Lepiej późno niż wcale, czyli blogowe podsumowanie 2019 i plany na przyszłość

Statystyki, refleksje oraz plany dotyczące społeczności #FinNinja i nowego kursu. Oby na wszystko wystarczyło mi energii!

Minęły już ponad 2 miesiące nowego roku, a ja dopiero teraz zamieszczam blogowe podsumowanie roku i zapowiedź tego, czego możecie się po mnie spodziewać. To opóźnienie najlepiej odzwierciedla stan mojego blogowania. No może nie do końca, bo ostatni miesiąc opóźnienia zawdzięczamy dynamicznej sytuacji na giełdzie amerykańskiej i mojemu sporemu zaangażowaniu w poszukiwanie okazji do tańszych zakupów w „sklepie z akcjami”.

Poniżej znajdziecie szczegółowe omówienie sytuacji blogowo-podcastowej, wyniki odwiedzalności i słuchalności w 2019 r., a także to, co najważniejsze – zapowiedź, czego możecie się po mnie spodziewać w krótszej i dłuższej perspektywie.

Szeroko dzielę się także moimi wnioskami i przemyśleniami. Prawda jest taka, że rok 2019 po prostu zniszczył moją zdolność tworzenia. Nie użalam się nad sobą. Stwierdzam fakt. Trudności dopadły mnie na kilku frontach, co niestety mocno przełożyło się na częstotliwość publikacji nowych treści. Dzieliłem się tym z Wami we wrześniu we wpisie, który został przez wielu zinterpretowany jako koniec bloga „Jak oszczędzać pieniądze”. Na szczęście nadal tu jeszcze jestem. 🙂

Zapraszam do lektury, który powinna rzucić nieco więcej światła na teraźniejszość i przyszłość.

Statystyki bloga w 2019 roku

Zacznę od surowych danych. Pod względem ruchu na blogu w zasadzie nic się nie zmieniło. Nieco spadła liczba odsłon i jednocześnie nieco wzrosła liczba tzw. unikalnych użytkowników do 2,29 miliona UU (4% więcej niż w ubiegłym roku). To pozytywnie zaskakujące – zwłaszcza, że przez cały 2019 r. na blogu ukazało się tylko 31 wpisów. Dla porównania: w 2018 r. opublikowałem 33 wpisy, więc trudno mówić o jakiejkolwiek poprawie częstotliwości publikacji.

Charakterystyka ruchu jest w zasadzie taka sama jak w poprzednich latach: w miesiącach zimowych i w okresie postanowień noworocznych jest więcej odwiedzających. Z kolei miesiące letnie to czas, w którym mniej osób chce czytać o finansach osobistych (i doskonale to rozumiem).

Z kronikarskiego obowiązku publikuję także dane dotyczące źródeł ruchu na blogu. Zdecydowanie dominuje ruch z wyszukiwarek (67%) i wejścia bezpośrednie na bloga – poprzez wpisanie jego adresu (14%). Ze względu na to, że rzadziej do Was piszę maile, nieco spadły wejścia na bloga z newslettera (8%). Zmalał także udział wejść z mediów społecznościowych (7%).



Jeśli bliżej przyjrzymy się samym mediom społecznościowym, to świetnie widać, że proporcje zasadniczo się nie zmieniły. Dokładnie tak, jak rok wcześniej, 71% ruchu generuje Facebook. YouTube zmniejszył swój udział o 2 punkty procentowe (obecnie 12%) i mniej więcej po równo obdzielił tymi punktami Twittera i LinkedIn.

Jeśli chodzi o udział płci wśród Czytelników bloga, to według Google Analytics nic się nie zmieniło. Pań i Panów jest w zasadzie pół na pół z niewielką przewagą tych drugich.

Niemalże identycznie jak rok temu wygląda także Wasza struktura wiekowa. Procentowo najwięcej jest tutaj osób w wieku 25–34 lata i nadal 2/3 Czytelników nie przekroczyła 35 roku życia.

Jeśli chcecie porównać sobie te dane z zeszłorocznymi, to zajrzyjcie do wpisu: Blog wart miliony, czyli moje obszerne podsumowanie 2018 i zarys planów na rok 2019.

Statystyki podcastu 2019

Rok temu cieszyłem się z łącznej liczby 4.646.961 pobrań podcastu „Więcej niż oszczędzanie pieniędzy”, ale tak naprawdę w 2018 r. przybyło ich tylko 1,3 miliona i był to pierwszy rok spadków. Oczywiście głównym powodem był brak regularności w nagrywaniu kolejnych odcinków.

Ten efekt pogłębił się w 2019 r. Łączna liczba pobrań WNOP przez cały rok wyniosła zaledwie 0,82 miliona, co oznacza spadek o 37%. To wszystko wydarzyło się w roku, który można określić jako „okres eksplozji popularności podcastów w Polsce”. Wiele nowych podcastów świętowało rekordy słuchalności znacznie większe niż liczby, które ja kiedykolwiek widziałem. Można powiedzieć, że WNOP jest klasycznym przykładem podcastu, który nie wytrwał w swej regularności na tyle, aby „spić śmietankę”. Przyznaję, że jest mi trochę przykro, ale odpowiedzialnością za ten stan mogę obciążyć wyłącznie siebie.

Podsumowując: do końca 2019 r. łączna liczba pobrań wszystkich odcinków wyniosła 5.464.538. Oddzielnie trzeba doliczyć do nich odtworzenia na Spotify w 2018 r. = 147.026 oraz w 2019 r. = 265.763. Poniżej znajdziecie wykres przedstawiający comiesięczną liczbę pobrań (bez Spotify).

W 2019 r. nagrałem tylko 9 odcinków podcastów. To bardzo mało. Żeby podcast ukazywał się regularnie (co 2 tygodnie), to odcinków powinno być 26. Ta dysproporcja wygląda nawet zabawnie, jeśli wziąć pod uwagę, że jakiś czas temu zastanawiałem się, czy nie przejść na cotygodniowe publikacje. 😉

Wśród tych kilku zeszłorocznych odcinków zdarzyły się dwa, z których jestem absolutnie dumny. Oba mocno przeczołgały mnie emocjonalnie:

• WNOP 130: Jak wirtualna rzeczywistość (VR) może pomagać w leczeniu i terapii – opowiada Piotr Łój z Virtual Dream
• WNOP 137: Wolontariat i pomoc humanitarna, czyli jak naprawdę wygląda praca humanitarysty? – Aleksandra K. Wiśniewska

Myślę, że oba zrobiły dużo dobrego. W przypadku Piotra mam już na to konkretne dowody, bo zarówno On sam, jak i Jego fundacja, nabrali wiatru w żagle. Dzięki Waszej pomocy udało się zapewnić środki na dalsze działanie, chociaż w momencie nagrywania tego odcinka wcale nie było to takie oczywiste.

W przypadku podcastu z Olą – wierzę w efekty długofalowe. W stopniowe kiełkowanie tych ziaren dobroci i wątpliwości, które zasiała w wielu sercach. Ta rozmowa napełniła mnie jednocześnie smutkiem, złością, radością, wstydem, ale i wiarą w to, że można coś zmienić nawet jako jednostka. Potrzeba po prostu więcej takich jednostek.

