Inwestowanie dla dzieci, czyli jak stworzyć własny program systematycznego oszczędzania

Ile powinniśmy odkładać co miesiąc, aby sfinansować studia dziecka? Jak to robić i jak pomnażać oszczędności? I jak zminimalizować ryzyko straty?

W cyklu “Elementarz Inwestora” koncentrowaliśmy się dotychczas ze Zbyszkiem na przedstawianiu konkretnych instrumentów finansowych. Ale poza nimi pytacie też o konkretne scenariusze inwestycyjne, np. Joanna napisała:

W czerwcu zostałam mamą a zatem kolejny interesujący mnie temat to budowanie kapitału inwestycyjnego dziecka. Okazuje się, że oszczędzanie też nie jest takie proste. Na programach regularnego oszczędzania się już sparzyłam i z dużą stratą wyszłam z takiego programu Aegon. Książeczka mieszkaniowa ma wyjątkowo kiepskie oprocentowanie. Więc co zostaje? Ja niestety nie widzę dobrej alternatywy a nic nie robić też bym nie chciała.

Ten artykuł ma być drogowskazem dla rodziców zainteresowanych systematycznym oszczędzaniem pewnej kwoty “na start” dla swoich dzieci. Ale nie tylko! Równie dobrze może on posłużyć osobom, które chcą uzbierać pieniądze na konkretny cel, np. zaoszczędzić na wyprawienie hucznego wesela za kilka lat, uzbierać pieniądze na zakup własnego mieszkania (za gotówkę lub z niewielkim kredytem), zaoszczędzić pieniądze na roczną podróż dookoła świata lub przygotować kapitał na inwestycję we własną firmę lub kosztowne hobby.

Czy warto systematycznie odkładać pieniądze?

Bardzo łatwo jest ulec presji otoczenia i zacząć powtarzać, że oszczędzanie na lokatach lub rachunkach oszczędnościowych nie ma sensu. Że pieniądz, który nie zarabia ponad inflację, traci na wartości. Że inwestowanie jest trudne i łatwiej stracić pieniądze niż zarobić. Wiele w tym prawdy, ale czasami autentycznie “uszy mi więdną” od takiego narzekania i do znudzenia przytaczam następujący przykład:

• Jeśli nie oszczędzamy nic (0 zł / m-c), to po 15 latach będziemy mieć kwotę 0 zł. Co więcej – po 30 latach – też 0 zł! To jest sytuacja, w której według różnych badań ankietowych znajduje się znakomita większość Polaków.
• Jeśli odkładamy co miesiąc 200 zł na konto oszczędnościowe, to nawet jeśli jest ono oprocentowane na 0% (czyli w ogóle nie procentuje), to po 15 latach oszczędzania będziemy mieć odłożony kapitał w wysokości 36 000 zł.
• Jeśli potrafilibyśmy odkładać pieniądze w taki sposób, żeby jednak były one pomnażane, to po 15 latach możemy mieć więcej niż odłożyliśmy. O ile więcej? Szczegóły znajdują się w dalszej części artykułu.

Abstrahując od tego, jaka będzie realna siła nabywcza tych kilkudziesięciu tysięcy złotych za 15 lat, to faktem jest, że będziemy mieć kilkadziesiąt tysięcy złotych więcej, niż osoby, które przez ten okres narzekają, że “nie warto oszczędzać bo łatwo stracić i inflacja zżera pieniądze”.

Występ gościnny

Do współpracy przy dzisiejszym wpisie zaprosiłem Marcina Iwucia, autora bloga „Finanse bardzo osobiste” i jednocześnie osobę, która na finansach “zjadła zęby” i zawodowo, i prywatnie.

Marcin działa w branży finansowej od 2003 roku. Prowadził m.in. oddział banku, odpowiadał za transakcje finansowania nieruchomości komercyjnych, był dyrektorem finansowym banku hipotecznego. Od pięciu lat pracuje w TFI oraz posiada międzynarodowy tytuł Chartered Financial Analyst (CFA). Życiowe doświadczenia sprawiły, że kilka lat temu zafascynował się tematem finansów osobistych, czego owocem jest właśnie jego blog. Marcin jest także autorem książki “Jak zadbać o własne finanse?”, która już za kilka dni ukaże się w księgarniach w całej Polsce (Empik, Matras, itp.) – polecam jej lekturę w szczególności tym osobom, które chcą aktywnie walczyć z zadłużeniem i wychodzić na finansową prostą.

