Strategia inwestycyjna Michała, czyli próba odpowiedzi na pytanie jak inwestować bezpiecznie

Przedstawiam moją receptę jak zbudować portfel inwestycyjny, który ma mi pomóc „pokonać” oprocentowanie lokat bez nadmiernego zaangażowania.

Oszczędzać nie jest tak trudno, jak się wydaje. Gorzej jest z inwestowaniem, bo podejmując niewłaściwe decyzje tracimy prawdziwe pieniądze. I choćbyśmy byli nie wiem jak wyrachowani, to trudno jest nie ulegać emocjom – zwłaszcza, gdy notowania idą w dół. Ja nie jestem wyjątkiem i dlatego szukam systemu, który pomoże zminimalizować wpływ emocji na ruchy inwestycyjne.

W tym artykule przedstawiam Wam założenia bezpiecznego portfela inwestycyjnego, który będę prowadzić w ramach cyklu “Elementarz Inwestora”. Ale oprócz niego zdecydowałem się pokazać także moją strategię inwestowania na najbliższe lata.

I to nie jest krótka opowiastka dla osób przewijających teksty. Jeśli nie masz teraz czasu, to wróć przeczytać potem. Inwestowanie jest dla cierpliwych i ja celowo wystawiam dzisiaj Waszą cierpliwość na próbę 🙂

Jak inwestujesz Michale?

W komentarzach pod moim ostatnim raportem kosztów, pojawiło się pytanie dotyczące mojej strategii inwestowania (tutaj i tutaj). Nie planowałem jej opisywać. Wręcz odpowiedziałem, że nie będę jej przedstawiał (moje odpowiedzi tutaj krótko i tutaj szerzej). Po czym uświadomiłem sobie, że trudno mi będzie wytłumaczyć sposób mojego działania w trakcie akcji “Elementarz Inwestora” bez szczegółowego naświetlenia szerszego kontekstu – wykraczającego poza tą akcję.

Ten artykuł jest próbą kompleksowej odpowiedzi na pytanie “jak inwestujesz?”, ale z pominięciem szczegółów dotyczących moich inwestycji spekulacyjnych. Tu nadal podtrzymuję to co napisałem – nie chcę “wylać dziecka z kąpielą”. Całą resztę podaję na tacy.

Struktura tego artykułu jest następująca:

• Najpierw przedstawię naszą obecną sytuację.
• Potem przedstawię nasze założenia i długoterminowe cele inwestycyjne dotyczące inwestowania.
• W dalszej kolejności przedstawię świeżo modyfikowaną strategię inwestowania długoterminowego – oddzielnie dla Gabi i dla mnie.
• A na koniec pokażę krótkoterminowy plan budowy portfela inwestycyjnego w ramach akcji “Elementarz Inwestora” (1 rok) – uwzględniający przyjęte wcześniej założenia.

Jeśli nie lubisz czytać długich artykułach lub nie chcesz zrozumieć dlaczego działałem i planuję działać w taki a nie inny sposób, to śmiało skocz do sekcji “Plan dla portfela EI na najbliższe miesiące”.

Nasza obecna sytuacja

Obecna sytuacja finansowa mojej rodziny na pewno nie jest reprezentatywna dla większości Czytelników bloga. Dlatego chcę ją przedstawić w punktach, aby nadać odpowiedni kontekst dalszej części tego artykułu.

Dlaczego to jest takie ważne? Bo sposób inwestowania należy zawsze dostosować do własnej “specyfiki”: wiedzy, preferencji, wieku, dotychczasowych doświadczeń, celów, planów i szeroko rozumianej sytuacji finansowej. Pisałem już o tym szczegółowo w artykule „Poduszka finansowa, czyli co musisz zrobić, zanim zaczniesz inwestować”, w którym podkreślałem znaczenie tego, by być na finansowej prostej.

A więc przechodząc do naszej sytuacji – środki, którymi dysponujemy mogę podzielić na kilka grup:

• Finansową poduszkę bezpieczeństwa, która pokrywa 12 miesięcy naszych kosztów.
• Luźne środki finansowe przeznaczone na inwestycje krótkoterminowe – naszą działalność w obszarze nieruchomości oraz pożyczek.
• Środki przeznaczane na inwestycje długoterminowe. Tu dotychczas systematycznie odkładaliśmy kilkaset złotych miesięcznie. Nie były to duże kwoty.