Teraz mamy już drugą połowę marca, a ostatni odcinek ukazał się 1 grudnia 2019 r. Jaki jest stan podcastu na dzisiaj? O tym w dalszej części artykułu…

Statystyki YouTube 2019

Przypominam, że YouTube jest moim dodatkowym sposobem na dystrybucję podcastów. Skoro jednak niewiele nagrywałem, to i niewiele nowych filmów pojawiło się na YT. W efekcie znacznie spadło tempo przyrostu subskrybentów na kanale. O ile w 2018 r. przybyło ich 26 tysięcy, to w 2019 r. – zaledwie 17 tysięcy. Obecnie kanał subskrybuje ok. 75.000 osób.

Oglądalność rok do roku spadła aż o 57%. Po ostatnich miesiącach widzę wręcz, że YouTube zaczął traktować mój kanał jako „martwy” i znacznie zmniejszył się napływ nowych widzów poprzez polecenia w innych miejscach YT. Odnotowuję ten fakt, aby uzmysłowić, jak kolosalne znaczenie ma regularność publikacji treści w tym medium. Z tego co słyszałem, może być bardzo trudno powrócić do dotychczasowej oglądalności kanału – nawet po powrocie do regularnego publikowania nowych filmów.

Dobrze, że przynajmniej udaje się utrzymywać Waszą uwagę w trakcie dotychczasowych materiałów. Filmy oglądacie średnio przez 18 minut i 45 sekund. Sporo!



Mniejsza oglądalność przełożyła się na mniejsze zarobki z reklam wyświetlanych przy filmach. Przez cały rok wyniosły one ok. 1900 USD (dla porównania poprzedni rok = ok. 2400 USD).



Plan minimum wykonany

Abstrahując od wyników, to można powiedzieć, że rok 2019 był zgodny z moimi przewidywaniami. W zeszłorocznym podsumowaniu, w sekcji planów blogowych na rok 2019 napisałem, że „Nie wykluczam scenariusza, w którym moje dobre chęci nie przełożą się na realne działanie. Być może będzie tu kilkumiesięczna posucha – zwłaszcza jeśli do zmartwień dołoży mi się załamka tym, że nie jestem w stanie wykrzesać z siebie kreatywności”. Te słowa niestety okazały się proroctwem.

Rok temu nie nakładałem na siebie presji i chyba tylko to pozwoliło zrealizować mój plan minimum. Jego najważniejszym elementem była publikacja nowego wydania książki „Finansowy ninja”. To udało się perfekcyjnie. 🙂 Pisałem o tym w pierwszej części podsumowania, gdzie przedstawiałem szczegółowo wyniki finansowe mojej firmy.

Kolejną składową zeszłorocznych planów była publikacja 10 dużych wpisów. Może i mało ambitnie, ale cieszę się, że podszedłem do tego realistycznie. Co prawda nadal nie pojawiły się tu publikacje dotyczące:

• Pracowniczych Planów Kapitałowych (PPK),
• leasingu Mustanga (lub innych aut),
• oraz dokończenie cyklu case study dotyczących „Finansowego ninja”.

Za to opublikowałem 10 innych dużych / ważnych wpisów włącznie z przygotowaniem dedykowanego oszczędnościowego produktu dla Czytelników bloga z Warszawy.

Rachunek sumienia, wnioski i szerszy kontekst

Jakkolwiek jednak nie pudrowałbym sobie, że „plan minimum został wykonany”, to – obiektywnie – daleko było w 2019 r. do stanu, który mógłbym określić jako „satysfakcjonującą normę”. To dobry moment, żeby podzielić się z Wami pewnymi ogólnymi przemyśleniami. Wyrzucę je strumieniem myśli, które mogą sprawiać wrażenie chaosu. Chcę jednak zarysować mój kontekst na tyle szeroko, na ile to możliwe…

We wrześniu ogłosiłem rozluźnienie harmonogramu blogowania, co część z Was uznała za koniec bloga. Paradoksalnie, to dało mi trochę więcej luzu emocjonalnego (zdjąłem z siebie presję). Otrzymałem od Was wiele ciepłych słów, z których przebijało zrozumienie. To było bardzo cenne.

Szczególnie trudno było mi się zebrać do nagrywania podcastów. Niektórzy z Was pisali mi w komentarzach i mailach, że widać na wideo, że coś ze mną nie halo. Nic dziwnego, bo trudno jest mi odkleić się emocjonalnie od zmartwień zaprzątających moją głowę. Nie jestem też typem aktora. Niektórzy potrafią świetnie się maskować. Ja nie i nawet nie chcę tego robić. Moimi atutami są transparentność i naturalność. Staram się je w sobie pielęgnować, ale w takich okresach jak zeszły rok, to obraca się przeciwko mnie. Podcast był dla mnie formą, w której dotychczas nie kryłem się z emocjami. Tak jak kiedyś potrafiłem zarażać pozytywnym podejściem i optymizmem, tak teraz zdecydowanie nie chcę zarażać złymi emocjami i gorszym samopoczuciem. To dlatego odpuściłem z podcastem. Nie odbyło się to w sposób zaplanowany. Po prostu stopniowo mijają dni, kiedy nie zabieram się za kolejny odcinek i szczerze mówiąc coraz trudniej jest mi do tego powrócić.

Podobnie było z corocznymi planami. Tak jak pisałem, w ubiegłym roku opracowałem dla siebie plan absolutnego minimum, który uznawałem za w pełni realistyczny. Nie deklarowałem Wam zbyt wiele, bo dobrze już wiem, że gdy publicznie nie dowożę rezultatów, to mam olbrzymie poczucie winy. Katuję się nim nadmiernie, chociaż tak naprawdę inni wcale nie wymagają ode mnie tyle, ile ja wymagam od siebie. Co gorsza w każdym takim przypadku praca robi się dla mnie mega trudna, bo zamiast wiązać się z tymi pozytywnymi emocjami („dam Wam coś super”) wiąże się z tymi złymi („znowu zawalam”). W efekcie zamiast cieszyć się z tego, że w trudnych warunkach całkiem sporo „dowiozłem”, to dołuję się listą tych zadań, których jeszcze nie zrealizowałem.

Sprawę dodatkowo komplikuje fakt mojego coraz bardziej krytycznego podejścia do mojej działalności. Coraz częściej obawiam się przedstawiać zbyt skrótowo moje przemyślenia, bo czuję coraz większą odpowiedzialność za to, co publikuję na blogu. Dobrym przykładem jest tu temat PPK. Pisałem już, że potrafię udowodnić zarówno tezę o tym, że jest to dobry produkt, jak i że jest to zły produkt. Ale też wiem, że analizowanie samego PPK to za mało, bo liczy się dużo szerszy kontekst i to jak ten produkt wkomponowuje się w plejadę narzędzi wykorzystywanych do odkładania na emeryturę. Nie można także analizować sensowności PPK w oderwaniu od tego, co rząd robi z resztkami OFE, w jaki sposób dominuje spółki z udziałem skarbu państwa, oraz jak „usługową” działalność w stosunku do rządzących prowadzą instytucje, które powinny być niezawisłe w swoich decyzjach. Temat niestety ma mocne zabarwienie polityczne. Oczywiście można zakładać klapki na oczy i wycinkowo twierdzić, że „nigdy nie było lepszego sposobu oszczędzania”, ale dla mnie ten temat nie jest taki oczywisty.

