ludziom prania mózgu – bo odbiorca jest anonimowy i dużo trudniej nim manipulować, odbiorca z kolei wie kim jest nadawca i sobie filtruje co trzeba.
Inne media (nie blogowe/nie internetowe) – to takie udawacze – „niby” anonimowe, „niby” bezstronnie informujące, „niby” każdą stronę do głosu dopuszczające, a w potem wychodzi, że media kłamią.
Najfajniejsza w blogach jest właśnie odpowiedzialność i nieukrywana subiektywność – ja coś napisałem, mnie coś spotkało i to ja jestem nadawcą w swoim imieniu. Nie chcesz – nie czytaj, chcesz – czytaj – jasny układ. Ile razy w innych mediach było tak, że najpierw pisali, że zielone jest zielone, a potem w tym samym miejscu, że zielone jest jednak czerwone i 0% odpowiedzialność za swoje poprzednie słowa? W blogu tak być nie może – bo bloger jest sam jeden mały i jak straci wiarygodność i będzie kota ogonem odwracał – to po nim 🙂
W każdym razie – fajny podcast 🙂
Co jest śmiesznego w blogu o hospicjum dla królików?
Kurcze, Michał – Ty nawet nie wiesz, jak wiele dobrego robicie tymi rozmowami. Siedzę w tym blogowaniu dość długo, myślałem że będzie się staczać w wiadomym kierunku, ale jednak pojawiają się ludzie, którzy chcą trzymać i promować jakość. Po stokroć Wam dzięki. Mam nadzieję, że jeśli jeszcze nie ten rok, to przyszły będzie pod hasłem #slowblogging
Pozdrowienia!
Świetny wywiad jak spotkam tego człowieka to uścisnę mu dłoń, za jakość treści na blogu, jak i samą treść i za świetne podejście.
Półtorej godziny minęło niepostrzeżenie. Bardzo ważny i wartościowy głos (dwugłos właściwie) w dyskusji o polskiej blogosferze.
PS. Nie ma podlinkowanego bloga o króliczym hospicjum, a pojawia się w rozmowie. Akurat bardzo, ale to bardzo podobało mi się to, co powiedział Michał w jego kontekście: „może ten blog jest dla kogoś najważniejszym blogiem”.
Przede wszystkim siłą bloga jest dobre postrzeganie tego medium przez internautę. W porównaniu z tradycyjnymi środkami przekazu Blogi są uważane za bardziej wiarygodne. Bardzo często spotykam się też z opiniami, że „jeśli chcesz zdobyć fachową wiedzę, bez zbytecznego owijania w bawełnę” to odwiedzaj blogi tematyczne pisane przez ekspertów. Owszem, i tam mogą znaleźć się artykuły sponsorowane, jednak artykuły są też na bieżąco komentowane, a to też spora dawka porządnej wiedzy.
Cześć Michał,
świetna rozmowa, fajnie, że poruszyliście tyle ważnych tematów. Dobrze się tego słuchało, gratulacje! : )
Niesamowicie dobra treść. Dawno nie słyszałam czegoś tak wartościowego w internetach. Dzięki.
Hej Michał 🙂
Wiadomość o temacie podcastu nie za bardzo zrobiła na mnie wrażenie.
Ale wiesz…. jak zwykle mnie zaskoczyłeś! A ja znowu mam potrzebę podziękować Ci za to, że tworzysz tak wartościowe materiały. Dzięki !;)
To co mnie skłoniło, by wyrażać siebie głośno, dobitnie i bez skrępowania w blogosferze to brak narzuconych norm, tzw. etyki zawodowej, cenzury. Rozumiem, że moralność, że prawa, że normy i one są. Są w polskim prawie i nie trzeba tworzyć innego prawa dla blogerów. Chcąc tworzyć jakieś specjalne normy dla tej sfery, zamknie się blogerów tak jak adwokatów czy lekarzy w specjalnej kastrze, do której dostęp będą mieli nieliczni. Blogosfera jest dlatego tak cudowna i wartościowa, bo nikt nie zamyka nam buzi, nikt nie zamyka nas w świecie tylko dla blogowej elity. Kazik, Zosia, matka, syn, robotnik i biznesmen, każdy może i to jest piękne. Okazuje się z czasem, ze cukiernik jest lepszym specjalistą ds. finansów niż bankier uczony, albo matka wychowująca 3 dzieci jest mistrzem motywacji. Ważny podcast, ważny wywiad, bo mają w sobie wiele rad i wskazówek. Chętnie z nich skorzystam, bo mam wielką misję, a za rok chce trzymać w ręku statuetkę. za dwa być jurorem. Pozdrawiam serdecznie, gratuluję sukcesów.