No to oddaję głos Marcinowi…

Sprawdź również: Jak bezpiecznie inwestować

Kiedy rozpocząć oszczędzanie dla dzieci?

Witam Was bardzo serdecznie, dziękuję Michałowi za zaproszenie i od razu przechodzę do sedna…

Odkładanie na przyszłość dzieci to wdzięczny temat, bo zwykle nikogo nie trzeba do tego przekonywać. Tak bardzo kochamy te nasze pociechy, że bez namysłu oddamy wszystko, poświęcimy wygodę i przyjemności, byleby pomóc im w dobrym życiowym starcie. Tak to przynajmniej wygląda, dopóki nie stają się starsze i nie zaczynają już trochę broić. To jeden z ważnych powodów, by odkładanie na ich przyszłość zaczynać szybko – najlepiej gdy są jeszcze małe i słodkie 😉

Postanowienie o oszczędzaniu i budowaniu dla dzieci świetlanej przyszłości podejmujemy najczęściej już chwilę po opuszczeniu sali porodowej. Oczywiście im wcześniej, tym lepiej, warto tu jednak przypomnieć żelazną zasadę. Nawet na tak szczytny cel nie powinniśmy odkładać pieniędzy, dopóki nie uporządkujemy domowych finansów, nie pozbędziemy się długów konsumenckich i nie zbudujemy solidnego funduszu bezpieczeństwa. Michał opisał to świetnie w artykule „Poduszka finansowa, czyli co musisz zrobić, zanim zaczniesz inwestować”, a ja podpisuję się pod tym obiema rękami.

To bardzo ważne. W przeciwnym razie możemy stanąć przed koniecznością sięgnięcia po środki gromadzone dla dzieci w zupełnie innych okolicznościach – na przykład, gdy przytrafi się nam przejściowy kryzys, utrata pracy lub konieczność spłaty przeterminowanego zadłużenia. To może zniweczyć nasz plan inwestycji, przekreślić lata oszczędzania oraz wiązać się z poniesieniem kosztów lub strat. A zatem: najpierw poduszka finansowa!

Na przyszłość, czyli dokładnie na co?

Gdy już spełnimy powyższy warunek, czas przekuć nasze postanowienie na wyrażony w złotówkach cel. Śledząc uważnie blog Michała poznaliście na pewno regułę SMART, mówiącą o tym, że każdy cel powinien być konkretny, mierzalny, ambitny, realistyczny i określony w czasie (z ang. Specific, Measurable, Ambitious, Realistic, Time-bound). W finansach osobistych obowiązuje dokładnie to samo. Dlatego na początku odpowiedzmy sobie na kilka pytań:

1. Na jaki dokładnie cel odkładamy pieniądze (studia, mieszkanie, inne)?
2. Jaką sumę planujemy uzbierać?
3. Jak długo będziemy ten cel realizować?
4. Ile złotych powinniśmy odłożyć w każdym miesiącu?
5. Jak będziemy inwestować te kwoty?

Załóżmy, że marzymy o sfinansowaniu dzieciom studiów, ale nie wiemy jeszcze co wybiorą: bezpłatną polską uczelnię, czy drogi amerykański uniwersytet. Ile to może kosztować? Według moich obliczeń miesiąc studenckiego życia w dużym uniwersyteckim mieście w Polsce kosztuje około 1300 zł (wliczając w to koszty wynajmu pokoju). Ponieważ rok akademicki trwa 9 miesięcy, a studia przeciętnie 5 lat, na sfinansowanie całości potrzebne będzie około 60 000 zł. Całkiem spora sumka, prawda?

A może tak studia na Harvardzie? Tu sprawa wygląda bardziej poważnie. Według danych na stronie internetowej tego uniwersytetu jeden rok akademicki to wydatek rzędu 65 000 dolarów, czyli przy kursie 3,00 PLN/USD otrzymamy: 195 000 zł. Studia trwają tam 4 lata, więc potrzebna będzie równowartość około 780 000 zł (oczywiście przeliczając po dzisiejszym kursie – a w zasadzie należałoby inwestować i oszczędzać w walucie docelowej, czyli USD). Hmm… Oto konkretny powód, dla którego amerykańscy absolwenci aż uginają się pod ciężarem kredytów studenckich.

