10 milionów przychodu w 6 lat – gdyby ktoś w 2013 r. zapowiedział takie wyniki mojej firmy, to pomyślałbym, że majaczy. Ale to się dzieje.

Gdybym chciał uprawiać działalność propagandową, to powiedziałbym, że mój 2018 rok 2018 był pasmem sukcesów. Szybkie napisanie kolejnej książki, 2,35 mln zł przychodu w 2018 r. (i zysk 1,75 mln zł), przekroczenie 6 milionów złotych łącznych przychodów z książki „Finansowy ninja”, sprzedaż ponad 69.000 egzemplarzy tej książki i zbliżenie się o włos do wyniku 10 milionów łącznych przychodów z działalności blogowej w ciągu ostatnich 6 lat. To wszystko prawda… ale prawdą jest też, że przez długi czas patrzyłem na kursor i nie wiedziałem jak zacząć to podsumowanie.

Wiem, co chcę Wam przekazać, ale zebranie tego w spójną opowieść jest naprawdę trudne. Chociaż pod wieloma względami 2018 rok powinienem uznać za wspaniały, to nie potrafię się nim w pełni cieszyć. Moją rodzinę dopadły problemy zdrowotne, które zaprzątają mi głowę i mocno wjeżdżają na psychikę – do tego stopnia, że zaprzestałem na razie nagrywania podcastów, a i wszelkie próby pisania przychodzą z dużym trudem. I tak jak zawsze wierzyłem w moją dużą sprawczość, tak teraz doświadczam bezsilności w zderzeniu z rzeczywistością. To dla mnie olbrzymia lekcja pokory. Nie pytajcie proszę o szczegóły.

W obecnej sytuacji trudno mi być obiektywnym, więc jeśli miejscami będzie się Wam wydawało, że maluję zbyt pesymistyczny obraz, to prawdopodobnie będziecie mieć rację. Miejcie jednak świadomość, że od września postępuje u mnie systematyczny zjazd formy i samopoczucia. O ile na początku miałem nadzieję, że sytuacja jest „do zarządzenia” i uda się wszystko sprawnie „naprawić”, tak od listopada w zasadzie przyzwyczajam się do myśli, że nie wiem ile to potrwa i być może konieczne będzie przerwanie działalności blogowej na czas bliżej nieokreślony albo przyzwyczajenie się do olbrzymiej nieregularności pracy twórczej. Obaw z tym związanych także mam całą masę, chociaż próbuję sobie racjonalnie to tłumaczyć i niemalże jestem pogodzony ze stanem mojej rzeczywistości.

Wcale nie jest łatwo pisać o tym, bo mam świadomość, że i tak jestem w o niebo lepszej sytuacji niż wiele osób. Przez lata udało się odłożyć spore oszczędności a inwestycje generują więcej pieniędzy, niż wydajemy w ciągu roku. Jestem za to niesamowicie wdzięczny Opatrzności i Wam. Jednocześnie boli mnie to, że nie jestem teraz w stanie „dowozić” deklaracji – nawet przed sobą samym. Mam wrażenie, że wszystko za co próbuję się brać, kończy się niepowodzeniem albo trwa wielokrotnie dłużej niż powinno.

Ale może to właśnie jest idealny czas, żeby po raz kolejny pokazać Wam, jak bardzo odległa bywa moja rzeczywistość od misternie konstruowanych planów. Pomimo, że obiektywnie udało mi się zrealizować niewiele, to i tak uważam, że absolutnie nie mam na co narzekać.

Akceptacja – to najważniejsze słowo podsumowujące mój 2018 rok. Akceptacja moich ułomności, niepowodzeń, niedowiezionych deklaracji, poziomu który mnie samego nie satysfakcjonuje. „Widać tak miało być” – to najlepsze ze stwierdzeń, jakim mogę wytłumaczyć sobie zastaną rzeczywistość.

Zapraszam zatem do lektury podsumowania wszystkiego co się wydarzyło w 2018 r. i skonfrontowania tego z ogłoszonymi Wam dokładnie rok temu planami. Robię to zarówno dla siebie, jak i dla Was. Publiczna spowiedź dobrze mi zrobi. A przy tym mam nadzieję ponownie pokazać Wam, że to my sami decydujemy o tym, jak oceniamy sytuację. Mój 2018 rok można uznać za porażkę, stagnację, jak i sukces. Wszystko zależy od punktu widzenia i kryteriów, który przyjmiemy. Znowu będzie szczerze do bólu i z detalami – jak to u mnie.

Przeczytaj subiektywną ocenę mojego 2018 r. →