Victoria
Jeszcze jeden komentarz. Pani Janina nie zrobiła nic odważnego a ludzkiego. Bycie człowiekiem to nie odwaga, to wartości, którymi się kierujemy w życiu. Odesłanie pieniędzy, które zasponsorował dostawca militariów na wojny, czy kasy na zbrojenie, by wojny trwały, to normalny odruch normalnego człowieka. Często pazerność zasłania nam oczy i co gorsza serca. Hipokryzja to zakała ludzkości 🙁
Bardzo ciekawa i potrzebna rozmowa.
Dziękuje wam bardzo! 🙂
Świetny wywiad-rzeka, jeśli mogę tak to ująć. Mimo później pory MUSIAŁAM przeczytać! Panie Michale, Pana blog już od dłuższego czasu zachęca mnie do podjęcia aktywności w blogosferze. Ale ciągle niska samoocena, „brak czasu”, wątpliwości, czy aby jestem specjalistą, a czemu pisać o tym, a nie o tamtym, czy będę systematyczna, czy ktoś to przeczyta… Ale koncepcja już powstaje. Dziękuję za wartościowe teksty i linki, dzięki którym łatwiej znaleźć wartościowy blog. Wcześniej rzadko trafiałam na naprawdę profesjonalne teksty. I dobranoc 😉
Bardzo fajna rozmowa, doskonały materiał do analizy dla blogerów aspirujących do blogowania jakościowego. Długość? Faktycznie zawsze można wcisnąć pauzę i wrócić do słuchania np. wracając z pracy do domu.
Kilka początkowych komentarzy przypominało mi wyniki Twojej niedawnej ankiety, byłem zdumiony, że ponad połowa osób słucha podcastów bezpośrednio na blogu.
Michał, Konrad, Maciek dzięki jakość. Gdyby z rozmowy wyciąć słowa typu blog, blogosfera, bloger to i tak całość miałaby sens, bo wasza twórczość ma wartość uniwersalną. To jest według mnie miarą jakości i tego o czym mówi Konrad, potrzeby aby twórcy internetowi wyszli poza ramy własnego środowiska. I dlatego pozwalam sobie o was myśleć jako o twórcach, a nie blogerach.
Drodzy Panowie 🙂 Napiszę krótko. Jesteście nadzieją polskiej blogosfery/publicystyki/dialogu/komunikacji społecznej jak zwał, tak zwał. Od początku czytania Ciebie Michał, cieszy mnie ogromnie Twoja szczerość, intencje, profesjonalizm i pracowitość. U Konrada wrażliwość, poczucie misji, wspaniałe rezultaty jego blogowania. Nigdy bym się nie spodziewał, że w polskich internetach znajdę takie perełki. Wspaniała rozmowa – więcej takich podcastów!
Dzięki, za to, czym dzielicie się ze światem.
Kłaniam się 🙂
Bardzo dobra rozmowa. Tematyka na tyle ważna, tyle ciekawych wątków, że długość podcastu jest jak najbardziej uzasadniona. Co pokazuje , że ciekawość i ciężar gatunkowy rozmowy może być ważniejszy dla zdolności konsumpcji treści niż sama długość nagrania (to w kontekście wyrażanych przez was obaw). Tak dalej!
dokładnie tak
Świetny temat, rewelacyjne wykonanie, trzyma Pan poziom, Panie Michale 🙂
Słuchałam z zachwytem, dziękuję!