Nasza finansowa poduszka bezpieczeństwa jest dosyć “gruba”. W przypadku utraty wszystkich przychodów pozwoli nam przetrwać, przy niezmienionym poziomie kosztów, co najmniej 12 miesięcy. I właśnie taki 12-miesięczny bufor bezpieczeństwa traktuję w tej chwili jako optymalny dla nas. Przypominam, że zarabiam wyłącznie na blogu i mam wysoką świadomość tego, że są to przychody nieregularne. Zakładam też, że przez pierwsze dwa kwartały 2014 roku przychody będą niskie i pochodzić będą wyłącznie z afiliacji i reklam, a przy tym będę ponosił wyższe koszty związane z pracą nad moimi własnymi produktami (angażuję do tych prac także inne osoby). Poduszka jest więc na tyle gruba, by ubywanie z niej pieniędzy nie zmuszało mnie do zastanawiania się skąd wziąć pieniądze na życie.

Środków z naszej poduszki nie przeznaczamy na inwestycje. Traktujemy je wyłącznie jako “margines bezpieczeństwa”. Większość tych środków ulokowana jest na lokatach terminowych lub na rachunkach oszczędnościowych, przy czym stopniowo “migruję” część z nich do systematycznie dokupowanych obligacji 10-letnich (o obligacjach pisał już Zbyszek). Rozkład, który planuję tutaj osiągnąć, to około 30% środków w obligacjach oraz około 70% w gotówce w bankach.

Drugi, pokaźny worek środków, to gotówka przeznaczona na inwestycje krótkoterminowe. Środki te trzymamy wyłącznie na rachunkach oszczędnościowych i służą nam one do szybkiego finansowania zakupu mieszkania lub pożyczek. Doskonale zdaję sobie sprawę z faktu, że nie jest to najlepszy sposób przechowywania pieniędzy (mogłyby lepiej pracować), ale z założenia czekają one na okazję. I z mojej perspektywy na okazyjnych zakupach zarabiamy więcej, niż gdyby te środki pracowały, np. na giełdzie, na której nie znam się tak dobrze jak na nieruchomościach i pożyczkach.

Moglibyście się zastanawiać dlaczego mając na głowie dwa kredyty hipoteczne (co widać w moich raportach kosztów) nie chcemy ich szybciej spłacić. To nie do końca prawda. Ja bardzo chętnie pozbyłbym się tych kredytów, ale jednocześnie stoję “w rozkroku”, bo nie chcę ograniczać przychodów z obracania pieniędzmi. Gotówkę przeznaczamy bowiem na działalność spekulacyjną, która, jak na razie, pozwala nam rocznie zarabiać więcej, niż kosztują nas te kredyty. Przez “działalność spekulacyjną” rozumiem szybki zarobek, przy czym ja za “szybki” uznaję perspektywę od kilku do 12 miesięcy dla każdej inwestycji.

Czy ta droga jest dostępna dla każdego? Absolutnie nie! Trudno jest długoterminowo pokonywać oprocentowanie kredytów hipotecznych (pomimo, że są to najtańsze pożyczki na rynku). Każdy jest inny. Nam się na razie sprawdza ta strategia. Zresztą nawet gdybyśmy chcieli spłacić wszystkie kredyty, to musielibyśmy sprzedać mieszkanie, które obecnie wynajmujemy. A nie chcemy tego robić, dopóki nie musimy 🙂

Ostatnim “workiem” pieniędzy są środki przeznaczane na inwestycje długoterminowe. Tu nie mamy spektakularnych dokonań. Zasilam jak na razie konta IKE oraz lokaty pozakładane dla dzieci. Na wszystkie te konta trafia łącznie kilkaset złotych miesięcznie. Z założenia miały być to takie kwoty, które mnie “nie bolą” (których nie zauważam w budżecie), a jednocześnie pozwalające w horyzoncie 20 lat od urodzin uzbierać dla każdego z dzieci mniej więcej po 60 000 – 80 000 zł (efektywnie zgromadzona kwota zależy od oprocentowania lokat).