Czytaj także: WNOP 136: Systematyczne oszczędzanie dla dziecka, czyli jak zacząć odkładać pieniądze z 500+ na przyszłość dziecka

Skoro przeliczyliśmy nasz cel na złotówki, obliczamy ile mamy czasu na jego realizację? Akurat ta odpowiedź jest prosta. Jeżeli nasze dziecko dopiero co przyszło na świat, a maturę zda w wieku lat 19-tu, to tyle jest czasu na uzbieranie stosownej kwoty. Właśnie zacząłem się zastanawiać, czy dobrze zrobiłem posyłając moje córki do klasy sześciolatków. Miałyby dłuższe dzieciństwo, a ja o jeden rok więcej na uzbieranie pieniędzy.

W tym miejscu należy jeszcze wspomnieć o dwóch cichych potworach, które podjadają nasze pieniądze: o inflacji i podatku Belki. Jeśli inflacja usług edukacyjnych co roku osiągnie 3% , to nominalna kwota, którą będziemy musieli posiadać, wyniesie:

• Studia w Polsce: 60 000 zł * (1,03)^19 = 105 210 zł
• Studia w USA: 780 000 zł * (1,03)^19 = 1 367 735 zł

Jak widać Harvard wygląda coraz groźniej. To ewidentnie szkoła dla dzieci milionerów ;).

A to jeszcze nie wszystko. Nie zapominajmy, że na samym końcu zyskami podzielimy się z fiskusem, zatem powyższe kwoty powinny być większe o wartość podatku Belki. Nie poddawajmy się jednak i znajdźmy odpowiedź na kluczowe dziś dla nas pytanie: Jaką kwotę musimy odłożyć co miesiąc? To oczywiście zależy od tego, co zrobimy z odkładanymi pieniędzmi i jaką osiągniemy stopę zwrotu.

Wspólnie z Michałem przygotowaliśmy kalkulator w Excelu, który pozwoli Wam dokonać stosownych obliczeń. Bierze on pod uwagę wpływ inflacji oraz konieczność zapłacenia podatku Belki. Dzięki temu będziecie mogli samodzielnie sprawdzić różne scenariusze w oparciu o Waszą konkretną sytuację życiową.

Załóżmy, że będziemy bardzo ostrożni, a pieniądze co miesiąc wpłacimy na konto oszczędnościowe i uda się nam zarobić 4,0% w skali roku (czyli 1,0% ponad inflację). Jaką kwotę miesięcznie będziemy musieli odkładać przez 19 lat? Szybkie obliczenia w naszym kalkulatorze i oto jest wynik:

• Studia w Polsce: 330 zł
• Studia w USA: 4284 zł

Sporo? Sporo. Szczególnie ten Harvard mnie trochę odstrasza. Co więcej – obliczenia dotyczą tylko jednego dziecka. Dawniej cała rodzina składała się na to, by jedno z dzieci zdobyło wykształcenie i wyciągnęło resztę z biedy. Te czasy mamy już jednak za sobą i każda pociecha domaga się swoich praw. Co zatem zrobić?

Wyjścia mamy co najmniej trzy. Po pierwsze: zadbać, by nasze dziecko zdobyło stypendium naukowe. Plan wydaje się chytry, ale ma luki: żadnej gwarancji powodzenia, a w dodatku ciężko jest stwierdzić faktyczny potencjał naszego noworodka 😉 Po drugie: możemy odkładać mniej i uzbierać tylko na dwa lub trzy lata studiów. Potem niech studencina sam sobie radzi. To już jest coś, lecz gdyby na trzecim roku nastała konieczność przerwania nauki ze względów finansowych, to byłoby szkoda. Jakie jeszcze mamy opcje?