Hej Alicja,
Twój pierwszy komentarz u mnie, prawda? Fajnie, że Ci się podobało i z radością witam na moim blogu. Kawał dobrej roboty robicie u siebie. Gorąco kibicuję 🙂
Pozdrawiam
Pierwszy bo ja jestem takim czytelnikiem, którego blogerzy nie lubią, czyli komentującym w wyjątkowych wypadkach ;). Ta rozmowa była po prostu wyjątkowa i bardzo potrzebna. Co śmieszne ja jestem bardzo racjonalne stworzenie, bardzo rzadko ulegam emocjom, a ta rozmowa mnie… wzruszyła. Serio! Fajnie, że są ludzie którzy stoją na straży ważnych wartości i w piękny, skromny sposób robią masę dobrej roboty. Za mną jest wiele, naprawdę wiele lat pracy w charakterze wolontariusza. Kiedy pojawiły się dzieci po prostu zabrakło mi na to czasu. Mam więc nadzieję, że moje miejsce w sieci stanie się platformą do robienia dobrych rzeczy. Oby! I poproszę o więcej takich rozmów. Prosiłeś pod koniec rozmowy o komentarz w tej sprawie więc proszę – wcześniej mi się dziecko obudziło i więcej mądrego nie zdążyłam napisać 🙂 Takie rozmowy są bardzo potrzebne. Dzięki Wam obu.
Mój pierwszy komentarz i łyżka dziegciu w beczce miodu. Nie znałem bloga Halo Ziemia i po osłuchaniu podcasta nie mam ochoty go poznawać, a to przez ‚autorytety’ jakie wymienił pan Kondad – Żakowski, Wielowieyska, Torańska, Najsztub, Kuźniar (sic!) e tutti quanti. Toć to przecież nie dziennikarze a propagandyści, z których Goebbels byłby dumny. Ich praca z rzetelnością czy bezstronnością ma niewiele wspólnego. Pytanie tylko czy pan Konrad jest tak zmanipulowany, że tego nie widzi, czy też sam jest manipulatorem? W sumie nie wiem co gorsze…
Ta opinia nie zmienia mojego zdania na temat blogu pana Michała. Jest znakomity i nadal będę go czytał. Mam też zamiar odsłuchać wszystkie zaległe podcasty (ten komentowany był pierwszym, jaki wysłuchałem).
Miłego!
Mój matczyny, niewyspany mózg długo szukał słowa, które by opisało tę rozmowę i właśnie mnie olśniło – inspirujące! Bardzo inspirujące!
Mam pytanie odnośnie cynka z newslettera. Kiedy można spodziewać się wpisu na ten temat?
Dziękuję za ten podcast. Czuję się zainspirowana. Ja też mam urodziny 9 marca 🙂
Cześć Michał,
planujesz jakiś wpis na temat oferty z raifaisen i comperii? mocno wpierałeś tą comperię z tego co pamietam, nawet twój kalendarz dostałem 🙂
Witaj Michał,
Właśnie minął pierwszy miesiąc mojego blogowania 🙂
Na Twój wzór ustanowiłem również Ojca Chrzestnego mojego bloga.
Być może domyślasz się, kto nim jest, jeśli nie to śpieszę donieść – Ty!
Gdybyś czasem chciał o tym przeczytać to zapraszam na mój blog i dzisiejszy wpis poświęcony właśnie mojemu pierwszemu miesiącowi i Twojej osobie 🙂
Pozdrawiam,
Tomek
Michale, a właściwie Michale i Konradzie. Ogromne dzięki za tę rozmowę. Przesłuchałem „na raty” – w miarę możliwości i czasu – część biegając, a część jadąc samochodem. Niemniej, cały czas z uwagą, ciekawością i entuzjazmem. Pewnie na niektóre sprawy patrzę trochę inaczej i w niektórych kwestiach mam inne zdanie. Ale to chyba nic złego? 😉 Całość Waszej dyskusji – niezmiernie ciekawa, inspirująca i… po prostu przyjemna. Bo to naprawdę prawdziwa przyjemność posłuchać rozmowy dwóch nie tylko inteligentnych, ale i mądrych osób o sprawach ważnych, czasem trochę mniej ważnych, ale istotnych oraz o sprawach najważniejszych. Chcecie zmieniać Świat. Na lepsze. Przejmujecie się. Jestem z Wami! 🙂
Michale, Konradzie,
Bardzo serdecznie dziękuję za Waszą rozmowę, za tak wartościowy materiał!!
Jesteście inspiracja i tak TRZYMAĆ!!!