IKE stosowaliśmy dotychczas w najprostszych postaciach: jedno typu “lokata” i jedno umożliwiające inwestowanie w fundusze inwestycyjne. Piszę “dotychczas”, bo wprowadzam właśnie zmiany w tym zakresie. O szczegółach piszę w części “Strategia inwestowania długoterminowego”…

Czytaj także: Elementarz Inwestora, czyli o czym chcemy Wam opowiedzieć przez najbliższy rok

Założenia i długoterminowe cele inwestycyjne

Zanim przejdę do przedstawienia strategii inwestycyjnej na najbliższe 5–20 lat, to chciałbym przybliżyć Wam mój sposób rozumowania, emocje i założenia dotyczące inwestowania.

Jeszcze rok temu byłem pracownikiem etatowym zarabiającym całkiem konkretne pieniądze. I jeszcze 2 lata temu zakładałem, że aktywnie będę korzystać ze zdolności kredytowej, którą posiadałem jako etatowiec i będę dążył do zwiększania przychodów z wynajmu poprzez zakup kolejnych mieszkań finansowanych kolejnymi kredytami hipotecznymi. Nadal uważam, że ten interes przy odpowiednich założeniach i kupowaniu mieszkań poniżej średniej wartości rynkowej, dobrze “się spina”. I o ile jeszcze półtora roku temu śmiano się z moich pomysłów i wskazywano, że zwykła lokata daje większą rentowność, to w ciągu ostatnich 6 miesięcy sporo pieniędzy z lokat (coraz niżej oprocentowanych) uciekło w kierunku innych form inwestowania, m.in. nieruchomości…

W tych planach podboju rynku nieruchomości sporo namieszał mi blog. Uwierzyłem w to, że robiąc to co robię i dzieląc się swoją wiedzą i doświadczeniami, jestem w stanie zarabiać na blogu wystarczająco dużo, by utrzymać naszą rodzinę (szczegółowo opowiadałem o mojej decyzji w siódmym odcinku podcastu). Ale decyzja o odejściu z etatu i założeniu własnej firmy zrujnowała moją zdolność kredytową. Musiałem się ograniczyć do tych środków, które posiadamy na kontach.

Dodatkowo prowadzenie bloga oraz realizacja związanych z nim planów, wymaga mojego stałego, dużego zaangażowania. Podoba mi się to i chcę w to ładować energię, ale efektem ubocznym jest mała ilość czasu, którą mogę przeznaczyć na inwestowanie. Zresztą nawet w przypadku nieruchomości, które nadal są moim “konikiem”, staram się odchodzić od modelu, w którym jestem bezpośrednio zaangażowany w każdą transakcję. Wolę stawać się inwestorem pasywnym. Angażującym się kapitałowo, zarabiającym być może mniej niż na samodzielnie realizowanych transakcjach, ale jednocześnie mającym więcej czasu na działania w tym obszarze, który jest dla mnie dzisiaj ważny – rozwijaniu bloga.

Sprawdź również: Kalkulator stopy zwrotu

Z jednej strony ktoś może mi wytknąć, że jestem niekonsekwentny i że taka zmiana strategii w trakcie “gry” jest słabym pomysłem. I być może nawet będzie miał rację… oceniając to z własnej perspektywy. A ja po prostu adaptuję się do sytuacji. Skoro gigantyczna inwestycja mojej energii w blog przynosi bardzo dobre efekty (także finansowe), to byłbym głupcem nie próbując “rozbujać” tej inwestycji. W mojej opinii to właśnie zdolność adaptacji i odważnego korzystania z nadarzających się okazji, spowodowały, że jestem tu gdzie jestem 🙂

I po tym wstępie podsumuję moje najważniejsze założenia inwestycyjne na chwilę obecną:

• Małe zaangażowanie – nie mam czasu na śledzenie kursów, notowań, analizowanie wykresów. Czas chcę spędzać z rodziną, z Czytelnikami bloga i na zarabianiu, i wydawaniu pieniędzy 🙂
• Automatyzacja – w idealnym scenariuszu chciałbym, aby inwestowanie sprowadzało się do automatycznego wykonywania przelewów i dokonywania transakcji bez zastanawiania się za każdym razem, co kupić, kiedy kupić i za ile kupić. To nie musi być pełna automatyzacja, ale musi być to na tyle proste, bym mógł komuś przekazać login, hasło i procedurę, według której nabywa dla mnie poszczególne walory. Automatyzacja pozwala mi także ograniczyć “szkody moralne”. Wiem, że działam zgodnie z wytyczonym planem i dzięki automatyzacji jestem mniej podatny na huśtawkę nastrojów, która na pewno, tak czy siak, w mniejszym lub większym stopniu, będzie mi towarzyszyć.
• Minimalizacja opłat – źle się czuję, gdy mam wrażenie, że to zarządzający produktami inwestycyjnymi zarabiają więcej niż ja na moich inwestycjach. Dlatego szukam takich produktów, w których koszty zarządzania są jak najniższe.
• Optymalizacja podatkowa – chcę wykorzystywać wszystkie dostępne możliwości w zakresie obniżenia podatków od zysków kapitałowych. I dlatego bardzo ucieszyłem się, że Zbyszek ładnie podsumował temat kont IKE/IKZE.
• Zapominam o zainwestowanych kwotach – nastawiam się na długi horyzont czasowy i na to, że nie będę w ogóle wyciągał pieniędzy z kont inwestycyjnych.
• Inwestuję wyłącznie nadwyżki finansowe – i to takie, których „znikanie” nie będzie mnie bolało. Dotychczas było to kilkaset złotych miesięcznie. I na początku realizacji nowej strategii – tak pozostanie. Przynajmniej do czasu aż nie ustabilizuję zarobków z bloga.
• Systematyczność – chcemy co miesiąc wpłacać stałą kwotę i kupować walory bez względu na to, co dzieje się na rynkach. Zakładam, że w długim horyzoncie czasowym ładnie się to uśredni. Przynajmniej tak wynika z danych historycznych, które pokazują, że w okresie kilku dziesięcioleci można oczekiwać dwucyfrowych średniorocznych stóp zwrotu. Konkretne przykłady podaję w dalszej części artykułu.

Powyższa lista, to moje założenia długoterminowe, ale mam też swoje cele krótkoterminowe związane z “Elementarzem Inwestora”. O nich potem…

Strategia inwestowania długoterminowego

Powyższe założenia determinują moją strategię inwestycyjną. Najważniejsze jest to, że wykluczają z niej wszystkie instrumenty finansowe, które wymagają aktywnego zaangażowania. Na chwilę obecną nie widzę więc w mojej strategii miejsca na indywidualnie dobierane akcje czy też handel walutami na Forexie. To nie dla mnie. Nie czuję tego i po rozmowach ze Zbyszkiem raczej utwierdzam się w przekonaniu, że szkoda mi energii na wnikliwe poznawanie zasad rządzących giełdami, skoro mogę wyciągać całkiem przyzwoite stopy zwrotu z moich spekulacyjnych inwestycji oraz z inwestycji w blog.

Nowo otwierane portfele inwestycyjne traktuję więc jako swoistą “polisę bezpieczeństwa” na przyszłość i samograj, który pozwoli Gabi mieć pewien fundusz emerytalny, w przypadku, gdyby miało mnie zabraknąć.

Zbudujemy docelowo dwa portfele inwestycyjne – oddzielny dla Gabi i oddzielny dla mnie. Takie, które lepiej odzwierciedlają nasze preferencje, ale jednocześnie obydwojgu z nas dają szansę korzystania z tarczy podatkowej w postaci IKE. Portfele te będą wyglądały następująco:

Portfel Gabi

W tym portfelu przeważać będą bezpieczne, oszczędnościowe formy inwestowania.

• 40% kapitału lokowane będzie w ETF-y (więcej przeczytasz o nich w tym artykule), które kupowane będą za pośrednictwem rachunku maklerskiego w ramach konta IKE. Najprawdopodobniej dla Gabi wybierzemy IKE w biurze maklerskim Banku Ochrony Środowiska (BOŚ SA). A swoją drogą spróbuję przećwiczyć migrację konta IKE z mBanku do BOŚ SA. Podobno jest to bardzo uciążliwy proces, więc z przyjemnością podzielę się doświadczeniami na blogu 🙂
• 60% kapitału lokowane będzie bezpiecznie:
  • 30% na lokatach – tu będzie najwięcej pracy z doborem odpowiednich lokat.
  • 30% w 10-letnich obligacjach Skarbu Państwa – ich podstawową zaletą jest to, że się je kupuje i o nich zapomina. A jeśli dokupowane będą co miesiąc, to będą także stopniowo “uwalniane” w datach ich zapadalności.