Czasami to autentycznie zastanawiam się, co jest ze mną nie tak. Nawet znajomi w rozmowach mówią mi, że przesadzam z tym poziomem oczekiwań w stosunku do siebie. Gdy rozpracowujemy ich problemy finansowe, biznesowe, komunikacyjne, negocjacyjne, czy związane z szeroko rozumianym inwestowaniem, to sami przyznają, że „czacha im dymi”. Słyszałem już nie raz, że to, co daję za darmo, jest o niebo lepsze od płatnych treści innych osób. To z jednej strony mnie cieszy, a z drugiej – tak po ludzku – wkurza. Zwłaszcza wtedy, gdy zauważam, jak płytkie materiały, przemyślenia i wiedzę niektórzy pakują w drogie produkty. A ja się ciągle hamuję…

Pomoc innym…

Nie jestem typem gościa, który lubi leżeć do góry brzuchem. Realizuję się przez pracę i miło jest mi widzieć jej efekty. Skoro jednak nie szło mi pisanie artykułów, czy po prostu nie chciałem występować skwaszony przed podcastowym mikrofonem i kamerą, to zacząłem szukać zajęć, które nie były związane bezpośrednio z działalnością twórczą. W rezultacie sporo pomagałem znajomym oddając za darmo mój czas i doświadczenie. Efekty przekraczały często ich oczekiwania, co mi osobiście dawało sporo frajdy i poczucia robienia dobrej roboty. W zeszłym roku była to całkiem dobra zawodowa odskocznia od tych problemów, które były poza moją kontrolą.

Miałem i mam też perwersyjną przyjemność z tego, że w kilku przedsięwzięciach miałem i mam status „szarej eminencji”. Nikt poza bezpośrednio zaangażowanymi w nie osobami, nie ma zielonego pojęcia, że mam z tym projektami coś wspólnego. Prawda wychodzi na jaw, gdy to ktoś inny ujawni moją rolę. Tak było np. z Krzysztofem Gonciarzem, który w swojej książce „Rozum i godność człowieka” opisał kilka sytuacji, w których mu się przydałem. 😉

Innym, już publicznie znanym przykładem, jest moje zaangażowanie w kampanię Janki Ochojskiej na jej drodze do Parlamentu Europejskiego. To projekt, który mocno mnie wyeksploatował. Finał był pomyślny, bo Janka została europosłanką, ale po drodze dotknąłem wszystkiego co wiąże się z „politycznym bagnem”. To doświadczenie było mi o tyle potrzebne, że ponownie utwierdziłem się w przekonaniu, że nie chcę mieć nic wspólnego z dużą polityką.

Były też takie działania pomocowe, które realizowałem w świetle blogowych jupiterów i z Waszą pomocą. Tak było z Piotrem i jego fundacją Virtual Dream. Zaprosiłem go do podcastu, bo nie mogłem wyjść z podziwu nad jego determinacją w niesieniu ulgi w cierpieniu innym oraz efektami jego jednoosobowych działań. Usłyszałem o jego problemach i wątpliwościach. Zachęciłem go do uruchomienia Patronite i zachęcałem Was do wsparcia fundacji. Rezultaty przerosły wszelkie oczekiwania. Wielkie dzięki!

Właśnie tak dzisiaj postrzegam swoją rolę. Oprócz tego, że jestem autorem, to wydaje mi się, że mogę być także katalizatorem przeróżnych dobrych działań. Wykorzystywać swoje zasięgi, do nagłośnienia tych inicjatyw, które uważam za wartościowe.

Nie dotyczy to wyłącznie działalności niekomercyjnej. W wakacje mój znajomy – Krzysztof Bartnik z IMKER Logistyka – wprowadzał na rynek przetłumaczoną książkę „Firma, czyli Ty” autorstwa Paula Jarvisa. Świetna lektura o plusach i minusach jednoosobowego biznesu. Napisałem przedmowę do tej książki, a także zadeklarowałem, że pomogę ją wypromować. Dodatkowo nagrałem podcast z jej autorem. A przy okazji Krzysztof i ja zarobiliśmy nieco pieniędzy. Zresztą to nie ostatni taki przypadek, bo jeszcze przed końcem roku w podobny sposób współpracowaliśmy przy premierze polskiego wydania „Youpreneur” Chrisa Duckera.

Firma działająca samoistnie?

W 2019 roku dziękowałem sobie za szereg decyzji związanych ze sposobem budowy i działania mojej firmy. Dla jasności: były to decyzje podjęte lata wcześniej, ale właśnie w trakcie mojego okresu kryzysowego, szczególnie ujawniła się ich zasadność.

Mówiąc w dużym uproszczeniu, większość codziennych operacji związanych z generowaniem przychodów w mojej firmie jest zautomatyzowana. Przez lata wychodziłem z założenia, że chcę budować firmę, która nie zatrudnia bezpośrednio pracowników. Wszystkie te zadania, które muszą być obsługiwane przez ludzi, deleguję na zewnątrz – do współpracujących firm. Zdejmuję sobie w ten sposób z głowy problem bezpośredniego zarządzania pracowanikami. Wiem, że dla wielu z Was może to brzmieć jak uciekanie od odpowiedzialności, ale właśnie tak jest – nie chcę czuć na sobie bezpośredniego ciężaru odpowiedzialności za los konkretnych osób.

Takie podejście motywowało mnie przez lata do tego, aby robić tylko to, co potrafię udźwignąć realizacyjnie zamykając w procedurze i automatyzując. Jeśli widziałem, że dany pomysł wymaga stopniowego wrzucania w niego coraz większej liczby godzin, to po prostu go porzucałem. Lubię te projekty, które realizuje się raz (choćby nie wiem jak długo to trwało), a potem można na nich zarabiać latami. Tak było z kursem „Budżet domowy w tydzień”, tak jest też z moimi książkami. Gdy składacie na nie zamówienie, to ja w ogóle nie uczestniczę w tym procesie. Całość dzieje się automatycznie:

• Przyjmowanie zamówień.
• Przypominanie zamawiającym o płatności, jeśli przez pewien czas nie opłacą złożonego zamówienia.
• Przyjmowanie płatności.
• Wysyłanie wszystkich emaili związanych z zamówieniem.
• Wystawienie faktury.
• Spakowanie i wysyłka książki (robi to zewnętrzna firma, która ma bezpośredni wgląd w system zamówień).
• Dostarczenie ebooków i audiobooków.
• Obsługa pytań, reklamacji, poprawek / korekt w fakturach (to także robi zewnętrzna firma).

Dzięki eliminacji tych scenariuszy, które mogłyby być problematyczne (przykładowo: nie ma u mnie wysyłek zagranicznych czy modyfikacji zamówienia – po prostu oddaję pieniądze i proszę o złożenie właściwego zamówienia), mało jest takich problemów, które trafiają do mnie i muszą być obsłużone ręcznie. Zdecydowaną większość operacji obsługują osoby z IMKER Logistyka i jest to dobrze zestandaryzowana ścieżka.