Pozostaje metoda, której zazwyczaj bardzo się obawiamy: przypomnienie sobie o innych produktach niż lokaty bankowe i zainwestowanie w nieco odważniejszy sposób. Gdyby tak nasze pieniądze zarabiały nie 4,0% w skali roku na koncie oszczędnościowym, tylko 6,0% w skali roku (czyli 3% ponad inflację) w innym produkcie finansowym? Ile musielibyśmy odłożyć? Oto wyniki dla naszych przykładów:

• Studia w Polsce: 272 zł ( o 58 zł mniej)
• Studia w USA: 3540 zł (o 744 zł mniej)

I tu zbliżamy się do momentu, w którym wdzięczny temat odkładania na przyszłość dzieci zamienia się w historię z dreszczykiem emocji. Michał poprosił mnie abym otwarcie napisał jak sam inwestuję dla własnych dzieci. Odpowiedź jest prosta: wykorzystuję do tego fundusze inwestycyjne, lecz robię to raczej w dość niecodzienny sposób.

Efekt ukąszenia węża

W finansach behawioralnych funkcjonuje określenie „snake bite effect” – czyli efekt ukąszenia węża. Dotyczy on inwestorów, którzy na tyle sparzyli się na jakiejś inwestycji, że na samo jej wspomnienie robią się źli i pod żadnym pozorem nie chcą już o niej słyszeć.

Przytrafia się to nawet najlepszym, czego przykładem niech będzie Sir Izaak Newton. Ów znany fizyk, matematyk i odkrywca prawa powszechnego ciążenia, wiosną 1720 roku zainwestował w akcje Kompanii Mórz Południowych. Na giełdzie pęczniała wówczas ogromna bańka spekulacyjna, która w kilka miesięcy wywindowała kurs tej spółki o ponad 100% w górę. Newton sprzedał wszystkie akcje z solidnym zyskiem w wysokości 7000 funtów, a przygodę swą skwitował słynnym w branży inwestycyjnej stwierdzeniem:

„Mogę przewidzieć ruchy planet i gwiazd, ale nie szaleństwo ludzi”.

Historia skończyłaby się happy endem, gdyby nie fakt, że kurs spółki rósł sobie dalej, w dodatku w coraz szybszym tempie. Niestety. Newton uległ spekulacyjnej gorączce, która latem ogarnęła ówczesny świat. Wrócił na rynek z większą sumą tuż przed kulminacyjnym momentem. Na całej spekulacji stracił 20 000 funtów. Podobno nigdy już nie powrócił na giełdę i do końca życia nie chciał nawet słyszeć nazwy Morza Południowe.

Podobną sytuację kilka lat temu przeżyły tysiące inwestorów w Polsce, którzy w 2007 roku nabywali jednostki funduszy akcyjnych oraz małych i średnich spółek. Skuszeni historycznymi wynikami, sięgającymi kilkuset procent, tłumnie wpłacali swe oszczędności w nadziei na szybkie ich pomnożenie. Niestety, gwałtowna bessa sprowadziła indeksy o blisko 68% w dół, pozostawiając wiele osób z 1/3 zainwestowanych pieniędzy. Co można zrobić po takich spadkach? „Wypłacić! Przecież taka inwestycja jest do kitu!”. Tak oto fundusze dostały łatkę „złej inwestycji”, zniechęceni klienci opuścili rynek, a giełda… jak to giełda – zaczęła od nowa rosnąć.

Historia Newtona oraz rok 2007 nauczyły mnie dużej pokory, dystansu do własnej wiedzy oraz jednoznacznego oddzielenia dwóch spraw: krótkoterminowej spekulacji od długoletniej inwestycji. Spekulacja może być bardzo ekscytująca, inwestycja powinna być nudna. Gdy słyszycie historie o kosmicznych zyskach na giełdzie, a na pierwszych stronach gazet niepodzielnie króluje słowo „hossa”, przypomnijcie sobie Newtona. To nie fundusze są „złą inwestycją”. To nasze własne decyzje i składane przez nas zlecenia decydują o sukcesie lub porażce. Michał często przypomina, że sami jesteśmy własnymi najważniejszymi doradcami finansowymi. Pamiętajmy o tym przed każdym podjęciem decyzji.

Moje podejście do inwestycji w fundusze na przyszłość dzieci jest zdecydowanie bardziej ostrożne, dla wielu być może zbyt konserwatywne. Jednak w naszym przypadku fajnie się sprawdza.