Portfel Michała

Mój portfel będzie nieco agresywniejszy. Przy jego budowie zastosuję zasadę budowy portfela według wieku, o której wspominaliśmy ze Zbyszkiem w 19-tym odcinku podcastu. Odejmując od 100 mój wiek, czyli 40 lat, uzyskuję liczbę 60 i właśnie taki procent kapitału, według modelowych zaleceń, powinienem przeznaczyć na agresywniejsze formy inwestowania.

• 60% kapitału będzie ulokowane agresywnie (na miarę moich możliwości):
  • 20% w funduszach inwestycyjnych pod tarczą podatkową IKE. Tu bardzo poważnie zastanawiam się nad IKE Plus prowadzonym przez ING – głównie ze względu na dostęp do szerokiego wachlarza funduszy oraz dosyć niskie, jak na fundusze, opłaty za zarządzanie (np. 1,5% rocznie).
  • 30% kapitału ulokowane będzie w ETF-ach. Optymalizacja tutaj mogłaby polegać na ich ulokowaniu… na koncie inwestycyjnym Gabi w BOŚ SA (zdaję sobie sprawę, że nieco komplikuję, ale 19% podatku Belki piechotą nie chodzi) – powinniśmy się zmieścić w ramach limitów wpłat rocznych.
  • 10% kapitału ulokowałbym w jakichś eksperymentalnych instrumentach – ale zanim zacznę to robić, to chciałbym poobserwować moje doświadczenia zdobywane w ramach “Elementarza Inwestora” (o czym będę pisał za chwilę).
• 40% kapitału będzie lokowane bezpiecznie, np.
  • 25% na lokatach.
  • 15% w 10-letnich obligacjach Skarbu Państwa.

Możesz zastanawiać się czy ta strategia nie jest dla mnie zbyt agresywna w kontekście przemyśleń, którymi dzieliłem się podczas podcastu. Po zastanowieniu doszedłem jednak do wniosku, że posiadamy na tyle dużo środków leżących na bezpiecznych lokatach, że portfel inwestycyjny mający dać nam emeryturę, potraktuję nieco agresywniej. A sam udział tego portfela w naszych całkowitych oszczędnościach, regulować będą wysokością comiesięcznych wpłat.

Reasumując: pomimo, że sam mój modelowy portfel zawierać będzie 60% ulokowane w funduszach inwestycyjnych, indeksach giełdowych itp., to w praktyce udział tej części we wszystkich naszych oszczędnościach i inwestycjach nie przekroczy odsetku, który uważam za bezpieczny.

Obydwa portfele utrzymamy w tych proporcjach przez najbliższe 5 lat. Po tym okresie ocenię ich efektywność i być może zacznę powoli przemieszczać proporcje w kierunku zwiększenia udziału bezpiecznych form inwestowania, np. 45% mojego portfela będą stanowić lokaty i obligacje.

Teraz, gdy o tym myślę, to zastanawiam się, czy z tych dwóch modelowych portfeli, które zaprezentowałem, nie powinienem uczynić jednego o z góry określonych proporcjach alokacji wpłat 🙂

I jeszcze jedno słowo wyjaśnienia: dlaczego ETF-y a nie fundusze inwestycyjne? Te pierwsze radzą sobie całkiem dobrze i nawet przy jednocyfrowych rocznych stopach zwrotu dają zarobić, gdyż opłaty za zarządzanie ETF-ami są bardzo niskie, np. w ETF na WIG20 opłata wynosi 0,5% wartości inwestycji w skali roku (odejmowana jest od wartości ETF automatycznie i nie trzeba się o to martwić). Dla porównania: “atrakcyjna” wysokość opłaty za zarządzanie w funduszach inwestycyjnych, to np. 1,5% rocznie, ale częściej oscyluje ona w okolicach 4%. A tak jak pisałem – ja nie lubię mieć wrażenia, że zarządzający funduszem zarabia więcej niż ja (albo zarabia, gdy ja tracę).

John C. Bogle, “ojciec” ETF-ów pisze na swoim blogu tak:

”Załóżmy, że roczna uśredniona stopa zwrotu w najbliższej dekadzie wyniesie nominalnie 7%. Przy założeniu, powiedzmy, inflacji na poziomie 2,5%, realny zwrot z inwestycji wyniesie 4,5%. Fundusze typu “All-in” zabrałyby 94% realnego zysku z takich inwestycji kapitałowych. I to w skrócie pokazuje dlaczego “liczą się koszty” i dlaczego nisko-kosztowe fundusze indeksowe cieszą się tak dużym zainteresowaniem”

Co zrobię, gdy portfel sam zmieni swoje proporcje?