Wczoraj po wysłuchaniu rozmowy od razu zapisałam się na newsletter Konrada (u Ciebie Michale już jestem 🙂 Chcę, żebyście dostawali jak najwięcej sygnałów o tym jak wartościowa jest Wasza praca, jak potrzebna i jak inspirująca!! Bardzo za nią dziękuję!! 🙂 BLOGGER TO BE
Słuchałam dwa razy. Nie tylko dlatego, że jestem blogerką, ale dlatego, że przede wszystkim jakość, kręgosłup moralny i etyczny to uniwersalne tematy. W przypadku blogowania widzę jak jakość stawiana jest znacznie niżej w stosunku do światła telewizyjnych reflektorów czy pieniędzy. Publika blogów pozostawia często wiele do życzenia, komentarze również. Już dawno zdałam sobie sprawę, że moje blogowanie to nie jest blogowanie zasięgowe, aż tak jak chociażby Twoje Michał. Blogowanie Konrada również nie osiągnie zapewne takich wyników, ale czy miarą bloga są jedynie czytelnicy? Staram się podążać ścieżką myślenia pozapudełkowego i traktować blog jako oś. Ten podcast jest najwspanialszym potwierdzeniem dla mnie, że to ma sens. Wasz przykład mnie w tym utwierdza.
Na koniec zbierając myśli…Michał dziękuję Ci jako człowiek i bloger za to co robisz, za to że stoisz w opozycji do „łatwo i szybko”, za Twój wkład społeczny w edukowanie blogosfery, za ostatnie warsztaty blogowe dzięki którym miałam przyjemność posłuchać Konrada i uronić łzę dzięki lalce szmaciance. 🙂
Takiego blogowania i sukcesów życzę Tobie i Konradowi jeszcze więcej! 🙂
Pozdrawiam najcieplej,
Kamila
Świetny podcast poruszający tematy, któych brakuje mi w Polsce.
Dzielmy się dobrocią <3
Bardzo ciekawy podcast do wysłuchania. Polecam wszystkim.
Ciekawy podcast, ale mam wrażenie, że zbyt poważnie podchodzicie do tematu – bardzo wzniośle i trochę sami sobie kadzicie i nawzajem nakręcacie. Można by powiedzieć, że prowadzicie tylko bloga (nic im nie ujmując) – wyszedł z tego trochę taki podcast wzajemnej adoracji. Czy nie idziecie za daleko w tym „mentorskim” stylu. Michał, trochę mam wrażenie podłapałeś moralizatorski klimat HALO ZIEMIA. Piszę to mimo Waszych kilkukrotnych zapewnień, że tak nie chcecie, że tak nie robicie, że to tylko wasze poglądy … osoby etyczne i o solidnym kręgosłupie moralnym nigdy tego nie eksponują i nie wałkują – po prostu takie są. Michał, znam Twojego bloga, czytam od wielu miesięcy, przeszedłem przez wszystkie podcasty. Piszę jak czuję. Pozdrawiam Was obu. ps. Wolę Cię w wymiarze bardziej praktycznym oraz tym motywacyjnym, ale nie moralizatorskim. Słuchający nie-Bloger;)
Jesteś pierwszym blogerem i tak właściwie jedną z niewielu osób w internecie, u której piszę komentarz. Robię to, ponieważ dodajesz niesamowicie wartościowe materiały i chciałbym Ci tego pogratulować. Często zastanawiam się z kim znanym lub popularnym chciałbym się spotkać i porozmawiać. Teraz wiem, że do swojej listy dopisuję zarówno Ciebie Michale jak i Konrada. Mam naprawdę szczerą nadzieję, że będę miał kiedyś szansę.
Pozdrawiam serdecznie!
Kolejne nagranie z Konradem o wartościach mile widziane. Jak widać po komentarzach temat ma potencjał (-:
Niezły podcast.
Trochę podniósł mnie na duchu po „wysiłkach” Konrada na Twitterze aby jakkolwiek skomentować sytuację z WPROST kiedy to ABW odwiedziło redakcję, a były już Redaktor sprzedał Swoją wersję wydarzeń.
Tamte Twitty był słabe i co to dużo mówić mało profesjonalne.
No i tu nie sposób się nie zgodzić że zwyczajnie zabrakło doświadczenie i chyba profesjonalizmu.
A czy blogerzy powinni natychmiast takie sytuacje komentować? Mam mieszane odczucia. Jak sam Konrad wspomniał doświadczeni dziennikarze z tzw. mediów tradycyjnych to w mojej ocenie troszeczkę inna liga… jeszcze.
Ja bardzo dostrzegam rozwój blogerów i uważam że robią świetną robotę. Oby tak dalej.
Co do samych podcastów.. to ja Michał biegam 3 razy w tygodniu 😉
Dotrzymasz tempa?
Pozdrawiam serdecznie!
Cześć Michale!