Prywatny program systematycznego oszczędzania

Jestem szczęśliwym ojcem dwóch wspaniałych córek: 9-letniej Julki oraz 6-letniej Gabrysi. Z myślą o ich edukacji co miesiąc wpłacam do funduszy określoną kwotę. Ze względu na 3 lata różnicy, prowadzę osobny portfel dla każdej z dziewczynek, ale oparty o tę samą zasadę: stopniowe zwiększanie udziału funduszy bezpiecznych.

Aby to nieco bliżej opisać, posłużę się portfelem Julki. Planujemy, że rozpocznie ona studia za 10 lat. Oczywiście nie mamy żadnej pewności, że będzie miała na to ochotę, jednak nie powstrzymuje nas to przed inwestowaniem. Jeśli się kaska nie przyda na studia, to może pozwoli rozwinąć własny biznes? Na pewno będzie jej łatwiej.

Dziesięć lat to szmat czasu, co pozwala na to, by sporą część portfela stanowiły fundusze akcji. Nie chciałbym jednak doprowadzić do sytuacji, w której pod koniec naszego inwestowania giełda zaliczy gwałtowne spadki i duża część środków „wyparuje”. Dlatego raz na kwartał stopniowo zmieniam proporcje i dodaję fundusze bardziej bezpieczne. Cel jest prosty: najpierw budować kapitał, a następnie coraz większą wagę przywiązywać do ochrony zgromadzonych przez lata środków. Nawet gdyby giełdy pod koniec gwałtownie spadały, to straty będą ograniczone. Mój prywatny plan alokacji portfela Julki na kolejnych 10 lat wygląda następująco (oś na dole to kolejne lata):

Jak widać udział funduszy bezpiecznych będzie stopniowo rósł z poziomu 40% na dzień dzisiejszy do poziomu 90% na zakończenie inwestycji. Zrobiłem drobne przeliczenia: gdyby przez kolejne 10 lat giełda zachowywała się tak, jak w ciągu minionej dekady, to przy wpłacaniu 300 zł miesięcznie (a tyle odkładamy dla Julki) wartość naszej inwestycji wyglądałaby mniej więcej tak:

Nie jest to na pewno „mistrzostwo świata” w inwestowaniu, ale mówimy tu o regularnym wpłacaniu niewielkich kwot, na co nie chcemy poświęcać wiele czasu. Przy stosunkowo niedużej zmienności jest szansa by zarobić jednak trochę więcej niż na lokatach. Czy uda się dobrze zarobić? Czas pokaże, jednak mając do dyspozycji 10 lat warto jest dodać do naszych portfeli choć trochę ryzyka i potencjału na wyższy zysk.

To, co dla mnie jest również ważne, to znaczna „automatyzacja” takiego inwestowania. Po początkowym wyborze właściwych funduszy i złożeniu w banku stałych zleceń nabycia, wszystko, co muszę robić, to raz na kwartał dostosować portfel do planu. Ilekroć na skutek giełdowych wzrostów rośnie waga funduszy akcji, zamieniam część z nich na fundusze bardziej bezpieczne. I odwrotnie, gdy fundusze akcji tanieją, a ich udział w portfelu spada, spokojnie je dokupuję. Efekt: sprzedaję gdy jest drożej, kupuję gdy jest taniej, co wydaje się całkiem sensowne.

Na co zwrócić uwagę inwestując w fundusze?

Wiele osób uważa, że fundusze są dla osób agresywnych, zdolnych do podejmowania wysokiego ryzyka i mających czas na śledzenie rynków finansowych. Prawda jest jednak taka, że istnieje mnóstwo rodzajów funduszy – zarówno bezpiecznych jak i ryzykownych – i jeśli podejdzie się do tematu na spokojnie, ze zdrowym rozsądkiem, to można ułożyć dla siebie całkiem sensowną strategię.

Sprawdź również: Czym jest poduszka finansowa

Sporą część własnego portfela inwestuję w sposób bardziej aktywny, stosując kilkanaście różnych funduszy. Chciałem Wam jednak pokazać, że inwestowanie na przykład na studia dla dzieci wcale nie musi polegać na aktywnym śledzeniu giełdowych notowań, czytaniu ekonomicznej prasy czy monitorowaniu serwisów informacyjnych. To niczego nie zmienia poza zabraniem nam czasu, dołożeniem stresu i być może sprowokowaniem nas do podjęcia błędnej decyzji inwestycyjnej.