Warto też zwrócić uwagę, że proporcje poszczególnych walorów w portfelu będą się zmieniać niezależnie od tego, jak alokuję “składki”. Przykładowo: giełdy mogą gwałtownie wzrosnąć i tym samym udział ETF-ów w portfelu znacznie przekroczy modelowe 60 procent, albo odwrotnie – przy spadku giełd udział ETF-ów może spaść znacznie poniżej zakładanych 60 procent.

Tutaj mam taki plan:

• W pierwszym roku budowania portfeli nie zwracam uwagi na takie dysproporcje. Wpłacam miesięczne “składki” i alokuję je w sztywny, z góry ustalony sposób.
• Po roku weryfikuję o ile proporcje rzeczywistego portfela odchyliły się od tego mojego zakładanego modelu i przystępuję do korygowania alokacji aktywów. Mogę to robić na dwa sposoby:
  • W przypadku, gdy ETF-y będą przeważać, to dla “wygładzenia” proporcji dorzucę do portfela dodatkową pulę bezpiecznych instrumentów.
  • W przypadku, gdy ETF-ów będzie za mało, to będę intensywniej je dokupował.
• Taki modelowy portfel będę próbował utrzymywać przez 5 lat.
• Po tym okresie spróbuję zwiększyć w nim udział bezpiecznych instrumentów.

Zobacz także: Portfel Michała po roku inwestowania w “Elementarzu Inwestora”

Mój portfel podczas “Elementarza Inwestora”

Przedstawiłem powyżej moją strategię długoterminową, ale portfel na akcję “Elementarz Inwestora”, to zupełnie inna “para kaloszy”.

Przede wszystkim sami narzuciliśmy sobie ze Zbyszkiem istotne ograniczenie – dokładamy do portfela tylko po 200 zł, co znacznie ogranicza możliwości inwestowania. Zbyszek opisał już założenia dotyczące jego portfela w artykule “W co zainwestować 200 zł? Budujemy portfel”. Ja już o swoich preferencjach trochę opowiadałem w podcaście, ale tutaj dołożę kilka kolejnych przemyśleń:

• Celem mojego portfela w ramach Elementarza Inwestora nie jest bezpośrednio zarabianie. Oczywiście chciałbym, aby inwestycje przyniosły zwrot, ale tak jak mówiliśmy – horyzont czasowy jest na tyle krótki, że “dołek” na koniec roku może zakłócić wynik finansowy całej akcji.
• Traktuję Elementarz Inwestora jako edukację – tak, jakbym kupił kurs za 2400 zł 🙂
• Moim podstawowym celem jest przetestowanie moich emocji i sprawdzenie, czy potrafię konsekwentnie i systematycznie realizować założoną strategię – bez względu na to, jaka jest chwilowa kondycja moich inwestycji.
• Chcę wspólnie z Wami poznawać różne sposoby inwestowania – chociażby po to, żeby świadomie uznać, że nie wkomponowują się one w moje założenia inwestycyjne.
• Chcę zobaczyć w praktyce, jaki nakład pracy wymagany jest przy inwestowaniu na rynkach kapitałowych i samodzielnie ocenić, czy z mojej bardzo subiektywnej perspektywy jest to coś czemu chcę poświęcać czas.
• Ze względu na to, że traktuję tę akcję szkoleniowo i jednocześnie kwota wkładana do portfela nie jest szczególnie duża, to ewentualna strata tych pieniędzy nie będzie dla mnie bolesna. Mogę i chcę zaryzykować bardziej niż w moim docelowym portfelu inwestowania długoterminowego. To ma być trening i z założenia będę podczas niego popełniał błędy. Wiem jednak, że w najbardziej pesymistycznym scenariuszu, nie będą mnie one kosztowały więcej niż 2400 zł / rok (a musiałbym się dramatycznie postarać żeby stracić całą tę kwotę).
• Nadal jednak obowiązują moje podstawowe założenia inwestycyjne: nie mam czasu i nie chcę śledzić notowań. Takimi rzeczami niech zajmuje się Zbyszek 🙂

Co włożę do portfela EI i dlaczego?