Wiem z całą pewnością, że w 2019 r. – ze względu na moją rozsypkę – nie byłbym w stanie efektywnie zarządzać pracownikami. A dzięki automatyzacji i delegacji na zewnątrz, mój jednoosobowy biznes nadal dobrze się kręcił. Owszem – brakowało rozwoju, bo ten nie może odbyć się bez mojej pracy. Niemniej jednak – obiektywnie – nic złego się nie wydarzyło i firma miała nawet większe przychody niż w 2018 r. (szczegóły we wpisie: Ile zarobiła książka „Finansowy ninja”? Podsumowanie na koniec 2019 r. + wyniki całej mojej firmy).

Zresztą, nie będę ukrywał, że chodzi mi po głowie pomysł opracowania konkretnego szkolenia, które krok po kroku będzie pokazywało na co zwrócić uwagę konstruując strategię produktową w firmie, która podobnie jak moja, opierać ma się przede wszystkim na automatyzacji najważniejszych procesów. Ten pomysł, to także efekt mojego dotychczasowego zaangażowania w pomoc innym przedsiębiorcom. Ale bez pośpiechu…

Rok wątpliwości i czas strategicznych przemyśleń

Rok 2019 uderzył w podstawy tego, na czym opieram moją blogową działalność. Dotychczas znaliście mnie jako osobę transparentną, pokazującą nie tylko kulisy biznesu, ale także otwarcie dzielącą się przemyśleniami i emocjami. Jednocześnie stawiałem mocną granicę, gdzie kończy się moja transparentność. Ważniejsza od niej jest prywatność oraz bezpieczeństwo mojej rodziny. O ile wcześniej nie miałem dużego problemu z pogodzeniem jednego z drugim, to w 2019 r. nie znalazłem takiego złotego środka. Z jednej strony chciałem Wam wytłumaczyć, co się u mnie dzieje, ale z drugiej wiedziałem, że ta sytuacja dotyczy także moich najbliższych, którzy mają prawo do prywatności. To poczucie pewnego niedopowiedzenia, wewnętrzna walka i wątpliwości z tym związane, uderzyły w fundamenty, na których buduję moje poczucie wartości i pewności siebie. Tak jak pisałem wcześniej – nie jestem typem gościa, który uważa za fair robienie „dobrej miny do złej gry”. Ja po prostu chcę czuć, że jestem fair. Jest to bardzo wysoko na mojej liście priorytetów i potrzeb.

Efekty był taki, że początkowo nieświadomie, a potem coraz bardziej świadomie, usuwałem się w cień. I tu na blogu i w działalności publicznej. Przez cały 2019 rok nie wystąpiłem na żadnej konferencji, co zdarzyło się po raz pierwszy od sześciu lat. Grzecznościowo pojawiłem się tylko na szkoleniu dla inwestorów w nieruchomości organizowanym przez Piotra Hryniewicza i w grudniu poprowadziłem zamknięty warsztat dla jednej z firm (też po znajomości), gdzie dzieliłem się szczegółami mojej strategii inwestycyjnej (o tym więcej dalej). Zaangażowanie się w pomoc znajomym, było dla mnie po prostu odskocznią, bo skupiając się na ich problemach – odrywałem się od swoich. Spędzanie czasu w kręgu znajomych wynikało także z potrzeby bezpieczeństwa. Część z nich zna naszą sytuację, więc w ich otoczeniu czuję się bardziej naturalnie. Nie mam takiego wewnętrznego poczucia winy, że coś ukrywam.

Możecie sobie pomyśleć, że moje podejście jest absurdalne, bo przecież z większością z Was nie znam się osobiście i przychodzicie tu tylko po treści o tematyce finansowej. Prawda jest jednak taka, że mój blog nigdy nie był miejscem, w którym przekazywałem wyłącznie suchą wiedzę. Myślę, że sukces bloga w dużej mierze wynika z tego, jaki jestem i jak wiele pracy, serca i emocji wkładałem w stworzenie tego miejsca. Gdy mam problem mentalny z jednym z fundamentów – czyli moją transparentnością – to rzutuje to na jakość pracy jako całości. Chociaż w teorii przecież nic nie powinno się zmienić…

Informacja dla tych wszystkich, którzy wspierają mnie w tym czasie (także w modlitwach): dziękuję, potwierdzam, że jest coraz lepiej (i zdecydowanie lepiej niż rok temu), aczkolwiek to proces, który musi trwać. Będę wdzięczny za dalsze wsparcie i z góry dziękuję. 🙂

To wciśnięcie hamulca i dłuższe pauzy w blogowej działalności w 2019 r. miały jednak swoje plusy. Jeśli cofniecie się do moich case study dotyczących książki „Zaufanie, czyli waluta przyszłości”, to pisałem tam m.in. o tym, że wcześniejszy rok 2018 był czasem swoistego zagubienia biznesowego. Kolejna książka nie tylko mocno mnie zaangażowała (pisanie, promocja, spotkania autorskie), ale i sporo namieszała w mojej ofercie produktowej. Testowałem nowy model wydawniczy (hybrydowy) i jednocześnie nie przewidziałem, jak trudno będzie mi pogodzić jednoczesną promocję #ZCWP i #FinNinja. Nie miałem dobrego pomysłu na synergię obu tych książek. W efekcie bardzo zaniedbałem sprzedaż #FinNinja. Na szczęście w 2019 r. wszystko to sobie poukładałem od nowa.

Co więcej, mądrzejszy o wnioski z doświadczenia wydawniczego #ZCWP, wspólnie z wydawcą zdecydowaliśmy o wycofaniu książki z szerokiej dystrybucji (być może znajdziecie jeszcze jakieś niedobitki w księgarniach, ale nowe dostawy już tam nie trafiają). Dzięki temu „Zaufanie”, podobnie jak „Finansowy ninja”, dostępne są przede wszystkim w moim sklepie internetowym. 🙂 A swoją drogą oprócz dotychczasowego kuriera Pocztex (Poczty Polskiej) dodałem w końcu opcję dostawy zamawianych przez Was książek do Paczkomatów, oraz bezpośrednio do domów za pośrednictwem kuriera InPost.

SKLEP Z KSIĄŻKAMI →

Czas uwolniony dzięki przestojom w pisaniu, wykorzystałem m.in. na doskonalenie mojej strategii inwestycyjnej, co w 2019 r. przyniosło bardzo satysfakcjonujące rezultaty zarówno w obszarze zrealizowanych inwestycji, jak i perspektyw i klarowności co do kroków na kolejne lata (pisałem o tym więcej we wpisie: Co robić z pieniędzmi w obliczu epidemii koronawirusa i co zagraża finansom osobistym?). Wracając powoli na rynek amerykański w 2019 roku spodziewałem się, że kiedyś nastąpi mocna korekta dotychczasowych 11-letnich wzrostów i mentalnie szykowałem się na spadki. Niemniej jednak teraz przeżywam właśnie kolejny „chrzest bojowy” oglądając największą huśtawkę indeksu S&P500 od 1929 roku (z każdym dniem spadków i wzrostów indeks bije kolejne historyczne rekordy w negatywnym tego słowa znaczeniu). Myślę, że teraz widać jak na dłoni, dlaczego od lat przekonywałem, że inwestować należy wyłącznie nadwyżki finansowe, czyli pieniądze, których nie potrzebujemy do życia w perspektywie co najmniej kilkuletniej.