Kluczem do sukcesu jest posiadanie jasno zdefiniowanego celu, precyzyjnego planu oraz konsekwentna jego realizacja. Tylko w ten sposób jesteśmy w stanie uniknąć wielu błędów i bardzo zwiększyć prawdopodobieństwo osiągnięcia sukcesu. Widziałem wielu hiper aktywnych inwestorów starających się za wszelką cenę „pokonać rynek”. Efekt zwykle był taki sam: rozczarowanie.

Na zakończenie chciałbym zwrócić Wam jeszcze uwagę na jeden istotny element inwestowania: koszty. To jest blog o oszczędzaniu, więc warto poszukać konkretnych oszczędności 😉

Jednym ze sposobów może być inwestowanie w fundusze przez Internet. Nabywanie ich w ten sposób wiąże się zwykle ze zwolnieniem z tzw. opłaty dystrybucyjnej, która pobierana jest jeszcze przed rozpoczęciem inwestycji z naszych środków. Może ona wynosić nawet 5% procent wpłacanej kwoty, więc gra warta jest świeczki.

Drugi kluczowy element to opłata za zarządzanie funduszem. Na pierwszy rzut oka nie ma ona większego znaczenia, bo wyniki funduszy publikowane są już po jej pobraniu. Jednak im dłuższy badany okres, tym wpływ opłaty na wynik funduszu jest większy. Dlatego analizując na przykład dwa podobne fundusze ze sporą różnicą w opłatach za zarządzanie, warto rozważyć ten tańszy. Tutaj zasada „im drożej tym lepiej” niestety nie działa.

Pozornie nieistotne różnice, rzędu 1%–2% w skali roku, z czasem nabierają ogromnego znaczenia. Zrobiłem dla przykładu proste obliczenie: od indeksu WIG odjąłem „opłatę za zarządzanie” w wysokości 2% w skali roku. Na początku praktycznie nie widać różnicy, jednak z upływem czasu wyniki wyraźnie się „rozjeżdżają”. Biorąc pod uwagę ostatnich 10 lat wyglądałoby to mniej więcej tak:

No dobra, czas kończyć, bo Michał się wkurzy za zbyt długi wpis. Życzę Wam ogromnej satysfakcji z dzieci oraz sukcesów w inwestowaniu z myślą o ich przyszłości.

Tymczasem ja idę pogadać z Julką i wytłumaczyć jej, że te 300 zł miesięcznie nie sfinansuje Harvardu, więc jeśli chciałaby tam studiować, to czas naprawdę porządnie przyłożyć się do nauki. Każda motywacja się liczy. Serdecznie pozdrawiam.

A może produkty typu UFK / “unit linked”?

Tu znowu Michał 🙂 Zapewne, po przeczytaniu tego co napisał Marcin, zastanawiacie się, z jakich jeszcze form inwestowania pod kątem przyszłości dzieci warto skorzystać. A w szczególności – czy warto korzystać z programów systematycznego oszczędzania dostępnych w formie produktów poliso-podobnych.

Ja odradzam wszelkiego rodzaju poliso-lokaty i programy oszczędnościowe oferowane przez Towarzystwa Ubezpieczeniowe. Mówiąc w bardzo dużym uproszczeniu produkty te są wyjątkowo złożone, drogie i do tego rezygnacja z nich przed ukończeniem wieloletniego programu wiąże się ze sporymi opłatami likwidacyjnymi. W efekcie bardzo trudno jest na nich zarobić.

Produktom tym poświęcę za jakiś czas oddzielny artykuł. A tymczasem niech wystarczą Wam przykłady zebrane przez Rzecznika Ubezpieczonych w raporcie “Ubezpieczenia na życia z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym” przedstawiającym przypadki osób, które straciły sporą część pieniędzy “włożonych” do takich programów systematycznego oszczędzania.

Zauważcie, że Marcin, który pracuje w branży finansowej i ma dużą wiedzę o finansach jako takich (posiada uznawany, międzynarodowy tytuł CFA), nie korzysta z tego typu produktów w swojej strategii inwestycyjnej i zwraca uwagę, że nawet w przypadku “czystych funduszy” koszty są bardzo istotne.