Założyłem, że fundamentem mojego portfela EI, będą ETF-y, czyli certyfikaty naśladujące ruch indeksów giełdowych. Ich podstawową zaletą z mojego punktu widzenia jest to, że kupując nawet tylko jeden taki ETF w naturalny sposób dywersyfikuję swój portfel ograniczając ryzyko gwałtownych spadków lub wzrostów wartości posiadanych walorów (zaleta tego produktu jest jednocześnie jego wadą ;-)). W jednym ETF-ie mieści się wycena kilkudziesięciu lub nawet kilkuset spółek. Zawirowania na kursie jednej z nich tylko w niewielkim stopniu przekładają się na wycenę ETF-a.

Temat ETF-ów i funduszy indeksowych wyczerpał już wcześniej Zbyszek. Ja dodam tylko, że takich ETF-ów na polskim rynku jest niestety tyle “co kot napłakał”. Poprzez polskie biuro maklerskie na GPW mogę zakupić następujące indeksy:

• ETFDAX odpowiadający indeksowi giełdy niemieckiej kosztujący aktualnie 376 zł
• ETFSP500 odwzorowujący ruch indeksu S&P 500 giełdy amerykańskiej kosztujący aktualnie ok. 56 zł
• ETFW20L – jedyny ETF dla polskiej giełdy naśladujący indeks WIG20 i kosztujący obecnie ok. 265 zł

Jak widać, przy 200 zł wkładanych co miesiąc do portfela, nie mogę szczególnie zaszaleć i w zasadzie na razie skazany jestem na zakup ETFSP500. Oczywiście mógłbym akumulować gotówkę, po to by kupić inne indeksy w kolejnych miesiącach, ale mi akurat bardzo pasuje inwestowanie na giełdzie amerykańskiej.

Przypominam, że w naszym wspólnym podcaście porównywaliśmy ze Zbyszkiem stopy zwrotu z giełdy polskiej i amerykańskiej w długim okresie czasu. W przypadku giełdy amerykańskiej dysponujemy danymi z dziesięcioleci, co pozwala dobrze mierzyć długoterminową kondycję giełdy. Tam – pomimo kilku okresów bessy – średnia roczna stopa zwrotu S&P 500 z okresu ostatnich 60 lat wyniosła 12,5%. Na giełdzie polskiej, w okresie ostatnich 15 lat, wyniosła ona 9,1% (według zamknięcia z piątku). Nawet jeśli spojrzymy na okres ostatnich 3 lat, to giełda amerykańska dawała zdecydowanie lepsze rezultaty niż parkiet w Warszawie (wzrost S&P 500 = 36,24%, a wzrost WIG w tym samym okresie = 8,77%).

Trzeba jednak pamiętać, że te 12,5% średniego rocznego zwrotu z inwestycji nijak nie ma się do krótkoterminowego inwestowania. Indeks giełdowy S&P 500 cechuje się bardzo dużą dynamiką (poniżej zmiany indeksu z uwzględnieniem dywidend) – w krótkim okresie możemy tak samo dobrze zyskać, jak i stracić. Znowu “kłania się” tutaj przewaga długoterminowego inwestowania.

Nie bez znaczenia jest też aktualne zamieszanie z OFE, które dotychczas były bardzo dużym i ważnym “kontrahentem” na warszawskiej giełdzie. Ale pozbawione kapitału OFE nie będzie już kupowało akcji w Polsce (a przynajmniej nie w takiej skali jak dotychczas). Czy ta pustka zostanie przez kogoś wypełniona? Czy polską giełdą w większym stopniu zainteresują się inwestorzy zagraniczni? Nie wiem i za mało orientuję się w temacie, by cokolwiek wróżyć. I jest to kolejny powód, dla którego wolę się zwrócić z moimi ETF-owymi inwestycjami w kierunku stabilnej gospodarki amerykańskiej i tamtejszej giełdy. Sam ETFSP500 dostępny na GPW ma dodatkową tę zaletę, że wypłaca też dywidendy, co pozytywnie wpływa na wynik.

Z drugiej strony, w krótkim terminie OFE mogą chcieć się wykazać dobrymi wynikami inwestycyjnymi, aby przekonać Polaków, że warto w nich pozostać. Czas na decyzję w tej sprawie będziemy mieli od początku kwietnia do końca lipca. Ja planuję szerzej opisać temat ZUS vs OFE w marcu – tuż przed otworzeniem “okienka transferowego” 🙂

Plan dla portfela EI na najbliższe miesiące

Oczywiście może się okazać, że inwestując teraz w ETFSP500 kupię go na “górce” i że za chwilę giełda amerykańska zacznie podążać w dół. No cóż… to będzie niezły test dla mojej psychiki. Spróbuję ograniczać ryzyko działając zgodnie z zaleceniami Warrena Buffetta – dokupować systematycznie te same ETF-y i nie czytać doniesień giełdowych.