Było też kilka sukcesów!

Żeby jednak nie pozostawiać Was w takim poczuciu „zmarnowanego roku”, to wymienię także kilka rzeczy, które uznaję za duże i pozytywne.

1. Prąd dla Finansowych Ninja razem z Lumi

Na początku ubiegłego roku największy warszawski sprzedawca prądu innogy zirytował mnie ofertą „Zielona energia”. Obnażyłem na blogu ich manipulację. Pod pozorem oszczędności firma tak naprawdę próbowała naciągnąć klientów na podpisanie kosztownego dla nich aneksu. Co gorsza, według moich ustaleń, firma wysyłała niekorzystny aneks do tych klientów, którzy mieli na tyle małe zużycie, że byliby najbardziej stratni na jego podpisaniu. Równolegle firma zapowiedziała wprowadzenie podwyżek cen prądu (z których później musiała się wycofać pod wpływem interwencji rządowej), a tego już było dla mnie za wiele.

Efektem mojego wkurzenia było wprowadzenie na rynek dedykowanej oferty „Prąd dla Finansowych Ninja” przygotowanej wspólnie z Lumi – marką PGE przygotowaną dla Warszawy jako konkurencja dla innogy. Zaproponowałem Lumi prosty deal – ja zrezygnowałem ze wszelkich benefitów związanych z przyprowadzeniem do nich klientów, a oni mieli korzyści w całości przerzucić na Was (ze względu na brak kosztów związanych z pozyskaniem klientów). Jednocześnie oferta dawała jej nabywcom gwarancję stałej ceny prądu na 2 lata oraz zniżkę 50% w pierwszych dwóch miesiącach po zmianie sprzedawcy na Lumi.

Jaka była skala korzyści? Udostępniłem na blogu gotowy kalkulator, z którego wynikało, że przy typowym zużyciu 200 kWh miesięcznie, zaoszczędzicie w ciągu dwóch lat aż 525 zł na prądzie. Wystarczyło tylko przejść do Lumi.

innogy przypuściło na mnie atak. Najpierw domagali się sprostowania artykułu, bo według nich źle wyliczyłem kwotę oszczędności (nieprawda!). Potem rozesłali jeszcze informację do mediów, w której podważali moje wyliczenia. Szybciutko ich prześwietliłem…

Dzisiaj mamy rok 2020 i łatwo możemy zweryfikować, że podawane wtedy przeze mnie szacunki (oparte na wprowadzonej, a potem wycofanej przez rząd, ofercie innogy)  były jak najbardziej prawidłowe, a nawet niedoszacowane – wbrew temu, co wtedy zarzucało mi innogy. W moim kalkulatorze zakładałem, że w 2020 r.:

• innogy będzie sprzedawać energię w taryfie G11 w cenie 0,3819 zł brutto / kWh, a tymczasem cena u nich wzrosła w tym roku do 0,3930 zł / kWh (a więc więcej niż zakładałem). Dla porównania: w Lumi nadal płacimy 0,2900 zł / kWh.
• Analogicznie zakładałem wzrost opłaty handlowej (w rozliczeniu co 6 miesięcy) do 7,6875 zł miesięcznie a wynosi ona w tym roku 7,69 zł / miesiąc.

Gdyby podstawić te wartości do kalkulatora, to okazałoby, się, że w Lumi zaoszczędzicie (przy zużyciu 200 kWh / miesięcznie) nie 525 zł, lecz 560 zł, a więc nawet więcej niż zakładałem (efektywnie to ok. 18% oszczędności na prądzie przez 2 lata).

Dlaczego tak dokładnie to teraz rozpisuję? Bo dopiero teraz widać czarno na białym, jak dobra była ta oferta. Nawet bardzo dobra, uwzględniając podwyżkę cen energii w 2020 r. Czas pokazał także, jak racjonalne były moje szacunki i jak bardzo innogy myliło się w swoich nieudanych próbach „sprostowania” moich wyliczeń. Na tym polu mam olbrzymią satysfakcję.

Gorzej prezentują się same wyniki promocji. Z „Prądu dla Finansowych Ninja” skorzystało zaledwie 2417 osób. Osobiście uważam, że to bardzo, bardzo mało. W Warszawie mamy ok. 800 tys. gospodarstw domowych. Przed rozpoczęciem akcji zakładałem, że planem minimum jest 5000 podpisanych umów, a za pełny sukces uznałbym 8000 zmigrowanych klientów, co odpowiadałoby 1% klientów innogy. Niestety nie zbliżyliśmy się nawet do planu minimum. We wpisie podsumowującym akcję komentowałem:

Wydaje mi się, że wniosek jest jeden: dostawę prądu do naszych mieszkań uważamy za na tyle ważną usługę, że wolimy nie ryzykować. Pewnie wiele osób uznaje, że lepiej zapłacić więcej i nie mieć żadnych problemów. Nie chcą wpaść z deszczu pod rynnę. Tylko tak potrafię to sobie wytłumaczyć. Na to nakładają się oczywiście obawy, czy aby na pewno Lumi jest wiarygodną firmą. No doskonale to rozumiem, bo sam przez lata ociągałem się ze zmianą sprzedawcy.

Pocieszam się jedynie, że wszystkie osoby, które skorzystały z promocji, zaoszczędzą łącznie około miliona złotych na prądzie. Jednak, obiektywnie, przygotowanie i przeprowadzenie tej promocji zabrało mi bardzo dużo czasu i energii, i nie przekonałem się szczególnie do realizacji takich działań w przyszłości. Być może nie w tak krytycznych dla Was obszarach jak dostawa energii…

2. Finansowy ninja – nowe wydanie 2019 + kapitalna końcówka roku

Nie do końca satysfakcjonujące doświadczenia z promocją Lumi, szybko zostały jednak przykryte przez premierę nowego wydania „Finansowego ninja”. Pisałem już o tym szczegółowo w artykule z podsumowaniem wyników książek i mojej firmy. Tu tylko podkreślę, że szczególnie cieszę się z wyniku grudniowej sprzedaży, kiedy kupiliście aż 6037 egzemplarzy książki. To głównie dzięki niej roczna sprzedaż wyniosła 20.690 egz.

W chwili pisania tego artykułu widzę na liczniku łączną liczbę 93.348 egz. więc brakuje już tylko 6652 sztuk do pełnych stu tysięcy! Przypominam, że po przekroczeniu 100.000 sprzedanych egzemplarzy cena książki „Finansowy Ninja” pójdzie w górę o 10 zł. Obecna cena = tylko do wyczerpania nakładu.

KUP #FinNinja PÓKI TANIEJ →

Swoją drogą coś czuję, że lektura #FinNinja może być dla niektórych prawdziwą deską ratunkową, o ile dłużej będą się utrzymywać ograniczenia w prowadzeniu biznesu spowodowane epidemią koronawirusa.