Po wysłuchaniu tego odcinka nie widzę innego rozwiązania, jak Wasz wspólny podcast o tematach ważnych 🙂
Czekam na premierę!
Pozdrawiam,
Przemek
dokładnie!
Michał udowadnia nam, że mamy wokół siebie naprawdę wiele wartościowych osób, od których cały czas możemy się uczyć … dobrego życia. To mi się w podcastach podoba najbardziej.
Dzięki, fajna rozmowa – i z przyjemnością posłuchałabym więcej, o wartościach, o problemach społecznych – dobrze się Was słucha. Jeszcze raz dzięki!
Panowie! Dziękuję za tę rozmowę!
(Pomijając fakt, że spłakałam się dwa razy) Dała mi dużo, bardzo dużo do myślenia i utwierdziła mnie w już podjętej decyzji o założeniu własnego bloga. Startuję już za chwilę, a to o czym mówiliście sprawia, że moja motywacja i pewność co do tego, że warto jeszcze bardziej wzrosły.
Ukłony!
(Acha, dla mnie jako odbiorcy forma podcastu jest naprawdę świetna do takich tematów. Głos niesie ze sobą dużo emocji i też autentyczności, kiedy myśli są wypowiadane od razu, na żywo; a jeśli w formie dialogu to już w ogóle bajer 🙂 )
Michał, Konrad – chylę czoła za tę dyskusję. Minęły 2 lata i Wy jesteście kompetencyjnie już na innym, wyższym poziomie. Ale cały czas widzę, słyszę i czytam, że działacie zgodnie z tymi wartościami, które są Wam bliskie i o których tutaj mówicie.
Jestem początkującym blogerem, ale nie już tak bardzo początkującym człowiekiem – mam 41 lat. I zastanawiałem się, jak mam się odnaleźć w blogosferze, w której rządzi młodzież, a miarą sukcesu jest przede wszystkim sława i kasa. Do niedawna myślałem, że po prostu takie są reguły gry, ale wewnętrznie brakowało mi jakiegoś elementu – misji, idei i etosu blogera. Teraz wiem, że to też w blogosferze jest, na przykład dzięki Wam.
Cieszę się, bo to mi pomoże realizować projekt, który dopiero się dociera, a którego celem jest wniesienie realnej wartości w życie ludzi. Dzięki Wam wiem, że to ma sens i że mentalnie będę miał w Was oparcie.
Myślę sobie też, że życie ma swoją prozę. I że zanim nie włożymy czegoś do garnka, trudno mówić o ideałach albo raczej o działaniu na rzecz innych ludzi. To wynika z piramidy potrzeb Maslowa, jeśli mogę przytoczyć klasyka 🙂 Dlatego doskonale rozumiem młodzież, czy Janka, którego pierwszym celem jest odnieść sukces komercyjny i pokazać dzięki temu światu, że nie tylko korporacją człowiek żyje. Choć mam rodzinę na utrzymaniu, mam komfort tego, że jeszcze przez około rok będę mógł rozwijać bloga bez potrzeby zarobienia złotówki. Wiem, że to jest duży przywilej, którego nie ma zbyt wielu twórców.
Życzę Wam wszystkiego dobrego.
A szlachetny idealizm niech żyje i ma się dobrze!
PS
Michał – jadę od początku i przesłuchuję wszystkie interesujące mnie podcasty, zastanawiam się, jak można wyprodukować tyle wartościowego contentu, to jest dla mnie niezwykła lekcja. Cieszę się, że na Ciebie i Twojego bloga trafiłem.
Świetny materiał, dzięki za przygotowany odcinek podcastu 🙂
Cześć,
dla mnie jeden z najważniejszych tematów jakie poruszyłeś. To przełamanie szklanego sufitu. Podnoszenie jakości blogosfery. W wypowiedziach o sobie emanujecie skromnością. Mimo to pociągacie za sobą tysiące ludzi. Wasza inspirująca praca to także odpowiedzialność za swoje treści czego za pewne jesteście świadomi. Dla tego napiszę co myślę, podążając wartościami wyciągniętymi z komiku Spider-Man. Gdy Piter Parker uświadomił sobie, że ma moc, zrozumiał, że trzeba się nią dzielić. Mimo, że Piter o sobie nie powiedział – superbohater, to dla wielu ludzi nim był. Więc tak, czy się podoba czy nie, jesteście superbohaterami, bez masek i spamu.
Pozdrawiam 😉