Jak inaczej oszczędzać dla dzieci?

Uparcie zachęcam do oszczędzania i inwestowania tylko na te sposoby, które są dla Was zrozumiałe i akceptowalne.

Nieco “wyższą szkołą jazdy”, jest gromadzenie środków dla dzieci na rachunkach IKE lub IKZE rodziców. Dzięki temu możliwe stanie się wypłacenie zgromadzonych środków bez podatku Belki już po osiągnięciu przez nas 60 (w IKE) lub 65 roku życia (w IKZE). Tu możecie zauważyć, że przecież nasze dzieci mogą potrzebować tych środków znacznie wcześniej i ich studia mogą wypaść, np. w okolicach naszej 50-tki. To prawda – ale nawet w tym przypadku opłaca się korzystać z “tarczy podatkowej”, którą przez kilkanaście lat dawać będzie IKE i wypłacając środki wcześniej (o ile to będzie konieczne) zapłacić podatek. Tutaj tylko sygnalizuję temat. O samych korzyściach wynikających z posiadania IKE/IKZE już pisaliśmy w tym artykule.

Jeszcze innym pomysłem może być zbudowanie strategii inwestycyjnej opartej na ETF-ach, o której pisałem już w tym artykule. Dróg jest wiele… ale błagam – nie liczcie, że ktoś zdecyduje za Was. Właśnie dlatego tak bardzo zachęcam do czytania cyklu “Elementarz Inwestora” i poznawania samych siebie i własnych preferencji w trakcie lektury o różnych instrumentach finansowych.

A przy okazji: tych z Was, którzy nie są jeszcze zapisani na nasz newsletter – gorąco zachęcam, by to uczynić. Tylko w ten sposób nie przeoczycie żadnego artykułu. I już wkrótce będziemy mogli wspólnie ze Zbyszkiem zaprezentować Wam pierwszego komercyjnego Partnera, który zdecydował się zostać sponsorem naszego cyklu edukacyjnego.

Podsumowanie

Reasumując: najprostsze rozwiązania są najlepsze. Jeśli chcesz odkładać dla dziecka, ale nie wiesz, w jaki sposób pomnażać oszczędności, to nie warto by to Cię powstrzymywało przed oszczędzaniem. Nawet jeśli założysz najczarniejszy scenariusz – czyli zysk na poziomie 0%, to i tak odkładając 200 zł co miesiąc będziesz mógł po 18 latach przekazać dziecku 43 200 zł. Można się spierać czy za tyle lat, ta kwota będzie duża czy może wystarczy tylko na chleb, ale faktem jest, że to i tak będzie dokładnie o 43 200 zł więcej, niż w przypadku rodzin, które w ogóle nie oszczędzają dla dzieci.

Program systematycznego oszczędzania można stworzyć samodzielnie i może się on sprowadzać do wykonania automatycznego przelewu raz na miesiąc. Właśnie do tego chcę Was przekonać i zachęcić. Bez względu na to czy pieniądze będą leżały na rachunku oszczędnościowym, lokacie czy też pracować będą w ramach funduszy inwestycyjnych lub bardziej agresywnych formach inwestowania – grunt, by systematycznie dopłacać dowolną kwotę. Marcin zaprezentował kompromisowe i dosyć defensywne podejście, które mi osobiście bardzo odpowiada. Podkreślam jednak, że posługując się załączonym do artykułu Excelem należy mieć na uwadze, że średnie wyniki giełdowe za ostatnie 10 czy 15 lat, wcale nie muszą powtórzyć się w przyszłości.

Dziękuję Marcinowi za pomoc w opracowaniu tego wpisu i gorąco zachęcam Was do odwiedzenia jego bloga – świetne miejsce w sieci, fajnie pisane, mądre i bez “skrzywienia” finansisty, które teoretycznie powinno Marcinowi grozić.

Polecam i życzę miłego weekendu. I cieszę się, że już jutro spotkam się z niektórymi z Was w ramach krakowskiego spotkania “Jak oszczędzać pieniądze LIVE” – #JOPlive. Mam nadzieję na udaną inaugurację serii spotkań w różnych miejscach w Polsce 🙂

Sprawdź również: Czym jest poduszka finansowa?

Zdjęcie na początku: © gekaskr – Fotolia.com