3. Trzy ważne nagrody!

Przytrafiły się też miłe i dosyć niespodziewane momenty. Rok temu otrzymałem nagrodę dla „Gwiazdy Dobroczynności” w jubileuszowej, dziesiątej edycji tego plebiscytu. Pomimo długiego czasu jego trwania, po raz pierwszy przyznano statuetkę blogerowi, więc tym bardziej czuję się mocno wyróżniony.

Na kolejną nagrodę nie musiałem długo czekać. W marcu trafiłem do ścisłem grona finalistów „Nagrody Dziennikarstwa Ekonomicznego” Press Club Polska, a w połowie maja dowiedziałem się, że wygrałem! Jury konkursu doceniło moje artykuły obnażające lokaty strukturyzowane Idea Banku oraz publikacje dotyczące bezpieczeństwa / niebezpieczeństwa przechowywania środków w tym samym banku (tuż po wybuchu afery KNF). Nie ukrywam, że już samo znalezienie się w gronie trzech finalistów tego konkursu było dla mnie niesamowitym wyróżnieniem – zwłaszcza, że konkurowałem z dziennikarzami Dziennika Gazeta Prawna, który cenię za jakość materiałów gospodarczych i ekonomicznych.

Kolejną okazję do radości miałem po wakacjach, gdy w moje ręce trafiła nagroda dla „Najlepszego poradnika biznesowego polskiego autora” w prestiżowym konkursie Economicus, w którym wyróżniane są najlepsze książki o tematyce ekonomicznej i biznesowej. Nagrodę tę otrzymała książka „Zaufanie, czyli waluta przyszłości”, która powstała właśnie po to, aby pomagać początkującym przedsiębiorcom oraz tym, którzy rozważają przejście z etatu do własnej firmy.

Szczególnie cieszy mnie właśnie ta trzecia nagroda, bo w jury konkursu zasiadają uznani ekonomiści i jednocześnie konkurencja wartościowych książek była bardzo duża. To bardzo miłe. 🙂

Plany na rok 2020 (i dalej)

I tak dotarliśmy do tego miejsca, w którym chcę nakreślić nieco planów związanych z blogiem oraz działalnością komercyjną. Część z nich to powrót do starych pomysłów, które układały się w mojej głowie przez ostatnie lata, a część to efekt refleksji z 2019 roku.

Będę wdzięczny, jeśli w komentarzach skomentujecie każdy z tych pomysłów. Zależy mi na tym, aby moja energia kierowana była tam, gdzie może się przydać w największym stopniu. Jak zobaczycie, planuję całkiem sporo, wychodząc ponownie z założenia, że lepszy jest ambitny plan zrealizowany w 30% niż brak jakiegokolwiek planu. I w odróżnieniu od ubiegłego roku, chcę wziąć na siebie konkretne zobowiązania.

Przypomnę, że ponad 2 lata temu sformułowałem cele makro, które opisałem tak:

1. Wprowadzenie przedmiotu „finanse osobiste” do szkół podstawowych.
2. Opublikowanie serii książek Finansowy ninja.
3. Zbudowanie społeczności finansowych ninja, czyli społeczności ludzi wolnych od długów, bezpiecznych finansowo albo nawet wolnych finansowo.

Co do punktów 1. i 2., to w 2020 r. nie należy się spodziewać żadnych postępów. Projekt edukacyjny został zawieszony w bieżącym roku szkolnym (z tego samego powodu co większość innych moich aktywności) i na razie go nie reaktywuję. Zobaczę, jak sytuacja będzie wyglądała po wakacjach i wtedy podejmę decyzję.

Ale w końcu nadeszła pora na realizację punktu 3…

1. Klan Finansowych Ninja

To pierwszy z dużych projektów na ten rok. Dzisiaj opiszę ten projekt tylko w ogólnym zarysie. Szczegóły przedstawię w oddzielnym wpisie.

Mówiąc w dużym uproszczeniu, #KlanFinNinja będzie strefą premium mojego bloga przeznaczoną dla osób, które szczególnie zainteresowane są poprawianiem swoich umiejętności finansowych i jednocześnie oczekują mojej większej dostępności. Ma to być także przestrzeń, w której w większym stopniu będziecie mogli się wzajemnie poznawać i docelowo – także wymieniać własnymi usługami.

Idea klanu krystalizowała się w mojej głowie właśnie w minionym roku. Bardzo pomogli w tym moi znajomi, którzy zwrócili uwagę na przydatność moich bieżących komentarzy i wskazówek – zarówno w tematach związanych z ich problemami / wyzwaniami, jak i jako komentarz do bieżącej sytuacji. Ja z kolei uświadomiłem sobie, że nie próbując ubierać przekazu w konkretną formę, jestem w stanie sprawnie podrzucać im coś, co uznają za przydatne. Kluczowe jest tutaj słowo „sprawnie”.

Niestety nic, co realizuję na blogu, nie jest sprawne. Artykuł wymaga napisania, podcast wymaga przygotowania, nagrania, montażu i transkrypcji. Samo przygotowanie do publikacji także nieco trwa. Do tego często w komentarzach i mailach otrzymuję sporo dodatkowych pytań. Odpowiadanie na nie w formie pisemnej jest po prostu czasochłonne. Znacznie lepiej jest po prostu o tym opowiedzieć, niż to rozpisywać.

Z drugiej strony – nigdy nie paliłem się do sprzedawania indywidualnych konsultacji i nadal nie zamierzam tego robić (chociaż pytań mam coraz więcej). W efekcie moja dostępność dla Was zaczyna być coraz bardziej „ekskluzywna”. Odpowiadam na coraz mniej komentarzy, a bezpośrednio można ze mną porozmawiać wyłącznie na konferencjach… w których w 2019 r. w zasadzie nie brałem udziału. Gdy jednak „na chwilę” pojawiłem się na konferencji „Małej Wielkiej Firmy” pod koniec lutego, to dosłownie zostałem otoczony i spędziłem kilka godzin rozmawiając o tym, z czym podchodziliście. 🙂

Klan Finansowych Ninja ma być optymalnym panaceum na te problemy i serwisem subskrypcyjnym, którego uczestnicy będą mieć do dyspozycji:

• Dostęp do materiałów premium do każdego nowego artykułu publikowanego na blogu (dodatkowe materiały źródłowe do tematu, moje omówienie w formie wideo pogłębiające najważniejsze wątki, sukcesywnie udostępniane odpowiedzi wideo na najciekawsze komentarze pod artykułem).
• Wpływ na kolejność, kształt i treść przyszłych publikacji.
• Możliwość uczestnictwa w regularnych webinarach Q&A, na których będę odpowiadał na Wasze pytania i szerzej omawiał wybrane tematy (wraz z późniejszym dostępem do nagrań).
• Pierwszeństwo w rejestracji na spotkania offline oraz w dostępie do nowych produktów.
• Dostęp do bazy uczestników klanu wraz z listą ich kompetencji – ufam, że dzięki temu będzie Wam łatwiej wymieniać się / świadczyć odpłatnie własne usługi, w tych obszarach, które są Waszą kompetencją. Oczywiście w tej bazie znajdą się tylko te osoby, które będą tym zainteresowane (to Wy będziecie o tym decydować).