 

Fundamentem mojego portfela będzie ETF na S&P 500, który będę dokupował co miesiąc. Ze względu na to, że mamy już luty, to dysponuję kwotą 400 zł (po 200 zł za styczeń i luty). W poniedziałek 10 lutego wykonałem już pierwszą transakcję.

W tym miesiącu kupiłem dwie sztuki ETFSP500 korzystając z rachunku db Makler. Poniżej zamieściłem krótki film pokazujący krok po kroku, jak można złożyć takie zlecenie i jak kupuję właśnie te ETF-y (UWAGA: kliknij dwa razy na filmie, aby powiększyć go na cały ekran). A przy okazji – jeśli chcesz inwestować i nie masz jeszcze rachunku maklerskiego, to polecam zapoznanie się z rankingiem bezpłatnych kont inwestycyjnych.

 

Na moim koncie maklerskim powinno mi zostać około 290 zł. Teoretycznie mógłbym kupić za tą kwotę ETF na WIG20, ale w ten sposób pozbyłbym się gotówki, którą mógłbym przeznaczyć na inne inwestycje. Spróbuję w tym miesiącu przechować te pieniądze w bezpieczny sposób na koncie oszczędnościowym lub lokacie. Oczywiście, gdybym dysponował większą kwotą, to spróbowałbym poszukać najatrakcyjniejszego oprocentowania, ale przy 290 zł… szkoda mojego czasu. Zdecydowałem, że pieniądze wpłacę po prostu na rachunek oszczędnościowy obok konta db easyNET, które założyłem razem z otwieraniem rachunku w biurze maklerskim. Oprocentowany jest on aktualnie na 3% w skali roku. Policzmy… Nawet jeśli znalazłbym gdzieś lokatę na 4,5% w skali roku, to w skali miesiąca po opodatkowaniu zarobiłbym na niej 88 groszy. W przypadku miesięcznej lokaty na 3% – dałoby to 59 groszy. Szkoda zachodu dla 29 groszy. Zostawiam nadwyżkę gotówki w DB.

Jaki mam plan na kolejne miesiące? Konsekwentnie chcę dokupować ETFSP500 – jedną sztukę co miesiąc – i dodatkowo uzupełnię go w kolejnym miesiącu innym ETF-em lub – w ramach dywersyfikacji – certyfikatem na złoto.

W kolejnych miesiącach, po zakumulowaniu gotówki, chciałbym przetestować również w praktyce efektywność pożyczek udzielanych poprzez platformy “pożyczek społecznościowych”. Pokazać krok po kroku taki proces i zastanowić się nad tym, ile czasu potrzeba na zarządzanie takimi pożyczkami, oraz czy i jak można tam ograniczyć ryzyko.

Bezpieczny czy niebezpieczny?

Możecie zastanawiać się, czy mój portfel jest rzeczywiście bezpieczny (tak jak pierwotnie zapowiadałem), czy raczej dążę do jego wysycenia w różnorodny sposób. Nie wiem jeszcze dokładnie po ile kupię ETF indeksu S&P 500, ale na chwilę obecną portfel wygląda na bardzo bezpieczny: około 30% stanowić będzie ETF a około 70% gotówka oprocentowana na 3% w skali roku 🙂

I tym optymistycznym akcentem się z Wami pożegnam. Zachęcam oczywiście do dyskusji i zadawania ewentualnych pytań. Wspólnie ze Zbyszkiem spróbujemy na nie odpowiedzieć.

A ja w najbliższym czasie przygotuję oddzielny artykuł z odpowiedzią na pytanie “w jaki sposób systematycznie odkładać pieniądze dla dziecka?” – właśnie takie pytanie coraz częściej dostaję od Was mailowo.

Udanego dnia 🙂

Sprawdź również: WNOP 136: Systematyczne oszczędzanie dla dziecka, czyli jak zacząć odkładać pieniądze z 500+ na przyszłość dziecka

Zdjęcie: © rangizzz – Fotolia.com