Uczestnictwo w klanie będzie płatne, ale postaram się, aby cena za powyższe świadczenia była absurdalnie atrakcyjna (przynajmniej w pierwszym naborze). 🙂

Dla jasności: wszystkie treści na blogu nadal będą treściami bezpłatnymi. Klan przeznaczony będzie dla tych osób, które chciałyby je pogłębić – także poprzez możliwość interakcji ze mną – i jednocześnie mieć wpływ na tematykę kolejnych publikacji.

Oczywiście mam pomysły na dodatkowe, stopniowe uatrakcyjnianie klanu, ale na początku planuję wystartować z powyższym zestawem benefitów. 🙂

Zanim w pełni uruchomię klanową platformę, to planuję przeprowadzić przedsprzedaż dostępu do niego w atrakcyjnej cenie (znacie mnie – u mnie kierunek zmiany cen jest tylko jeden – w górę…). Jeśli jesteście nim wstępnie zainteresowani i chcecie otrzymać informację o pierwszym naborze do klanu #FinNinja, to zapraszam do rejestracji na specjalny klanowy newsletter.

CHCĘ POWIADOMIENIA O KLANIE #FinNinja →

Czy ten pomysł wypali? Jak dużą społeczność uda się nam zbudować? Zobaczymy. Pracę nad koncepcją Klanu #FinNinja rozpocząłem na długo przed koronawirusowym szaleństwem, ale wydaje mi się, że ten projekt idealnie sprawdziłby się właśnie teraz, gdy wszystkim nam najbardziej potrzeba zdrowego rozsądku oraz wzajemnego wsparcia w trudniejszym czasie. Tym bardziej nie zamierzam z tym dłużej zwlekać. 🙂 Spodziewajcie się pierwszych informacji jeszcze przed Świętami.

2. Premiera ebooka „Zaufanie, czyli waluta przyszłości”

Potwierdzam, że w końcu – po dwóch latach od premiery – ukażą się ebooki książki #ZCWP. Tradycyjnie PDF, EPUB i MOBI. Będą również w pakietach z książką papierową oraz z audiobookiem. Do wyboru, do koloru. 🙂 To także raczej kwestia tygodni niż miesięcy.

3. Zestawienie książek wydanych w self-publishingu

Przypominam, że niedawno opublikowałem ankietę dla autorów samodzielnie wydawanych książek, którzy przyznają się do korzystania z moich doświadczeń wydawniczych udokumentowanych na blogu. Jeśli spełniacie te kryteria i jeszcze jej nie wypełniliście, to zdecydowanie do tego zachęcam!

Na podstawie wyników tej ankiety oraz mojej dodatkowej analizy najciekawszych przypadków udanego self-publishingu, chcę przygotować obszerne zestawienie samodzielnie wydanych książek oraz podzielić się z Wami najważniejszymi statystykami i danymi.

Powtórzę tutaj jeszcze raz, jakie cele mi przyświecają:

• Pokazanie, że polski self-publishing nie ogranicza się wyłącznie do „Finansowego ninja”. To ważne, bo jednym z argumentów często podnoszonych przez wydawców (próbujących dyskredytować self-publishing) jest sformułowanie „Szafrański jest tylko jeden”. Udowodnijmy zatem, że nie trzeba być Szafrańskim żeby samodzielnie wydać książkę i na niej zarobić.
• Pokazanie różnorodności książek, które można z powodzeniem wydawać samodzielnie. Przeciwnicy self-publishingu często argumentują, że to model, który może się sprawdzać jedynie w przypadku poradników.
• Próba oszacowania jak bardzo transparentność sukcesu FinNinja przyczyniła się do popularyzacji self-publishingu w Polsce.
• Inspiracja dla innych autorów. Wierzę, że pokazując liczne, konkretne przykłady uda nam się wspólnie przekonać innych autorów przynajmniej do rozważenia self-publishingu jako opcji wydania ich kolejnych książek.
• Popularyzacja samodzielnie wydanych książek poprzez publikację informacji o nich na moim blogu. Jednym z wyzwań stojących przed autorami, którzy nie zbudowali wcześniej swoich zasięgów, jest szersze dotarcie do audytorium potencjalnie zainteresowanego ich publikacjami. Jestem przekonany, że ekspozycja na moim blogu może w tym znacząco pomóc.

Docelowo chciałbym także, aby zestawienie stało się zalążkiem forum wymiany wiedzy pomiędzy autorami samodzielnie publikowanych książek. Idealnie byłoby, gdyby na jego bazie dało się stworzyć repozytorium wiedzy o rozwiązaniach stosowanych przez poszczególnych autorów.

Celem makro jest dla mnie to samo, co było przyczyną publikacji case study „Finansowego ninja”, czyli trwała pozytywna zmiana sytuacji finansowej autorów w Polsce (przynajmniej tej części z nich, która nie boi się wziąć spraw w swoje ręce).

4. Feta na przekroczenie 100 tys. egzemplarzy #FinNinja

Kolejnym ważnym kamieniem milowym w moim kalendarzu będzie przekroczenie 100 tys. sprzedanych egzemplarzy książki „Finansowy ninja”. Chociaż nie wiem jeszcze kiedy dokładnie to nastąpi, to moment ten nieuchronnie się zbliża. Spodziewałem się go w okolicy czerwca-lipca, ale w obecnej sytuacji trudno cokolwiek prognozować.

Pierwotnie planowałem z tej okazji zorganizować specjalną konferencję pod szyldem #FinNinja, która byłaby świetną okazją do spotkania dla setek Czytelników. Koronawirus postawił jednak duży znak zapytania nad sensownością tego pomysłu.

Niemniej jednak możecie spodziewać się niespodzianek z mojej strony. 🙂 Zarówno w miarę tego, jak będziemy się zbliżać do momentu przekroczenia 6-cyfrowego wyniku sprzedaży egzemplarzowej, jak i potem.

5. Kurs „Zaawansowany Finansowy Ninja (jak inwestuje Michał Szafrański)”

To odpowiedź na prośby tych wszystkich z Was, którzy domagają się kontynuacji cyklu „Elementarz Inwestora”. Długi czas zastanawiałem się, w jakiej formule to zrealizować, aby z jednej strony przekazać to, co uważam za najważniejsze w budowaniu strategii na swoją prywatną emeryturę i jednocześnie nie przeładowywać Was informacjami, które można znaleźć w całej masie książek czy innych materiałów dotyczących szeroko rozumianego inwestowania.

Z pomocą przyszły praktyczne testy na mniejszych i większych audytoriach. Okazało się, że to co najbardziej interesowało uczestników, to nie ogólne informacje i zasady, ale praktyczne propozycje działań w konkretnych scenariuszach. A w szczególności chcieli oni dowiedzieć się, jakimi zasadami ja sam się kieruję, dlaczego niektóre formy inwestowania preferuję, a inne uważam za „nie dla mnie” – i to pomimo faktu, że każdorazowo mocno przestrzegam przed podążaniem po moich śladach, bo moja sytuacja finansowa jest zdecydowanie niereprezentatywna dla szerszego ogółu. Jak się jednak okazało, w kwestii priorytetów inwestycyjnych moje poglądy i sposób działania spotykają się z dużym zainteresowaniem. 🙂 To wszystko doprowadziło mnie do decyzji o przygotowaniu kursu o roboczym tytule „Zaawansowany Finansowy Ninja” i podtytule „jak inwestuje Michał Szafrański”.

Kurs zaczynać się będzie tam, gdzie kończy się książka „Finansowy ninja” i przeznaczony będzie dla wszystkich tych osób, które mają już nadwyżki finansowe i zastanawiają się, jak je mądrze pomnażać. Podobnie, jak w przypadku kursów „Budżet domowy w tydzień” (BDT) i „Pokonaj swoje długi” (PSD), stawiam przede wszystkim na wysoką praktyczność kursu. W ZFN chcę pokazać ewolucję mojego podejścia do inwestowania (z naciskiem na „mojego”). Bardzo subiektywnie omówię plusy i minusy poszczególnych form inwestowania (z uwzględnieniem nieruchomości i rynków kapitałowych), podzielę się doświadczeniami, wyjaśnię dlaczego mam takie a nie inne preferencje, przedstawię rzeczywiste stopy zwrotu, wyjaśnię, jak podchodzę do planowania inwestycji, jak konstruuję swój portfel i według jakich kryteriów dokonuję modyfikacji jego składu.

Kurs ma być maksymalnie praktyczny, więc podzielę się informacjami o wszystkich narzędziach, usługach i źródłach, które pomagają podejmować mi lepsze decyzje inwestycyjne. Na praktycznych przykładach wytłumaczę, jak sam z nich korzystam. Podzielę się także informacjami o pułapkach, w które sam wpadłem i błędach, które popełniłem, mając nadzieję, że ta wiedza uchroni Was przed przynajmniej częścią z nich.

Nie chcę tworzyć kolejnego „kompletnego przewodnika po inwestowaniu” – zwłaszcza, że w wielu obszarach po prostu brakuje mi wiedzy i niektórych form inwestowania po prostu nie dotykam. Nie jestem także doradcą inwestycyjnym i nie mam prawa udzielać konkretnych porad inwestycyjnych. Dlatego koncentrować się będę na moim podejściu, bardzo selektywnie omawiając te formy i aspekty inwestowania, w których mogę podzielić się przydatnymi konkretami. Będę mówił zarówno o podstawach (np. jak założyć rachunek inwestycyjny za granicą i jak go obsługiwać), jak i bardzo ważnych, a często pomijanych aspektach rzutujących finalnie na stopę zwrotu, np. kwestiach opodatkowania dochodów z inwestycji i sposobie ich rozliczania. Przystępnie i konkretnie. Wstępne testy na moich znajomych pokazują, że właśnie takie podejście do tematu jest wysoce pożądane.

Przyznam, że przez długi czas sam kwestionowałem zasadność przygotowania takiego materiału, bo cały czas pamiętam z jak katorżniczą pracą wiązała się pierwsza edycja „Elementarza Inwestora” (realizowana w 2014 r. ze Zbyszkiem Papińskim z bloga AppFunds). Niemniej jednak, zebrało się już tyle materiału i przemyśleń, że pora je ponownie opakować w kolejny, kompleksowy produkt – po raz kolejny wierząc, że będzie to dla Was wartościowe. Tym razem będzie to jednak kurs płatny – znacznie droższy niż moje książki, ale jednocześnie jestem przekonany, że Wasza inwestycja szybko się zwróci.

Reasumując: kurs ZFN będzie takim „Elementarzem Inwestora” na sterydach dla tych wszystkich, którzy mają nadwyżki finansowe i chcieliby wiedzieć, jakim sposobem ja wyciskam z moich oszczędności i inwestycji wyższe stopy zwrotu niż z lokat (jednocześnie spokojnie śpiąc w nocy).

Kiedy ukaże się ten kurs? Tu planuję długi proces produkcyjny, gdyż przed publicznym udostępnieniem materiał będzie testowany w ograniczonym gronie beta-testerów i uzupełniany z uwzględnieniem ich sugestii. Na chwilę obecną przewiduję premierę w drugiej połowie roku. Jeśli chcecie jako pierwsi dowiadywać się o postępie prac nad kursem „Zaawansowany Finansowy Ninja”, to polecam zostawienie swojego adresu email (to zupełnie oddzielny zapis od tego dotyczącego Klanu FinNinja).

CHCĘ POWIADOMIENIA O KURSIE #ZFN →

6. Spokojne tworzenie wartościowych treści na bloga

No i ostatni, ale jednocześnie najważniejszy element mojego planu, to wypełnianie bloga przydatnymi treściami. W naturalny sposób skręciłem w kierunku tematyki związanej z zarabianiem i przedsiębiorczością. W 2020 r. pojawi się tu także więcej treści związanych z szeroko rozumianym bezpieczeństwem finansowym, a zwłaszcza działaniami które można podjąć, aby zapewnić sobie większy spokój na emeryturze.

Już wkrótce testować będę także nowy format artykułów, w których przedstawiać będę analizę niektórych biznesów Czytelników bloga – od pomysłu, do praktycznej realizacji. Pierwszy taki wpis – już w najbliższych tygodniach. 🙂

Na razie koncentrować się będę na publikowaniu nowych wpisów i **utrzymuję swój cel makro, jakim jest publikacja 10 dużych wpisów rocznie + dodatkowych mniejszych materiałów. Nie ukrywam, że #KlanFinNinja ma być także sposobem na to, żebym pomógł sobie w bardziej regularnym publikowaniu – rozpoczynając nabór do niego zamierzam bowiem zadeklarować konkretną liczbę materiałów, które ukażą się na blogu w ciągu roku od premiery.

Co do podcastu – na razie nie deklaruję jeszcze kiedy do niego wrócę i z jaką częstotliwością. Oczywiście życzeniowo chciałbym publikować nowe odcinki w dotychczasowym interwale, czyli co dwa tygodnie. Ale priorytetem jest tutaj moje wewnętrzne poczucie komfortu z występowaniem przed Wami w tej formie. Powrót nastąpi, gdy będę na to gotowy i bez dodatkowej presji.

Kilka słów na koniec

Patrzę na licznik i widzę aktualnie liczbę 51.828 znaków i 7167 wyrazów. Znowu wyszedł mi olbrzymi materiał. Gratuluję dotarcia aż tutaj, bo to tak, jakbyście przeczytali dwa rozdziały obszernej książki. 🙂 Mam nadzieję, że czujecie się dobrze poinformowani, co się działo w moim 2019 roku i czego należy się spodziewać w 2020 r.

Z mojej strony mam jedną, olbrzymią prośbę: napiszcie proszę, co myślicie o tych planach. W szczególności interesuje mnie Wasza opinia na temat najważniejszych i najbardziej czasochłonnych przedsięwzięć: społeczności „Klan Finansowych Ninja” oraz kursie „Zaawansowany Finansowy Ninja”.

A tymczasem życzę Wam spokojnej głowy w czasie przymusowej kwarantanny. Jeśli jakimś trafem nie widzieliście jeszcze mojego wpisu, co robić z pieniędzmi w trakcie epidemii koronawirusa, to zapraszam mocno do lektury. Wiem, że obecna sytuacja jest daleka od normalnej, ale tak czy siak – musimy się dostosować i nauczyć się tak funkcjonować.

Dobrej reszty dnia (i całego roku)!